پس از برکناری بولتون، برخی در ایران این اقدام را به معنای پالس مذاکره آمریکا برای ایران تلقی کردند و برخی نیز آن را نشانه دیپلماسی موفق در وزارت خارجه ایران دانستند. با این حال، اما ریچارد نفیو طراح تحریم‌های ایران معتقد است این اقدام ترامپ در سیاست خارجی آمریکا علیه ایران هیچ‌تغییری ایجاد نمی‌کند.

او می‌گوید سیاست فشار حداکثری ترامپ نتوانست به اهدافش دست یابد. نفیو از سال ۲۰۰۶ تا ۲۰۱۱، در دفتر امنیت بین‌المللی و منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای در وزارت امور خارجه، به‌عنوان اولین مقام افسر هسته‌ای ایران حضور داشته است.

وی عضو ارشد موسسه بروکینگز است. در گفت‌وگوی اختصاصی با او به بررسی تبعات اخراج «جان بولتون»، مشاور امنیت ملی دولت ترامپ بر سیاست خارجی واشنگتن پرداخته‌ایم.

ارزیابی شما از اخراج «جان بولتون»، مشاور امنیت ملی آمریکا چیست؟

به اعتقاد من بولتون اخراج شد (یا شاید هم استعفا داد، اما هنوز هیچ‌چیز مشخص نیست)، به دلایل متعددی از جمله اختلاف‌نظر‌های مهمی که با رئیس‌جمهور در مورد سیاست خارجی داشت. موضوع ایران یکی از این اختلافات بود و موضوعات دیگری نیز از جمله در ارتباط با روسیه، ونزوئلا، کره‌شمالی و... محل اختلاف‌نظر میان بولتون و ترامپ بود. از سوی دیگر با توجه به اختلافات قابل‌توجه میان این دو نفر، این خودش جای تعجب بسیار بود که بولتون چگونه تاکنون در تیم ترامپ باقی مانده بود.

با اخراج «بولتون» سیاست خارجی آمریکا آیا دچار تغییر خواهد شد؟ اگر چنین است، در کدام بخش‌ها این تغییر چشمگیر خواهد بود؟

سیاست خارجی ترامپ ممکن است دچار تغییراتی شود، اما از سوی دیگر ترامپ حتی در زمان حضور بولتون هم هر کاری را که خودش می‎‌خواست انجام می‌داد و شاید جابه‌جایی بولتون خیلی هم تاثیرگذار نباشد.

ترامپ گفت که می‌خواهد با کیم جونگ اون ملاقات کند و این کار را انجام داد. او گفت که دوست دارد رویکرد مثبتی را در ارتباط با روسیه دنبال کند و همین کار را هم کرد. پس در این شرایط این واقعا جای سوال است که آیا بولتون زمانی هم که در کاخ سفید بود، قدرت واقعی داشت یا خیر؟ یا اینکه او فقط در حوزه‌هایی که ترامپ زیاد کاری نداشت- مانند «کنترل اسلحه» - فعالیت می‌کرد.

بولتون یکی از افراد تندرو در دولت ترامپ و خواستار تغییر نظام ایران بود. البته او به هدف خود نرسید. آیا با رفتن بولتون تغییری در سیاست خارجی آمریکا در قبال ایران به وجود خواهد آمد؟

شاید؛ اما نه لزوما. ترامپ موضع خودش را در قبال «تغییر رژیم» در برابر ایران مشخص کرده و البته همزمان از سیاست فشار حداکثری حمایت می‌کند. ترامپ اعلام کرده که به دنبال گفتگو و مذاکره با ایران است، اما او سیاستی را در پیش گرفته که این کار را سخت می‌کند. من انتظار دارم که ترامپ همچنان به فشار‌ها برای ترتیب دادن یک نشست و گفت‌وگوی مستقیم با روحانی ادامه دهد، اگرچه این می‌تواند به برخی تغییرات سیاسی اشاره داشته باشد، اما به نظر نمی‌رسد این تغییر به معنای تغییر رفتار آمریکا در ارتباط با تحریم‌ها باشد و عملکرد آمریکا را تغییر اساسی نخواهد داد.

آیا ترامپ بر فشار حداکثری خود بر ایران که نتیجه دلخواه او را نداشته باز هم تاکید می‌کند؟

بله مطمئنا. اگرچه سیاست فشار حداکثری تاکنون به اهدافش دست نیافته، اما برخی افراد در دولت آمریکا معتقدند که این سیاست همچنان باید ادامه داشته باشد. به نظرم جدایی بولتون باعث نشده که دیگر از سیاست فشار حداکثری حمایت نشود یا روشی بی‌اعتبار معرفی شود.

با توجه به تغییر مشاور امنیت ملی آمریکا، به نظر شما وزارت خارجه یا مشاور امنیت ملی نقش تعیین‌کننده‌تری در سیاست خارجی آمریکا در آینده خواهد داشت؟

نه، لزوما این گونه نیست. ترامپ نشان داده که همیشه دوست دارد به‌جای توجه به مشاوران خودش تصمیم‌گیری کند. درواقع مانند دیگر بخش‌های سیاسی دولت، در بخش امنیت ملی هم ترامپ دوست دارد با کسی کار کند که کارش فقط گزارش‌نویسی و دفاع از تصمیمات دولت باشد، لذا ترامپ به هیچ‌عنوان به دنبال کسی نیست که دارای تصمیمات و عملکرد قاطعانه باشد.برای ورود به کانال تلگرام ما کلیک کنید.

اخبار وبگردی را در اینجا بخوانید: