زندگی لذت بخش 200 بندانگشتی + تصاویر

به گزارش خبرگزاری‌های بریتانیا، بیش از 200 نفر از کوتاه قد ترین کودکان و نوجوانان جهان در این فستیوال حضور یافتند و در غم و شادی یکدیگر شریک شدند.
این فستیوال امسال برای نخستین بار در بریتانیا با هدف امید بخشی و آگاهی بخشی کوتوله‌ها از توانمندی‌های شان و حل مشکلات آنها برگزار شد و نزدیک به 200 خانواده از سوئد، کلمبیا، کانادا، روسیه و سرتاسر اروپا به این جشنواره آمدند و مشکلاتشان را با متخصصان مطرح کردند.
در فستیوال بزرگ کوتوله‌ها، خانواده‌ها از مشکلات فرزندان شان در آینده باخبر می‌شوند، و برای کمک به افزایش کیفیت زندگی و مقابله با مشکلات آموزش‌های لازم را خواهند دید.
ساراجیمز، مادر اما وندر کودک 4 ساله مبتلا به اختلال رشد کوتولگی که در این فستیوال حضور داشت، در مصاحبه با خبرنگاران گفت، کمبود هورمون رشد و برخی مشکلات ژنتیکی سبب شد تا اما به این بیماری دچار شود، او نسبت به همسن و سالان خود بسیار کوچک تر است و رشد او مختل شده است، برای همین من و پدرش برای زندگی او تلاش‌های بسیاری انجام داده ایم تا در آینده دچار مشکل نشود.
روبرت سامبراند، پدر یکی دیگر از افراد حاضر در مراسم هم درباره مشکلات بچه‌های مبتلا به اختلال رشد در دنیای امروز صحبت کرد و گفت، برگزاری این فستیوال ایده بسیار جالبی است چرا که در این برنامه ، بچه‌ها با کمک بازی و تفریح می‌آموزند که چگونه با همدیگر تعامل برقرار کنند، این برای اولین بار است که به بیماران مبتلا به اختلالات نادر رشد توجه می‌شود و این مسأله می‌تواند چشم انداز روشنی برای کمک به بهبود وضعیت اجتماعی و شغلی آنها در آینده محسوب شود.
مهم تر از همه در فستیوال گردهمایی کوتوله‌ها، افراد خیر و مؤسسات عام المنفعه نیز حضور دارند که حضورشان ایجاد انگیزه و امید و یاری‌رسانی معنوی و مادی به کودکان، را در پی خواهد داشت.
او ادامه داد، پسرم آلکس با بیماری کوتولگی متولد شد و مسأله‌ای که بیش از هر چیزی ما را آزار می‌داد، تنهایی و گوشه‌گیری آلکس بود، او با هیچ کس رابطه نداشت تا اینکه ما با مؤسسه حمایت از کوتوله‌های دنیا، ارتباط برقرار کردیم و بسیاری از مشکلات حل شد.
لئو 15 ساله امسال از استرالیا به لیورپول آمده است، او می‌گوید، حضور در این فستیوال تجربه بسیار جالبی بود، این افراد معمولاً با مشکلات ناتوانی در یادگیری، بیماری‌های قلبی و اختلالات جسمانی دیگر دست و پنجه نرم می‌کنند، حضور در چنین موقعیتی به آنها می‌آموزد که چگونه با شرایط سختی که زندگی برای شان رقم زده است، کنار بیایند، قدم زدن در کنار بچه هایی که مشکلات مشابه دارند، به من آموخت که با چه روش‌ها و دیدگاه هایی می‌توان موانع را از راه برداشت و زندگی بهتر را تجربه کرد.