فیلم‌های سینمایی در جام‌جهانی خسارت دیدند!
رکنا: نمایش بازی‌های جام‌جهانی در سینماها که با وجود حرف و حدیث‌ها و نظرات مختلف برگزار شد و قرار است تا فینال ادامه داشته باشد، همچنان حواشی را به دنبال دارد که باعث نارضایتی گروهی از سینماگران از شیوه مدیریت این امر شده است.
علاوه بر این‌ها پرداخت سهمی از فروش بلیت‌های جام‌جهانی به فیلمسازانی که در این روزها سانس‌هایشان تحت‌الشعاع قرار گرفته، از دیگر مواردی است که مطرح شده اما هنوز میزان آن نامشخص است.
به طور کلی شیوه اکران در سینمای ایران همیشه
بحث برانگیز بوده است، فضایی که مدت‌هاست به سمت کارهای گیشه محور رفته و آثار جدی یا سنگین‌تر را گاه نادیده می‌گیرد. این موضوعات همزمان با مواردی مثل جام‌جهانی که در سایه عدم مدیریت باعث حذف برخی از فیلم‌ها به علت پرنکردن کف فروش از چرخه اکران شد، جانی دوباره گرفته و بی‌عدالتی در نمایش فیلم‌ها را یادآوری کرده‌اند.
هنوز منتظر هستیم
آقای بهمن کامیار، کارگردان فیلم‌های «در وجه حامل» و «مرداد» که برای فیلم در وجه حامل از همان ابتدای آغاز اکران با این موج به راه افتاده، برخورد داشت، در گفت‌و‌گو با «صبح‌نو» پیرامون هزینه‌ای که قرار بود که به فیلمسازان پرداخت شود، بیان کرد: هنوز هیچ صحبتی در این باره مطرح نشده و نتیجه نهایی آن منوط به تصمیم شورای صنفی است، این شورا هم با توجه به این که هنوز دو بازی
نیمه نهایی، رده‌بندی و فینال قرار است نمایش داده شود، گویا منتظر است تا بعد از بازی‌ها درباره آن تصمیم بگیرد، همانطور که دیدیم در این هفته هم جلسه شورای صنفی تشکیل نشد و احتمالاً هفته آینده این تصمیم‌گیری صورت می‌گیرد تا سهم فیلم‌ها را از فروش بلیت‌های پخش فوتبال تعیین شود. او درباره صحبت برخی از سینماگران مبنی بر آن که اگر فوتبال هم نمایش داده نمی‌شد، فیلم‌ها در آن ساعت فروش نداشتند، گفت: من با بخشی از صحبت دوستان که درباره فروش فیلم‌ها در نبود فوتبال مطرح شد، موافق هستم، چون عملاً فیلم‌ها در زمان بازی ایران فروش خاصی پیدا نمی‌کردند و مردم هم فوتبال را در آن زمان انتخاب می‌کردند؛ اما درباره کلیت موضوع وقتی ما فضای سینما را در هر زمانی از فیلم‌ها می‌گیریم، به هر حال آنها از همان فروش حتی حداقلی محروم می‌شوند و بالطبع صاحب قسمتی از فروش بلیت بازی‌ها در بخشی همان فیلم‌ها هستند.
کامیار ادامه داد: همچنین این را هم باید در نظر گرفت که فیلم‌هایی که در جام‌جهانی روی پرده رفتند، به کلی خسارت دیدند، یعنی همزمانی جام‌جهانی با اکران این فیلم‌ها، یکی از بهترین فصل‌های اکران را به یک فصل بد برای نمایش فیلم‌ها تبدیل کرد. در شرایط عادی اکران عید فطر جزو بهترین زمان‌های ما محسوب می‌شود اما در این روزها جزو بدترین اکران‌ها شد، به همین دلیل فیلم‌هایی که اکران شدند هم با جام‌جهانی و نمایش بازی‌ها متضرر شدند.
ضرری که فیلم‌مان را حذف کرد
کارگردان «در وجه حامل» با اشاره به زمانی که در این مدت برای اکران فیلم‌ها به هدر رفته و باعث شده تا کف فروش هم در سایه نبود مدیریت مناسب، تحت الشعاع قرار بگیرد، گفت: در دو هفته اول اکران فیلم «در وجه حامل»، سه بازی تیم ملی در این زمان با ما تداخل داشت، شرایطی که باعث شد تا این فیلم نتواند در زمانی عادلانه با گیشه همراه شود و کف فروش را پر کند، به همین دلیل طبق قانون کلی که وجود دارد، این فیلم عوض و با کار دیگری جایگزین شد. این در حالی است که باید دست کم در نظر می‌گرفتند که در این مدت سینماها برای فروش فیلم‌ها عملاً تعطیل بودند و این ضرر متوجه ما هم شد. او با انتقاد از عملکرد شورای صنفی در این باره ادامه داد: حداقل در شرایط موجود شورای صنفی می‌توانست با توجه به عدم فرصت عادلانه و کافی برای بررسی فروش، یک هفته به این دست فیلم‌هایی که مثل ما درگیر چنین جریانی شدند، فرصت دهد، موضوعی که متأسفانه آن هم در شورای صنفی نمایش تصویب نشد. یکی از دلایل این امر این است که تعداد فیلم‌های موجود که در صف اکران هستند، زیاد است و شورای صنفی در این میان به دنبال آن است که تعداد بیشتری از فیلم‌ها را اکران کند، در واقع مدت‌هاست که این شورا به کمیت توجه بیشتری دارد تا کیفیت اکران. ما هم در این باره صحبت‌هایی را مطرح کردیم اما فایده‌ای نداشت و متأسفانه «در وجه حامل» دیگر در تهران نمایش داده نمی‌شود.
فقط کمدی‌ها را جدی می‌گیرند
این کارگردان در بخش دیگری از صحبت‌هایش، به یکی دیگر از بی‌عدالتی‌های موجود در نمایش فیلم‌ها اشاره کرد و گفت: برای فیلم بعدی یعنی «مرداد» هم ما با اتفاق عجیبی مواجه شدیم، آن هم این است که در دو هفته اول اکران به دلیل همزمانی با دو فیلم پرفروش سینماها با ما قرارداد نمی‌بندند و تنها پنج سالن سینما در اختیارمان قرار دادند! اساساً سینماهای ما با این وضعیت به سمتی پیش رفته‌اند که فیلم‌های جدی ساخته نشوند و در صورت ساخت هم به بدترین شکل ممکن اکران شوند. باز هم در این شرایط فیلم من با پنج سالن بیشتر از 20 میلیون فروخته است و در کنار آن فیلمی که 126 سالن دارد، طبیعی است که 500 میلیون تومان فروش داشته باشد. در زمان «سد معبر» هم این اتفاق افتاد و در بدترین زمان با شرایط بد اکران داشتیم. این چه عدالتی است؟!
فیلم روحوضی نمی‌سازم؛ سالن نمی‌دهند!
کامیار در پایان یادآور شد: ما از فروش فیلم‌های مختلف ناراحت نمی‌شویم، اما می‌گوییم در شکستن رکوردهای فروش و این موارد، گوشه چشمی هم به این موضوع داشته باشند که به چه قیمتی به این ارقام و رکوردها رسیده و می‌رسند. به قیمت آن که فیلم‌هایی مثل کارهای ما را زیرپایشان له کنند، سینمادار با ما قرارداد نبندد و آن مجموعه‌هایی هم که با ما قرارداد دارند، مثل تخلفاتی که پیش آمد و بی‌آنکه فایده‌ای داشته باشد به شورای اکران اطلاع دادیم با ما رفتار کنند.گاهی دیده‌ایم که مخاطب بلیت فیلم ما را می‌خرد و بعد به او می‌گویند این فیلم اکران نمی‌شود، حال تو باید یا فلان کمدی را ببینی یا پولتان را برمی‌گردانیم. این برخورد در همین سالن‌هایی هم که هستیم ادامه دارد و صرفاً به این دلیل است که می‌خواهند رکوردها را جابه‌جا کنند. فروش فیلم‌ها در سیستم مثلاً عادلانه‌ای که به این شکل است، واقعاً قابل قضاوت نیست. ما هم که اهل ساختن فیلم‌هایی روحوضی و لاله‌زاری نیستیم، به همین دلیل در شرایط موجود اگر بخواهیم ادامه دهیم، باید چند سالی صبر کنیم و منتظر بشویم که مردم خودشان این فیلم‌ها را پس بزنند، چون تجربه می‌گوید که کارهای سطحی و بی‌کیفیت تا حدی مردم را جذب می‌کند و از یک جایی به بعد خود مردم کمدی زده هم می‌شوند، منتهی در این میان عده‌ای بیزنسمن سود و بهره خود را از سینما به هر طریقی می‌برند. در هر حال من امیدوار هستم به این موضوع بیشتر پرداخته شود و رسانه‌ها هم آن را مدنظر قرار دهند.
ارسال نظر