توضیحات مجری معروف درباره مصاحبه پُرحاشیه دیشب با رائفی‌پور

انتقاد کرده‌اند که چرا یک تریبون یک طرفه به یک جوان داده‌اید تا به عنوان تئوریسین انقلاب معرفی شود؟

به نظرم این زیاده روی است. آیا واقعا هرکسی مهمان جهان آرا باشد به عنوان تئوریسین معرفی می‌شود؟ و آیا من از ایشان به این عنوان نام بردم؟ تاکید من در ابتدای برنامه این بود که جهان آرا از دوستان جوان هم استفاده می کند که هفته پیش هم چنین کرد. و البته جناب رائفی پور توفیقاتی داشته از جمله اینکه خیلی خوب حرف می زند و طرفدارانی هم دارد.

اگر منظور این است که چرا من ایشان را به چالش نکشیدم که باید بگویم طراحی ما این نبود که در یک موضوع مورد توافق یعنی بحث عدالت و فساد که اولویت هر دوی ما بود بحث را به جنجال طرفین بدل کنم.

من اولین بار بود که با آقای رائفی‌پور هم کلام میشدم. ایشان اخلاص و انرژی خوبی برای جبهه انقلاب دارد. هرچند سلیقه‌ها و روش‌مان یکی نیست. ما اصحاب علوم انسانی بیشتر طرفدار کتاب و تفلسف و غور در مبانی نظری هستیم و ایشان بیشتر اهل استخراج احکامی از دنیای دیتا و اینفورمیشن و مهندسی مسائل مبتلابه؛ به علاوه اینکه ایشان اعتماد به نفس اظهارنظر در موضوعات بسیار متنوعی را دارد که من چنین نیستم.

طبعاً روش دوم جذاب‌تر و همه فهم تر و جنگنده‌تر از روش ماست. به همین خاطر تلقی من این است که طرفداران ایشان بیشتر از دانشجوهای فنّی باشند تا علوم انسانی.

این حرف قضاوت Judgment خوب یا بد بودن روش‌ها نیست بلکه فقط توصیف تفاوت‌هاست.

دست آخر اینکه ایشان از جمله رویش‌های انقلاب می‌دانم که به قول حاج سعید قاسمی صدای شمشیرش می‌آید.