راهنمای رفتار با کودک
علت کج خلقی و جیغ های ناپایان کودکان چیست؟
رکنا: کجخلقی و جیغ زدن یک راه طبیعی برای بیان ناراحتی کودک است. تا 3 سالگی او در مرحلهای از رشد است که شاید در مقابل ورجهوورجه کردن کنترل نشان دهد اما توانایی استدلال و درخواست منطقی ندارد.
به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا ، حتی اگر بعضی بچهها بتوانند شمرده صحبت کنند اگر گرسنه و خسته باشند یا احساس بدخلقی کنند دوباره جیغ و داد راه میاندازند. این کار سادهترین راه برای هر چیزی است که کودک در تلاش برای برقراری ارتباط با آن است.
چه بچههایی بیشتر بدخلقی میکنند
تقریبا تمام بچههای یک تا 3 ساله کجخلقیهایی مانند گریه، جیغ و غر زدن دارند. در حقیقت 60 تا 80 درصد از کودکان 2 تا 3 سال تقریبا هفتهای یک بار کجخلق میشوند و 20 درصد هم هر روز این رفتار را نشان میدهند. این رفتار ممکن است تا 4 سالگی هم ادامه پیدا کند اما به تدریج کم شده و متوقف میشود.
چه عاملی پشت این رفتار است
بچههای کوچولو به یک دلیل اساسی این کار را انجام میدهند؛ آنها از چیزی ناراحت هستند اما مهارت لغوی و استنتاجیشان برای بیان آنچه عامل ناراحتیشان شده هنوز رشد کافی نکرده است. خردسالان و پیشدبستانیها به درستی نمیتوانند بر عواطفشان کنترل داشته باشند بنابراین برای آنها غیرممکن است که نتوانند ناراحتیشان را به صورت فیزیکی نشان بدهند.
چطور متوقفش کنید
فکر نکنید که میتوانید به طور کامل این رفتار را در کودکتان از بین ببرید زیرا بروز این رفتار بخشی از رشد طبیعی کودک است اما اگر واقعبین هستید و تنها میخواهید این رفتار را تعدیل کنید باید بدانید که هیچوقت نباید تسلیم شوید، چون تسلیم شدن باعث تقویت رفتارشان میشود. علاوه بر این، بدترین چیز این است که شما برخی اوقات، تنها برخی اوقات، تسلیم آنها شوید. این به کودک شما میآموزد که اگر رفتارش را شدت ببخشد میتواند در نهایت بر شما پیروز شود بنابراین دفعه بعد که فرزندتان جیغ کشید یا خودش را روی زمین انداخت در موضع خودتان بمانید مثلا به او بگویید «نه ممکنه اجازه نداشته باشی کیک بخوری» و بعد از رفتارش چشمپوشی کنید. به یاد داشته باشید بیشتر این کجخلقیها در کمتر از 5 دقیقه کاهش پیدا میکند. حواستان باشد که تن صدایتان آرام و خنثی باشد و وقتی که در حال توضیح دادن دلایل هستید خودتان را ناراحت نکنید. وقتی این کجخلقیها شروع میشود هر کاری را که در حال انجامش بودید ادامه دهید. به این ترتیب به تدریج کودک درمییابد که این کار عملی نیست. کار دیگری که باید انجام بدهید این است که نسبت به موقعیتی که باعث چنین رفتاری شده آگاه باشید. شاید یکی از عادتهای فرزندتان این باشد که هر وقت به فروشگاه اسباببازیفروشی میروید تا برای تولد دوستش کادو بخرید مدام بهانه میگیرد و حتی گریه میکند تا چیزی برایش بخرید پس یا او را با خود به خرید نبرید یا یک چیز ارزانقیمت بردارید. اگر کودک شما کمی بزرگتر باشد میتوانید پیشاپیش به او موقعیت را توضیح دهید مثلا بگویید «میخوایم بریم برا تولد علی کادو بخریم و نمیخوایم چیز دیگری بخریم. اگر تو اسباببازی میخوای به من بگو چی میخوای ما میتونیم اونو تو لیست خرید تولدت بذاریم.» به این نکته هم توجه کنید که این کجخلقیها معمولا زمانی که کودک خسته یا گرسنه است، اتفاق میافتد. وقتی بیرون میروید یک خوراکی با خود ببرید یا وقتی بیرون بروید که او حسابی استراحت کرده باشد.
نظم و قانون Law همیشه هم بد نیست
نظم و قانون یا همان دیسیپلین نوعی تنبیه نیست. کلمه «دیسیپلین» از لاتین آمده است و برای آموزش به کار میرود. دیسیپلین به معنای آموزش چارچوبهاست. آنها میخواهند قوانین را یاد بگیرند و درباره انتظارات والدین از آنها بیشتر بدانند. اگر توضیح مشخصی درباره اینکه چه چیز درست و چه چیزی نادرست است، ندهید نمیتوانید کمکشان کنید.
همه ما نیاز داریم بدانیم چیزی ما را مهار میکند اما اگر زیادی مقرراتی باشید از کودکتان دور میشوید بنابراین کمی سازگاری داشته باشید. آنها سریع وابسته میشوند و حرفهای شما خللی در این وابستگی ایجاد نمیکند. شما میتوانید آنها را مدام تصحیح کنید و آنها همچنان شما را دوست داشته باشند. برای ورود به کانال تلگرام ما کلیک کنید.برای ورود به کانال تلگرام ما کلیک کنید.
ارسال نظر