حبس در انتظار تخریب کنندگان آثار تاریخی

در قانون مجازات اسلامی مصوب 1392 و در فصل نهم آن مجازات‌هایی برای تخریب کنندگان آثار تاریخی در نظر گرفته شده است.
در ماده 558 این قانون آمده است: هرکس به تمام یا قسمتی از ابنیه‌، اماکن‌، محوطه‌ها و مجموعه‌های فرهنگی ـ تاریخی یا مذهبی که در فهرست آثار ملی ‌ایران به ثبت رسیده است‌، یا تزیینات‌، ملحقات‌، تاسیسات، اشیا و لوازم و خطوط و نقوش منصوب یا موجود در اماکن مذکور، که‌ مستقلا نیز واجد حیثیت فرهنگی ـ تاریخی یا مذهبی باشد، خرابی‌ وارد آورد علاوه بر جبران خسارات وارده به حبس از یک الی ده‌ سال محکوم می‌شود.
هرچند در متن قانون مواردی نظیر تخریب آگاهانه و غیرآگاهانه، درجه و میزان خسارت، نوع سازه و بنای تاریخی و قدمت و دوره اثر مشخص نشده است، اما در نهایت این قاضی است که با توجه به ادله و اسناد و کسب نظر کارشناسان میراث فرهنگی رای نهایی را صادر خواهد کرد.
نکته ای که باید به آن اشاره کرد این است که با توجه به ارزش و اهمیت آثار و اموال تاریخی و نوع حساسیتی که در این ابنیه وجود دارد این است که هیچ کس حق ندارد بدون اجازه سازمان میراث فرهنگی اقداماتی نظیر تعمیر به تعبیر عام را انجام دهد. شاید افراد و نهادهای مردم نهادی باشند که از سر دلسوزی و کمک به تمدن ایران بخواهند به آثار و اموال تاریخی- فرهنگی دست و رویی بکشند و به نظر خودشان از این آثار حفاظت کنند، اما با توجه به حساسیت این اموال، قانون این قبیل افراد را از این کار منع کرده است و در ماده 564 قانون مجازات اسلامی آورده است:
هرکس بدون اجازه سازمان میراث فرهنگی و برخلاف‌ ضوابط مصوب اعلام شده از سوی سازمان مذکور به مرمت یا تعمیر، تغییر، تجدید و توسعه ابنیه یا تزیینات اماکن فرهنگی ـ تاریخی ثبت شده در فهرست آثار ملی مبادرت نماید، به حبس ازشش ماه تا دو سال و پرداخت خسارت وارده محکوم می‌شود.
بنابراین تعمیر و توسعه و یا تزئین اموال تاریخی فرهنگی حتی برای دلسوزان میراث فرهنگی بدون جلب نظر سازمان میراث فرهنگی و نیز بدون رعایت ضوابط مصوب جرم بوده و مرتکب دچار مجازات حبس خواهد شد.