bmi چیست ؟

به گزارش رکنا، شاخص توده بدنی ، یا همان BMI، شاید به ظاهر تنها عددی ساده باشد، اما در عمق خود داستانی از سلامتی و تعادل را روایت می‌کند. این شاخص، ابزاری است که پزشکان و متخصصان تغذیه به کمک آن میزان تناسب میان وزن و قد فرد را بررسی می‌کنند و دریچه‌ای می‌گشایند به سوی شناخت بهتر از وضع جسمانی.

نحوه محاسبه BMI

برای محاسبه BMI در افراد، ابتدا باید وزن و قد فرد را اندازه‌گیری کنید. سپس مراحل زیر را دنبال کنید:

وزن فرد را به کیلوگرم اندازه‌گیری کنید.

قد فرد را به متر اندازه‌گیری کنید.

قد اندازه‌گیری شده را در خود ضرب کنید (قد × قد).

سپس وزن فرد را بر عدد به دست آمده تقسیم کنید.

نتیجه‌ای که به دست می‌آید، شاخص BMI فرد است.

مثال:

فرض کنید وزن فرد 70 کیلوگرم و قد او 1.75 متر است:

ابتدا قد فرد را در خود ضرب می‌کنیم: 1.75 × 1.75 = 3.0625

سپس وزن فرد را بر این عدد تقسیم می‌کنیم: 70 ÷ 3.0625 = 22.86

در این مثال، BMI فرد برابر با 22.86 است. این عدد به ما کمک می‌کند تا وضعیت وزنی فرد را در دسته‌بندی‌های مختلف (کم‌وزنی، وزن نرمال، اضافه‌وزن یا چاقی) قرار دهیم.

BMI در زنان و مردان متفاوت است؟

در محاسبه BMI (شاخص توده بدنی)، تفاوت‌های زیادی بین زنان و مردان وجود ندارد، زیرا فرمول محاسبه یکسان است و از وزن و قد استفاده می‌کند. با این حال، تفسیر و تحلیل BMI در زنان و مردان می‌تواند کمی متفاوت باشد به دلیل تفاوت‌های طبیعی در ترکیب بدنی آن‌ها.

تفاوت‌های BMI در زنان و مردان:

ترکیب بدن:

مردان معمولاً عضله بیشتری نسبت به زنان دارند. از آن‌جایی که عضله از چربی سنگین‌تر است، مردان ممکن است در مقایسه با زنان BMI مشابهی داشته باشند، اما درصد چربی بدن کمتری داشته باشند.

زنان معمولاً درصد چربی بدن بالاتری دارند، زیرا بدن آن‌ها برای بارداری و شیردهی به چربی نیاز دارد.

توزیع چربی:

در مردان، چربی معمولاً بیشتر در ناحیه شکم تجمع می‌یابد، در حالی که در زنان چربی بیشتر در نواحی باسن و ران‌ها ذخیره می‌شود.

محدوده‌های BMI و خطرات سلامتی:

برای زنان و مردان محدوده‌های BMI نرمال، اضافه‌وزن و چاقی مشابه است، اما زنان به دلیل داشتن درصد بالاتر چربی بدن، ممکن است در مقایسه با مردان در محدوده‌های مشابه BMI، خطرات سلامتی بیشتری از جمله مشکلات قلبی و دیابت نوع ۲ را تجربه کنند.

سن و تغییرات هورمونی:

با افزایش سن و تغییرات هورمونی، زنان و مردان ممکن است تفاوت‌هایی در نحوه ذخیره چربی و توزیع آن در بدن داشته باشند. برای مثال، پس از یائسگی، زنان معمولاً بیشتر چربی در ناحیه شکم ذخیره می‌کنند که می‌تواند خطر بیماری‌های قلبی را افزایش دهد.

کم‌وزنی در BMI

کم‌وزنی در شاخص توده بدنی (BMI)، نشانه‌ای است که بدن شما ممکن است به منابع غذایی بیشتری نیاز داشته باشد تا عملکرد بهینه‌اش را حفظ کند. اگر BMI شما کمتر از ۱۸.۵ باشد، در دسته کم‌وزن قرار می‌گیرید. این وضعیت به معنای آن است که بدن شما نسبت به قدتان وزن کمتری دارد و این می‌تواند سلامت شما را در برخی زمینه‌ها تهدید کند.

دلایل کم‌وزنی

تغذیه ناکافی: کمبود دریافت کالری و مواد مغذی موردنیاز بدن.

بیماری‌ها: شرایطی مثل پرکاری تیروئید، اختلالات گوارشی (مثل سیلیاک) یا دیابت کنترل‌نشده.

ژنتیک: برخی افراد به طور طبیعی متابولیسم سریع‌تری دارند یا بدنی لاغرتر.

اختلالات روانی: مشکلاتی مثل افسردگی یا اختلالات خوردن (مانند بی‌اشتهایی عصبی).

فعالیت بدنی زیاد: ورزش یا فعالیت بیش از حد بدون تأمین کافی انرژی.

خطرات کم‌وزنی

ضعف سیستم ایمنی: بدن نمی‌تواند به درستی با بیماری‌ها مقابله کند.

کاهش انرژی و خستگی: کمبود کالری و مواد مغذی باعث احساس ضعف مداوم می‌شود.

کمبود ویتامین‌ها و مواد معدنی: که می‌تواند به مشکلاتی مانند ریزش مو، شکنندگی ناخن‌ها، یا پوکی استخوان منجر شود.

مشکلات باروری: در زنان، کم‌وزنی ممکن است چرخه قاعدگی را مختل کند و بارداری را دشوار سازد.

تحلیل عضلات: بدن برای جبران انرژی از دست‌رفته ممکن است به سراغ ذخایر عضلات برود.

چگونه با کم‌وزنی مقابله کنیم؟

تغذیه سالم و غنی:

مصرف غذاهای پرکالری سالم مانند مغزها، آووکادو، لبنیات پرچرب، و غلات کامل.

افزودن پروتئین‌های کافی (گوشت، تخم‌مرغ، حبوبات) برای تقویت عضلات.

افزایش تعداد وعده‌های غذایی: به جای سه وعده سنگین، از ۵-۶ وعده غذایی کوچک‌تر اما مغذی استفاده کنید.

ورزش‌های قدرتی: تمرینات مقاومتی کمک می‌کنند عضلات تقویت شوند و وزن به شکل سالم اضافه شود.

مکمل‌های غذایی: در صورت نیاز، با مشورت پزشک از مکمل‌های مولتی‌ویتامین یا پودرهای افزایش وزن استفاده کنید.

بررسی علل پزشکی: اگر کم‌وزنی ناشی از بیماری است، درمان علت اصلی ضروری است.

وزن نرمال در BMI

وزن نرمال به محدوده‌ای اطلاق می‌شود که BMI فرد بین 18.5 تا 24.9 قرار دارد. در این محدوده، فرد از نظر وزن و چربی بدن در وضعیت بهینه‌ای قرار دارد که خطرات مربوط به سلامتی به حداقل رسیده است. این محدوده نشان‌دهنده تعادل مناسب بین قد و وزن است که معمولاً با کمترین خطر ابتلا به بیماری‌های مختلف همراه است.

ویژگی‌های وزن نرمال

سلامتی کلی: افرادی که در این محدوده BMI قرار دارند، معمولاً از سلامت بهتری برخوردارند و کمتر در معرض بیماری‌های مزمن مانند بیماری‌های قلبی، دیابت نوع ۲ و فشار خون بالا هستند.

چربی بدن متعادل: در این محدوده، بدن چربی متعادل و سالمی دارد که برای عملکردهای مختلف بدن ضروری است، اما نه در حدی که منجر به مشکلات سلامتی شود.

افزایش انرژی و توان جسمی: افرادی که BMI نرمال دارند، معمولاً از سطح انرژی بالا و توان جسمی بهتری برخوردارند، که می‌تواند به آن‌ها کمک کند تا فعالیت‌های روزانه خود را به راحتی انجام دهند.

مزایای وزن نرمال

کاهش خطر بیماری‌ها: افرادی که BMI در محدوده نرمال دارند، کمتر به بیماری‌های قلبی، دیابت، فشار خون بالا، و برخی سرطان‌ها مبتلا می‌شوند.

بهبود طول عمر: مطالعات نشان داده‌اند که افراد با وزن نرمال معمولاً عمر طولانی‌تری دارند و کمتر با بیماری‌های مزمن مواجه می‌شوند.

کیفیت زندگی بهتر: داشتن وزن نرمال می‌تواند باعث بهبود کیفیت زندگی، افزایش اعتماد به نفس، و کاهش استرس و اضطراب شود.

چگونه وزن نرمال را حفظ کنیم؟

تغذیه سالم: خوردن غذاهای متعادل و سالم از جمله میوه‌ها، سبزیجات، پروتئین‌های کم‌چرب و غلات کامل می‌تواند به حفظ وزن نرمال کمک کند.

ورزش منظم: فعالیت بدنی منظم مانند پیاده‌روی، دویدن، شنا یا تمرینات مقاومتی به حفظ وزن نرمال و تقویت سلامت کلی بدن کمک می‌کند.

مدیریت استرس و خواب کافی: استرس و خواب ناکافی می‌تواند تأثیر منفی بر وزن داشته باشد، بنابراین مدیریت استرس و خواب کافی برای حفظ وزن نرمال ضروری است.

معاینات پزشکی منظم: پیگیری وضعیت سلامتی و معاینات پزشکی به صورت دوره‌ای می‌تواند به شناسایی مشکلات سلامتی قبل از بروز کمک کند و به حفظ وزن نرمال کمک کند.

اضافه‌وزن BMI

اضافه‌وزن زمانی رخ می‌دهد که شاخص توده بدنی (BMI) فرد بین 25 تا 29.9 باشد. این نشان‌دهنده وزن بیشتر از حد نرمال است، اما هنوز به حد چاقی نرسیده است. افراد با BMI در این محدوده ممکن است در معرض خطرات مختلفی قرار گیرند، اما خطرات آن‌ها کمتر از چاقی است.

خطرات اضافه‌وزن

اضافه‌وزن می‌تواند به مشکلات مختلفی منجر شود، که بعضی از آن‌ها عبارتند از:

بیماری‌های قلبی و عروقی: اضافه‌وزن می‌تواند باعث افزایش فشار خون، سطح کلسترول و التهاب در بدن شود که خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی و سکته را افزایش می‌دهد.

دیابت نوع ۲: اضافه‌وزن یکی از عوامل اصلی بروز مقاومت به انسولین است که می‌تواند به دیابت نوع ۲ منجر شود.

مشکلات مفصلی: وزن اضافی به مفاصل فشار وارد می‌کند و می‌تواند به مشکلات مفصلی مانند آرتروز و درد مفاصل منجر شود.

مشکلات تنفسی: افراد با اضافه‌وزن ممکن است مشکلاتی مانند تنگی نفس و کاهش توانایی در انجام فعالیت‌های فیزیکی را تجربه کنند.

افزایش خطر برخی سرطان‌ها: اضافه‌وزن با سرطان‌های مختلف از جمله سرطان پستان، روده بزرگ و رحم در ارتباط است.

خواب و کیفیت زندگی: اضافه‌وزن می‌تواند به مشکلات خواب مانند آپنه خواب منجر شود که بر کیفیت زندگی تأثیر می‌گذارد.

علل اضافه‌وزن

اضافه‌وزن معمولاً نتیجه ترکیب عواملی است که به سبک زندگی و عادات غذایی مربوط می‌شوند:

تغذیه نادرست: مصرف غذاهای پرکالری، فست فودها و نوشیدنی‌های شیرین می‌تواند باعث تجمع چربی در بدن شود.

عدم تحرک: زندگی بی‌تحرک و نداشتن فعالیت بدنی کافی می‌تواند باعث انباشته شدن انرژی اضافی در بدن و افزایش وزن شود.

عوامل ژنتیکی: برخی افراد به طور طبیعی بیشتر از دیگران مستعد اضافه‌وزن هستند.

استرس و خواب ناکافی: استرس مزمن و کمبود خواب می‌تواند به افزایش هورمون‌های گرسنگی منجر شود، که در نتیجه فرد بیشتر غذا می‌خورد.

اختلالات هورمونی: برخی بیماری‌ها و اختلالات هورمونی مانند اختلالات تیروئید یا سندرم تخمدان پلی‌کیستیک (PCOS) می‌توانند باعث افزایش وزن و اضافه‌وزن شوند.

چگونه با اضافه‌وزن مقابله کنیم؟

تغذیه متعادل و سالم: کاهش مصرف غذاهای پرکالری و افزایش مصرف میوه‌ها، سبزیجات، پروتئین‌های سالم و غلات کامل می‌تواند به کاهش اضافه‌وزن کمک کند.

ورزش منظم: انجام ورزش‌های هوازی مانند پیاده‌روی، دویدن، شنا و تمرینات مقاومتی می‌تواند به سوزاندن کالری اضافی و تقویت عضلات کمک کند.

مدیریت استرس و خواب کافی: مدیریت استرس از طریق مدیتیشن، یوگا یا تکنیک‌های تنفسی و همچنین خواب کافی می‌تواند در کاهش وزن مؤثر باشد.

پیگیری پزشکی: مشاوره با پزشک یا متخصص تغذیه برای طراحی یک برنامه مناسب کاهش وزن و پیگیری وضعیت‌های بهداشتی ممکن است ضروری باشد.

پشتیبانی اجتماعی: استفاده از گروه‌های حمایتی یا مشاوران برای حفظ انگیزه و تسهیل روند کاهش وزن می‌تواند مفید باشد.

محدوده وزن اضافه‌وزن

برای BMI بین 25 تا 29.9، وزن شما بیشتر از وزن نرمال است، اما هنوز به محدوده چاقی وارد نشده‌اید. این محدوده خطراتی برای سلامتی به همراه دارد، به‌ویژه اگر این اضافه‌وزن با سبک زندگی کم‌تحرک و تغذیه ناسالم همراه باشد.

چاقی در BMI

چاقی زمانی رخ می‌دهد که BMI فرد بالاتر از 30 باشد، که نشان‌دهنده تجمع زیاد چربی در بدن است. این وضعیت می‌تواند به مشکلات جدی سلامتی منجر شود و خطر ابتلا به بیماری‌های مختلف را افزایش دهد.

خطرات چاقی

چاقی نه تنها از نظر ظاهری می‌تواند مشکلاتی ایجاد کند، بلکه با بسیاری از بیماری‌های مزمن مرتبط است. برخی از مهم‌ترین خطرات عبارتند از:

بیماری‌های قلبی و عروقی: چاقی یکی از عوامل اصلی افزایش فشار خون و بروز بیماری‌های قلبی مانند حمله قلبی و سکته است.

دیابت نوع ۲: چاقی می‌تواند به مقاومت به انسولین منجر شود، که یکی از علل اصلی ابتلا به دیابت نوع ۲ است.

مشکلات تنفسی: چاقی می‌تواند باعث مشکلات تنفسی مانند آپنه خواب (قطع تنفس در خواب) و تنگی نفس در حین فعالیت بدنی شود.

دردهای مفصلی و آرتروز: فشار اضافی ناشی از چربی اضافی بر روی مفاصل می‌تواند باعث درد و آسیب به آن‌ها، به ویژه در مفاصل زانو و لگن شود.

افزایش خطر برخی سرطان‌ها: چاقی با سرطان‌های مختلف مانند سرطان پستان، روده بزرگ، و رحم در ارتباط است.

اختلالات روانی: افراد چاق ممکن است با مشکلاتی مانند افسردگی، اضطراب و کاهش اعتماد به نفس مواجه شوند.

علل چاقی

چاقی می‌تواند ناشی از ترکیب عوامل مختلف باشد:

تغذیه نامناسب: مصرف بیش از حد غذاهای پرکالری، چربی‌های اشباع شده و قندهای ساده مانند نوشیدنی‌های شیرین و فست فودها.

عدم تحرک: زندگی بی‌تحرک، نشستن طولانی مدت و عدم ورزش می‌تواند به تجمع چربی در بدن منجر شود.

ژنتیک: برخی افراد به طور ژنتیکی مستعد چاقی هستند و بدن آن‌ها چربی بیشتری ذخیره می‌کند.

استرس و خواب ناکافی: استرس مزمن می‌تواند منجر به خوردن بیشتر و افزایش وزن شود. همچنین کمبود خواب می‌تواند باعث تغییرات هورمونی شود که بر اشتها تاثیر می‌گذارد.

اختلالات هورمونی: مشکلات هورمونی مانند اختلالات تیروئید یا سندرم تخمدان پلی‌کیستیک (PCOS) می‌توانند باعث افزایش وزن و چاقی شوند.

چگونه با چاقی مقابله کنیم؟

تغذیه سالم: مصرف غذاهای سالم مانند میوه‌ها، سبزیجات، غلات کامل و پروتئین‌های کم‌چرب.

ورزش منظم: انجام فعالیت‌های هوازی (مانند پیاده‌روی، دویدن، شنا) و تمرینات مقاومتی برای تقویت عضلات.

مدیریت استرس و خواب کافی: مدیریت استرس با تکنیک‌های تنفسی یا مدیتیشن و خواب ۷-۸ ساعت در شب.

پیگیری پزشکی: در صورت لزوم، مشورت با پزشک برای بررسی وضعیت‌های پزشکی مرتبط با چاقی و درمان آن‌ها.

پشتیبانی اجتماعی و روانی: کمک از مشاورین یا گروه‌های حمایتی برای کاهش وزن به صورت پایدار و حفظ انگیزه.

محدوده وزن چاقی

برای BMI بالای 30، شما وارد محدوده چاقی شده‌اید که به‌طور جدی خطراتی برای سلامتی‌تان به همراه دارد. این وضعیت باید به دقت مدیریت شود تا از بروز بیماری‌های جدی جلوگیری شود.

محدودیت‌های شاخص توده بدنی

شاخص توده بدنی (BMI) ابزاری مفید برای ارزیابی وضعیت وزن فرد است، اما مانند هر معیار دیگری محدودیت‌هایی نیز دارد که باید در نظر گرفته شوند. در اینجا به برخی از محدودیت‌های مهم آن اشاره می‌کنیم:

۱. عدم تمایز بین چربی و عضله

مشکل: BMI تنها وزن کل بدن را در نظر می‌گیرد و تفاوت میان چربی و عضله را در نظر نمی‌گیرد. برای مثال، یک فرد با عضلات قوی و حجیم ممکن است BMI بالایی داشته باشد، در حالی که درصد چربی بدن او ممکن است در حد نرمال باشد.

مثال: ورزشکارانی که به تمرینات قدرتی مشغول‌اند، ممکن است BMI بالاتری داشته باشند، اما درصد چربی بدن‌شان بسیار کم باشد.

۲. توزیع چربی در بدن را در نظر نمی‌گیرد

مشکل: BMI توزیع چربی بدن را نمی‌سنجد. چربی شکمی (که اطراف اندام‌های داخلی تجمع می‌یابد) خطرناک‌تر از چربی زیرپوستی است (چربی که در زیر پوست قرار دارد). بنابراین، دو نفر با BMI مشابه ممکن است به دلیل توزیع مختلف چربی، در معرض خطرات مختلفی قرار داشته باشند.

مثال: دو نفر با BMI مشابه، یکی با چربی شکمی زیاد و دیگری با چربی بیشتر در نواحی دیگر بدن، می‌توانند خطرات متفاوتی برای سلامتی‌شان داشته باشند.

۳. عدم تطابق با سن و جنسیت

مشکل: BMI نمی‌تواند به دقت تفاوت‌های سن و جنسیت را لحاظ کند. زنان به طور طبیعی درصد چربی بدن بیشتری نسبت به مردان دارند، اما BMI تنها وزن و قد را بررسی می‌کند. به همین دلیل، زنان ممکن است با BMI مشابه مردان، چربی بیشتری داشته باشند.

مثال: یک زن و یک مرد با قد و وزن مشابه ممکن است از نظر وضعیت بدنی و ترکیب چربی/عضله تفاوت‌های زیادی داشته باشند.

۴. عدم دقت برای افراد مسن

مشکل: در افراد مسن، حجم عضلانی به تدریج کاهش می‌یابد و چربی بدن افزایش می‌یابد. این تغییرات ممکن است باعث شود که BMI افراد مسن کمتر از واقعیت سلامتی آن‌ها باشد.

مثال: یک فرد مسن که عضلات کمتری دارد و چربی بیشتری جمع کرده است، ممکن است BMI نرمال یا کم‌وزن نشان دهد، در حالی که وضعیت چربی بدن و خطرات آن برای سلامتی متفاوت است.

۵. عدم ارزیابی سایر عوامل سلامتی

مشکل: BMI تنها به وزن و قد محدود می‌شود و هیچ توجهی به عوامل دیگر سلامتی مانند فعالیت بدنی، تاریخچه خانوادگی بیماری‌ها، رژیم غذایی، یا سلامت روان ندارد. این معیار نمی‌تواند خطرات دیگر مانند فشار خون، سطح قند خون یا سطح کلسترول را پیش‌بینی کند.

مثال: فردی با BMI نرمال ممکن است از نظر سلامتی دچار مشکلاتی مانند فشار خون بالا یا کلسترول بالا باشد که BMI قادر به شناسایی آن‌ها نیست.

۶. کاهش دقت در جوامع مختلف

مشکل: BMI در جوامع مختلف و در بین گروه‌های نژادی و قومی مختلف ممکن است دقت کمتری داشته باشد. به عنوان مثال، برخی مطالعات نشان داده‌اند که افراد آسیایی ممکن است در مقایسه با افراد سفیدپوست، در BMI پایین‌تر خطر چاقی و بیماری‌های مرتبط را تجربه کنند.

مثال: در برخی از گروه‌های نژادی مانند آسیایی‌ها، BMI پایین‌تر از ۲۵ ممکن است هنوز خطر چاقی و مشکلات متابولیکی را نشان دهد.

آیا BMI برای کودکان هم استفاده می‌شود؟

بله، BMI برای کودکان هم استفاده می‌شود، اما با تفاوت‌هایی نسبت به بزرگسالان. برای ارزیابی وضعیت وزنی کودکان و نوجوانان، شاخص BMI باید بر اساس سن و جنسیت آن‌ها تفسیر شود، زیرا رشد و تغییرات بدنی در کودکان و نوجوانان به صورت پویا و در حال تغییر است.

تفاوت‌های اصلی BMI در کودکان:

سن و جنسیت: در کودکان، BMI به سن و جنسیت بستگی دارد، زیرا الگوهای رشد در سنین مختلف متفاوت است. به همین دلیل برای تفسیر دقیق‌تر باید از نمودارهای رشد ویژه کودکان که توسط سازمان‌های بهداشتی مانند WHO یا CDC ارائه شده است، استفاده کرد.

نمودارهای رشد: در کودکان، BMI بر اساس نمودارهای خاصی که برای سنین مختلف طراحی شده‌اند، ارزیابی می‌شود. این نمودارها درصدهای BMI را بر اساس سن و جنسیت نشان می‌دهند، که به آن‌ها کمک می‌کند تا وضعیت وزنی کودک را در مقایسه با سایر کودکان هم‌سن و هم‌جنس خود ارزیابی کنند.

اگر BMI کودک در پایین‌تر از 5 درصد باشد، به معنی کم‌وزنی است.

اگر BMI کودک بین 85 تا 95 درصد باشد، نشان‌دهنده اضافه‌وزن است.

اگر BMI کودک بالاتر از 95 درصد باشد، به معنی چاقی است.

رشد و تغییرات بدنی: در کودکان و نوجوانان، بدن همچنان در حال رشد است و بنابراین تغییرات فیزیکی، مانند افزایش وزن و قد، طبیعی هستند. لذا ارزیابی BMI در این گروه سنی باید به دقت و با در نظر گرفتن این نکات انجام شود.

اهمیت BMI در کودکان:

استفاده از BMI برای ارزیابی وضعیت وزنی کودکان و نوجوانان می‌تواند به شناسایی مشکلات وزن مانند اضافه‌وزن یا کم‌وزنی کمک کند و اقدامات پیشگیرانه و درمانی در صورت نیاز انجام شود. این ارزیابی به خصوص در دوران کودکی و نوجوانی که رشد و تحول جسمی زیاد است، اهمیت دارد.

برای دقت بیشتر در ارزیابی، بهتر است همیشه از مشاوره پزشکی یا متخصص تغذیه استفاده کنید، زیرا برخی از مشکلات سلامتی که با BMI مرتبط نیستند، نیز باید در نظر گرفته شوند.

سوالات متداول

چگونه BMI خود را محاسبه کنم؟

برای محاسبه BMI، وزن خود را بر حسب کیلوگرم بر مربع قد خود به متر تقسیم کنید. 

آیا داشتن BMI بالا همیشه به معنای چاقی است؟

نه، داشتن BMI بالا می‌تواند به دلایل مختلفی مانند داشتن عضلات زیاد (در ورزشکاران) یا تجمع چربی در نواحی خاص بدن باشد. برای ارزیابی دقیق‌تر، بررسی‌های بیشتر مانند اندازه‌گیری درصد چربی بدن لازم است.

آیا با داشتن BMI طبیعی، باز هم ممکن است مشکلات سلامتی داشته باشم؟

بله، فردی که BMI طبیعی دارد، ممکن است مشکلات دیگری مانند فشار خون بالا، بیماری‌های قلبی، یا دیابت را تجربه کند. بنابراین، داشتن BMI طبیعی فقط یکی از جنبه‌های سلامتی است و سایر عوامل باید نیز بررسی شوند.