آیت الله علمالهدی: موسیقی فسق و فجور نیست
رکنا: آیتالله سید احمدعلمالهدی با طرح سوالی با این عنوان که چه دلیلی بر حرمت صدایی که از ابزار صادر میشود، داریم، بیان کرد: اولا این که ما علیه موسیقی روایت نداریم اما روایاتی داریم که در استعمال ابزار موسیقی حرام خوانده شده است.
به گزارش رکنا، امام جمعه مشهد گفت: نباید در موضوع موسیقی سردمدار فسق و فجور باشیم. باید وضعیت دنیای امروز را در بحث موسیقی در نظر بگیریم. اما آنچه نکته بد به حساب میآید، آن است که برخی از بزرگان ما در روحانیت به سمتی میروند که باعث ترویج فسق و فجور میشوند و لذا باید حواسمان باشد که اگر جایی به یک مبنای فقهی رسیدیم، باعث ترویج فسق و فجور نشویم.
علی ای حال، این جریان موسیقی، جریان هماهنگ با توسعه فسق و فجور بوده و این خاصیت امروز است و نباید حکم حلیت به همه چیز داد و سرمدار آن شد، اما از لحاظ فقهی مساله موسیقی و غنا قابل بررسی است.
موضوع غنا از موضوعاتی است که در عرصههای فقهی در دورههای مختلف مورد بحث قرار گرفته و فقها درباره آن نظر دادهاند و حتی در زمان ائمه معصومین(ع) نیز این مباحث مطرح بوده است.
(ضمن بیان این که مساله موسیقی با مساله غنا متفاوت است): مبانی حکمی موسیقی و غنا با یکدیگر متفاوت است و بر اساس حرمت و حلیت غنا نمیشود در مورد موسیقی بحث کرد.
* ( در خصوص روایات موجود برای غنا): در این مورد دو دسته روایت داریم؛ یک دسته روایاتی است که در موضوع غنا وارد شده و دسته دیگر روایاتی در مورد ابزار موسیقی که تحت عنوان ملاهی وارد بحث شده است، لذا ما نمیتوانیم با ادله حرمت غنا، حرمت موسیقی را ثابت کنیم. ضمن این که همه فقها صوت خارج منالفم و یا خارج منالحلق را تقریبا به عنوان مقوم موضوع غنا در نظر گرفتند و غنا حتما صدایی است که از حلق خارج میشود.
* نمیتوان گفت چون این ادله میگوید غنا حرام است، پس موسیقی نیز حرام خواهد بود. لذا تفکیک موضوع غنا و موسیقی خود بحثی مفصل است و این بحث در بسیاری دورهها، در میان فقها بوده و تنها متعلق به حال نیست. ضمن این که تفکیک بین موضوع موسیقی و موضوع غنا مسالهای است که مقام معظم رهبری در فرمایشات و افاضات خود در درس به آن به زیبایی پرداختهاند.
* بنابر این اصل، باید بگوییم غنا به عنوان لغو حرام است و نه به عنوان موضوع خودش. در اینجا حرمت بر موضوع غنا است اما با خصوصیت و صفت لغو بودن، پس اگر بنا بر این باشد که حکم غنا معلق بر لغو بودن است، لغو بودن علیت بر غنا دارد و اگر غنا لغو نبود، نمیتوان گفت حرام است.
* (با طرح سوالی با این عنوان که چه دلیلی بر حرمت صدایی که از ابزار صادر میشود، داریم): اولا این که ما علیه موسیقی روایت نداریم؛ اما روایاتی داریم که در استعمال ابزار موسیقی حرام خوانده شده است. پس در حرمت استعمال ابزار موسیقی روایت داریم اما به عنوان خود صدای موسیقی دلیلی نداریم و دلیل ما تنها در مورد ابزاری است که صدا از آن صادر میشود.
* علت هم آن است که در زمان ائمه(ع) و در فرهنگ آن زمان، موسیقی و ابزار موسیقی به عنوان ملاهی مطرح بوده، لذا ائمه از آن بهرهبرداری ابزاری نمیکردند. به این خاطر که در میان مردم به عنوان ملاهی معروف بوده و موسیقی مصرفی به جز لهو نداشته است. بنابراین ما علیه صدای موسیقی روایت نداریم؛ بلکه به عنوان لعب با ابزار موسیقی روایات موجود است که مقام معظم رهبری نیز این روایات را در درسشان مطرح نمودهاند. پس زمانی که در عرف مردم، جریانی ضد ارزش بوده و عرف به آن به این چشم نگاه میکرد و همچنین مصرف آن صرفا در مورد لهو بود، قاعده آن است که امام(ع) دستور بر حرمت آن داده و یا آن را توبیخ و ملامت کنند.
* حال این بحث مطرح است که اگر در زمانی عرف به آن ملاهی نگفت و بهرهای غیر از لهو نیز داشت، آیا میتوان به روایتی که در آن زمان برای حرمت استفاده از این ابزار، مطرح شده استدلال به حرمت استفاده در زمان حال کنیم؟ از طرفی میتوان گفت شاید در این روایات امام(ع) عنایت داشتند که اگر روزی مساله استفاده از این ابزار لعب نباشد، اشکالی ندارد.برای ورود به کانال تلگرام ما کلیک کنید.
ارسال نظر