سرگرمی و شاد شدن بچه‌ها دراولویت است

حمید کشتکار ( رضایی) سرپرست و کارگردان گروه تئاتر الماس سال‌ها در حیطه‌ی بازیگری تئاتر، سینما و تلویزیون فعالیت کرده است، به همین بهانه با او به گفتگو نشسته‌ایم تا در مورد اثر تازه ‌ی او بیشتر بدانیم.

*آقای رضایی از سوابق هنری خود و گروهتان برای ما بگویید؟

حمید کشتکار هستم که بچه‌های تئاتر من را حمید رضایی می‌شناسند، اولین کار هنریم سال ۷۲ و با یک تئاتر عروسکی آغاز شد با نام « گفتا که بنشناسم من خویش ز بیگانه» که فضای عرفانی داشت و برگرفته از آثار مولانا بود و در تالار نمایش مولوی به روی صحنه رفت، اولین فیلم سینمایی هم که بازی کردم «سلام سینما» اثر محسن مخملباف بود، و کار ایفای نقش در سریال‌‌های تلویزیونی رو هم با سریال « بهترین تابستان من» آغاز کردم.

گروهی که با آن مشغول اجرا هستم قطعا ازعلاقه‌مندان کارعروسکی هستند و به آن‌ها در حین تمرین‌ها آموزش هم داده شد، طوری که بچه‌ها از لحاظ عروسک‌گردانی و صداسازی مشکلی ندارند، در نمایش ما هم صداسازی و هم عروسک‌گردانی بر عهده‌ی یک نفر است، در حالی که کارهای سینمایی و تلویزیونی را اگر ببینید گوینده و‌ عروسک ‌گردان یکنفر نیستند و کارها پلان به پلان گرفته می‌شود، اما در اجرای تئاتراینگونه نیست و کار به مراتب برای بچه‌های گروه ما سخت‌تر است.

*نمایش «جوجه لی لی و میو میو» را کی نوشتید و تمرین ها از چه زمانی آغاز شد؟

نمایشنامه‌ی « جوجه لیلی و میومیو» سال ۷۵ نوشته شد و اولین اجرای آن در فرهنگسرای سرو بود، بعد از آن هم در تئاتر شهر سه ماه روی صحنه رفت، برای اجرای الان هم ما ۳ ماه پیش تمرین‌های خودمان را شروع کردیم.  در این کارعلاوه بر کارگردانی اثر،عروسک ‌گردانی هم کردم که به سختی کار اضافه شد.

*در کار کودک بیشتر به سمت سرگرمی‌سازی گرایش دارید یا آموزنده بودن کار برایتان مهم است؟

من به سرگرمی و شاد شدن بچه‌ها خیلی اهمیت می‌دهم، حلقه‌‌ای که در جامعه‌ی ما مفقود شده است و به بچه‌ها هم آنگونه که باید شاد بودن و شاد زندگی کردن آموزش داده نمی‌شود، بطور کلی پیام دادن و آموزش مستقیم را در کار کودک نمی‌پسندم، علاقه دارم خود عروسک‌ها در بطن داستان کودکان را به فکر کردن وادار کنند.

*بعضی مخاطبان حس نوستالژیک نسبت به عروسکهای تان داشته اند این شباهت عروسکها به مجموعه‌های عروسکی قدیمی تلویزیون عامدانه بود یا اتفاقی؟

این شباهت به صورت اتفاقی بود، به یک عروسک‌ساز سفارش ساخت دادیم و نتیجه این شد، یعنی ما نخواستیم لزوما این شکلی باشند، از نظر من عروسک‌های زیبایی هستند و بچه‌ها با آن‌ها ارتباط برقرار می‌کنند، شاید همین باعث زنده شدن خاطرات پدر و مادرهای بچه‌ها که با آن‌ها پا به سالن می‌گذارند هم بشود.

*در روزگاری که کودکان با شبکه های ماهواره ای، موبایل ،تبلت و بازیهای مختلف وقت می گذرانند چطور می توان آنها را به سالن نمایش عروسکی کشاند؟

کار خوب مخاطب خودش را پیدا می‌کند و هیچ مدیومی جای اجرای زنده را هم نمی‌گیرد، شاید در ابتدا باید پرسید آیا اصلا زیرساخت درست برای این کار وجود دارد؟ وقتی بعضی سالن‌ها و فرهنگسراها حمایت نمی‌کنند و جنبه‌ی مالی قضیه برای آن‌ها مهم است چه انتظاری باید داشت! وقتی بدقولی و سنگ‌اندازی می‌کنند چکار باید کرد؟ ما تبلیغ می‌کنیم، تمرین‌‌ها شروع می‌شود ولی به یکباره می‌گویند فلان روزها را اجرا نروید! به نظرم  بایستی اول این‌ها حل شود، وقتی هنرمند در دغدغه‌های اولیه مانده است ما به مراحل بعدی و جذب مخاطب نخواهیم رسید.

*بعد از وقفه ای که به خاطر آمدن محرم و صفر در اجرای شما می افتد چه برنامه هایی برای نمایش «جوجه لی لی و میو میو» دارید؟

خیلی از فرهنگسراها از ما خواسته‌اند که در سالن‌های آن‌ها اجرا برویم، باید ببینیم چه پیش می‌آید، ما تمام تلاشمان را می‌کنیم که کار حرفه ای و تخصصی ارائه دهیم و در آینده انتظار مخاطبان بیشتری را داریم.

*در کلام آخر اگر صحبتی برای خانواده ها و مخاطبان نمایش خود دارید بگویید؟

من یک گروه جوان دارم و آن‌ها هم شور و سودای تئاتر را در سر دارند و این لازمه‌ی کار هنری هم هست، از خانواده ها  می خواهم  فرزندان خود را با تئاتر و علی الخصوص نمایش عروسکی آشنا کنند و انتظار داریم که تماشاخانه‌ها هم با گروه‌های تئاتر همکاری و تعامل بیشتری داشته باشند، از عروسک‌گردان‌ها و بازیگران گروهم نیز تشکر می کنم و به آن‌ها خسته نباشید می‌گویم.

نمایش عروسکی « جوجه لی‌لی و میومیو» به کارگردانی حمید رضایی و با عروسک‌گردانی سمیرا نسبی‌زاده، ستاره صادق‌زاده، ساجده باقری، حمید رضایی، امیرحسین‌ رضاپور، جواد پژمان و با بازیگری فاطمه چاری و همکاری آریا سلیمی و فرزانه پارسا تا ۵ مرداد ۱۴۰۱ در تالار مبارک در فرهنگسرای بهمن به روی صحنه می‌رود.