این نویسنده اتریشی بعد از داستان خوانی دراین نشست که درمرکز فرهنگی شهرکتاب برگزار شد گفت: «می گویند چرا شاهد رواج تنهایی در ادبیات امروز اتریش هستیم و ریشه‌اش از کجا آمده! احساس تنهایی موضوعی نیست که تنها به اتریش اختصاص داشته باشد و درتمام دنیا وجود دارد. به نظر من یکی از وظایف ادبیات این است که این جست‌وجوی دیگری و اینکه چطور آن دیگری را پیدا کنیم که تنها نباشیم را به ما نشان دهد.با این حال اغلب در مورد نویسنده‌ها بخصوص نویسنده‌های اتریشی گفته می‌شود که دید منفی به زندگی دارند و نوشته‌های آنان بیشتر متوجه مرگ و چیزهای منفی است.»

هرچند که هوتشنیگ خودش چنین نگاهی به نویسندگی ندارد و حتی تأکید دارد که وظیفه نویسنده این است که همچون یک پزشک Doctor سعی کند بیماری‌های انسان امروز را کشف کرده و در داستان‌هایش برای آنها راه حلی بدهد، بیماری‌هایی که تنهایی هم از آن جمله است.او در بخش دیگری از گفته‌هایش درپاسخ به پرسش یکی از حاضران درباره وضعیت مالی نویسندگان اتریشی گفت:«دولت از هنر Art به طورعام، موسیقی، تئاتر و بخصوص ادبیات حمایت می‌کند و این حمایت بیشتر شامل حال نویسنده‌های جوان می‌شود که به صور مختلف صورت می‌گیرد.»

بعد از اتمام گفته‌های هوتشنیگ که ترجمه آن را علی اصغرحداد، مترجم ادبیات آلمانی به عهده داشت، علی اصغرمحمدخانی، معاون فرهنگی مؤسسه فرهنگی شهر کتاب نیزطی سخنانی به سابقه روابط فرهنگی دو کشور اشاره کرد و گفت:«انجمن فرهنگی اتریش در سال‌های گذشته یکی از فعال‌ترین مراکز فرهنگی کشورهای غربی در ایران بوده است. ایران و اتریش همیشه ارتباطات خوب سیاسی، اقتصادی و فرهنگی داشته‌اند و سابقه روابط سیاسی، اقتصادی و فرهنگی ایران و اتریش تقریباً 400 ساله است.»

خواندنی های رکنا را در اینستاگرام دنبال کنید