حوزه مستند نیازمند برنامه های بلندمدت است

وی در همین راستا افزود: هر تصمیمی می تواند به عنوان برنامه بلندمدت در نظر گرفته شود. به طور مثال بالا بردن سطح علمی جامعه و یا افزایش سرانه مطالعه در کشور و یا بحث ایران شناسی و یا هزاران موضوع دیگر که می‌تواند به عنوان هدف و چشم انداز مطرح شود و طبیعتا باید در جهت محقق شدن آن برنامه ریزی و تلاش کرد.

این مستندساز تاکید کرد: اگر برنامه منسجم و منظمی برای این مقوله در نظر گرفته شود می‌تواند به جریان مستندسازی کمک شایانی کند.

یارمحمدلو وجود شبکه مستند در صدا و سیما را بستری بسیار مناسب برای رشد مستند دانست و با اشاره به چالش های پیش روی این شبکه اظهار کرد: وجود شبکه‌های تخصصی بسیار لازم و ضروری است اما بحث مهم‌تری که وجود دارد این است که این شبکه‌ها با چه کیفیتی حضور دارند.

وی در ادامه تأکید کرد: به نظرم باید مدیران جدید با حفظ ابتکار عمل شخصی، خود را در اختیار قوانین و اهداف پیش‌بینی شده قرار دهند و به طور کلی در خدمت برنامه‌های تدوین شده و اهداف در نظر گرفته شده باشند. اگر چنین شرایطی حاکم نباشد مدیران قادر به انجام وظایف خود نیستند و مستندسازان نیز دچار بلاتکلیفی می شوند. برای دسترسی به پیشرفت باید کیفیت را ارتقاء داد و دست به مخاطب شناسی زد.

این مستندساز در مورد نقش مهم جشنواره‌ها در پیشبرد مسیر مستندسازی نیز چنین توضیح داد: ذات وجود جشنواره‌های مختلف بسیار مثبت، ضروری و مهم است. من در دوران دانشجویی ام هر وقت در جشنواره‌ای حضور پیدا می کردم با خود عهد می‌کردم که سال بعد حتما اثری را به آن جشنواره تحویل دهم. در واقع جشنواره‌ها بسیار مشوق من بودند. با این وجود ضرورت هدفمندی جشنواره‌ها هم مساله مهمی است که نباید مغفول بماند.

یارمحمدلو درباره وظایف جشنواره ها و تاثیرات آن ها خاطرنشان کرد: جشنواره‌های مختلف وظایف مشخصی دارند از جمله این که در زمینه خاصی به تربیت مستندساز بپردازند، آن‌ها را مورد تشویق قرار دهند و یا امکانات و شرایطی را برای فیلم‌سازان مستعد فراهم کنند تا مسیر ساخت اثر بعدی این گروه از فیلمسازان هموارتر شود و منجر به ساخته شدن آثار با کیفیت تری شود. همچنین وجود کارگاه‌های انتقال تجربه از نسل گذشته به نسل جدید و تازه نفس در این عرصه هم می تواند از امکانات مثبت یک جشنواره باشد.برای ورود به کانال تلگرام ما کلیک کنید.