نظریه نسبیت انیشتین در کهکشان های دوردست

به گزارش  اسپیس، محققان در تحقیقی جدید ثابت کردند رفتار جاذبه در کهکشانی دوردست شبیه رفتار آن در منظومه شمسی است. به این ترتیب نظریه نسبیت انیشتین در کهکشان های دورست نیر تایید می شود.

این تحقیق از مفهوم کنونی جاذبه پشتیبانی و دلایل بیشتری برای وجود ماده و انرژی تاریک جمع آوری می کند.نظریه انیشتین در سال ١٩١٦ منتشر شد و توضیح می دهد جاذبه نتیجه مفهومی به نام فضا-زمان است. به بیان ساده این نظریه پیش بینی می کند چه میزان از حجم یک ماده (در اینجا کهکشان) فضا- زمان را انحنا می دهد.

این نظریه از زمان انتشار تاکنون بارها آزمایش شده است. اما تحقیقات جدید گروهی بین المللی از محققان به رهبری دانشمندان انستیتو توماس کولت در دانشگاه پورتموث انگلیس، نخستین پژوهش دقیقی است که نظریه نسبیت را در مقیاس ستاره شناسی آزمایش می کند.

محققان با کمک اطلاعات تلسکوپ هابل و تلسکوپ Very Large رصدخانه جنوب اروپا در شیلی متوجه شدند رفتار جاذبه در یک کهکشان دوردست شبیه رفتار آن در منظومه شمسی است و این دقیقا همان مطلبی است که انیشتین پیش بینی کرده بود.