یک یادداشت تمام ورزشی

به گزارش خبرگزاری رکنا از سمنان، سمیه قاسمی از خبرنگاران ورزشی استان سمنان در این یادداشت  که در صفحه اینستاگرام شخصی منتشر کرده؛  آورده است:

حوالی سال ۱۳۸۱ بود که وارد عرصه اطلاع رسانی و خبر شدم  و از همان ابتدا حوزه ورزش را انتخاب کردم.

روزهای رونق و شکوفایی ورزش استان بود و در رشته های هاکی،بدمینتون ،بیس بال و.. تیم های مطرح و صاحب عنوان لیگ برتری و ملی پوش داشتیم.

در ورزش های انفرادی مثل تکواندو،پرتاب وزنه و رزمی هم ستاره هایی بودند که برایمان عناوین آسیایی و جهانی به ارمغان می آوردند.

تک تیم فوتبال صنایع طلایی مان هم در جام حذفی حریف پرسپولیس شد و آمدن این تیم پرطرفدار به شهر کوچکمان اشتیاق و شوری چندین ماهه را مهمان مردم شهر کرد.

خلاصه اینکه همیشه دستمان از خبر پر بود و شادی و نشاط و انگیزه بیشتری در  قشر ورزشکار که بسیار بااخلاق و قدردان هم بودند به چشم میخورد.

روزها گذشتند و مدیران کل جدیدی به استان آمدند که بیشترشان پروازی بودند و سمنان فقط ایستگاه بین راهی برای استراحت و پرواز به جایگاه بالاتر بعدی بود.

کم کم تیم هایمان به دلیل مشکلات مالی و عدم برنامه ریزی و حمایت های لازم از جایگاه های بالای کشوری سقوط کردند و تیمی هم جایگزین شان نشد .

هیات ها کمتر توجهی به مقوله اخلاقیات در ورزشکاران داشتند و آموزش جوانمردی و اخلاق مداری به ورزشکاران نونهال و نوجوان مغفول ماند .

حرف های زیادی از تغییر و تحولات ،استعداد یابی ،برنامه ریزی و قهرمان پروری به میان می آمد،خیلی ها با شعار ایجاد تغییرات آمدند اما وقتی بر صندلی ریاست نشستند همان روند قبلی را در پیش گرفتند و شعارها  در حد همان حرف باقی ماند.

 و اکنون ما استانی کم نشاط هستیم که دلمان را به تک ستاره هایی مانند غزل سلطانی خوش کردیم که او و امثالش نه بگوییم همه که بخش اعظم موفقیتشان را مرهون تلاش و پیگیری های خانواده شان هستند و تیم هایی چون فوتبال ساحلی که با چنگ و دندان ماندند و برای بقا نیازمند حمایتند.

همه این حرف ها را که شاید برای بسیاری از افراد و هیات های ورزشی خوشایند نباشد گفتم تا در نهایت بگویم حال ورزش مان خوب نیست و مسکن های موقت و مقام آوری های پراکنده درمان این حال ناخوش نیست و باید فکری برای ورزش سیاست زده و بیمارمان بکنیم.(۲۶مهرماه ۱۴۰۰)

سمیه قاسمی /خبرنگار