از رحمت خدا مایوس نشوید

یَا بَنِیَّ اذْهَبُوا فَتَحَسَّسُوا مِنْ یُوسُفَ وَأَخِیهِ وَلَا تَیْأَسُوا مِنْ رَوْحِ اللَّهِ ۖ إِنَّهُ لَا یَیْأَسُ مِنْ رَوْحِ اللَّهِ إِلَّا الْقَوْمُ الْکَافِرُونَ (ایه87 سوره یوسف) /// ترجمه: ای پسرانم! بروید آن گاه از یوسف و برادرش جستجو کنید و از رحمت خدا مأیوس نباشید؛ زیرا جز مردم کافر از رحمت خدا مأیوس نمی شوند. /// اشاره: پس از شرک و کفر به خدا که بزرگ ترین گناه است، نومیدی از رحمت خدا و در امان دانستن خویش از عذاب خدا، از بزرگ ترین گناهان شمرده شده است. از آیات قرآن و روایات استفاده می شود که انسان مؤمن باید خود را همیشه بین ترس از عذاب الهی و امید به رحمت او نگه دارد؛ نه چنان خود را از عذاب خدا ایمن بداند که به هر خلافی آلوده گردد و نه از رحمت الهی مأیوس شود که در اثر این یأس، از حرکت و خودسازی باز بماند. اگر انسانی از رحمت خدا مأیوس شود - چنان که این آیه از قول یعقوب می فرماید - به خدا کافر شده است؛ زیرا قدرت نامحدود خدا را محدود کرده و پنداشته است که دیگر خداوند نمی تواند او را ببخشد و رحمت و لطف بی پایانش را شامل او کند. در روایات، به تعبیرات بسیار شدیدی در باره نومیدی از رحمت الهی برخورد می کنیم. برای مثال در روایتی از امام صادق (ع) می خوانیم: "بزرگ ترین گناهان، شرک به خداوند است و بعد از آن یأس از رحمت خدا- سپس خود را از عذاب خدا ایمن دانستن" /// منبع: قران حکیم .ترجمه ایت الله مشکینی صفحه 246
روایت : اصول کافی جلد 2 صفحه303