خبرنگاری کودکان دارای اختلال اوتیسم / از گزارش هواشناسی و زلزله تا نصب اعلامیه برای پیدا کردن یک کلوچه!

به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، اینجا بهشت «ترنم» است؛ ولی درش را می بندند تا کسی از آن فرار نکند! بزرگترها می گویند آن بیرون خیلی خطرناک است. بله خطراتی آن بیرون است، که حتی ساده ترینشان هم برای بچه های دارای اختلال اوتیسم می تواند مهلک باشد.

به محض ورود به مدرسه ترنم، بچه ها، به استقبالتان می آیند و دستی دراز می کنند. از لا به لای میله های آهنی می توانید به آنها دست بدهید و همینجاست که رفاقت بی شیله و پیله، با شور و شعفی وصف ناشدنی و خوشامدگویی های مکرر، آغاز می شود. زنگ تفریح را رها می کنند و هرچه سریعتر می خواهند بدانند نامت چیست، برای چه آمده ای، مادر کدام یک از بچه هایی.

«امیر ارشیا» دلش می خواهد به اتاق توانبخشی برود و مدام از اینکه به آنجا نرفته است اظهار ناراحتی می کند. رو به دیوار می ایستد و جیغ می زند تا اینکه معلمش او را آرام می کند و به کلاسش بر می گرداند.

«نویان» در اتاق بازی، روی یک توپ می نشیند و مدام می خواهد که همه نگاهش کنند و بلند بلند می خندد؛ یک ربع به این کارش ادامه می دهد. عرق از روی پیشانی اش روی بدنش می چکد و گویی به غیر از این بازی، دیگر دلش نمی خواهد کار دیگری انجام دهد.

«پرهام» دلش می خواهد زلزله شناس شود و گزارشی مبسوط از زلزله ترکیه ارائه می دهد.

«حسین» که به تازگی از یک کشور عرب زبان به ایران آمده است، به خوبی فارسی را یاد گرفته و دوست دارد دائم جلوی دوربین باشد.

«امید»، که کلوچه اش را گم کرده بوده؛ داستانی از اعلامیه ای که برای پیدا شدن کلوچه اش روی دیوار مدرسه زده است می گوید و خاطر نشان می کند که برای یابنده، 100 هزار دلار جایزه تعیین کرده است.

تا جایی که می توانستند گزارشگری کردند تا دیگر از بازی با میکروفون و خبرنگار بودن خسته شدند. آنها، لحظاتی را، جای کسانی بودند که برای آنها و سایر افراد می نویسند و گزارش تهیه می کنند، تا آگاهی جامعه، نسبت به اختلالشان بالا برود.

چگونه بدانیم یک فرد دارای اختلال اوتیسم است؟

این فرشته های کوچک و مهربان، از لحاظ ظاهر، با افراد عادی تفاوتی ندارند و به هیچ وجه نمی توان از چهره یا علائم ظاهری متوجه اختلالشان شد؛ لذا از موارد زیر می توان به ویژگی های این دسته از افراد پی برد و با آنها به گونه ای برخورد کرد که خودشان و خانواده هایشان رنجیده خاطر نشوند.

10 موضوعی که هر فرد دارای اختلال اوتیسم دوست دارد شما بدانید

1- من در درجه اول و قبل از چیز، یک کودک هستم و اوتیسم بخشی از چیزی است که من هستم؛ نه همه آن.

2- درک من از محیط اطراف با شما متفاوت است. این بدین معناست که بسیاری از صداها، بوها، مزه ها، شکل ها، نورها و تماس های عادی که شما کاملا عادی و یا بی اهمیت است ممکن است برای من دردآور باشند.

3- میان نمی خواهم (نمی خواهم انجام دهم) و نمی توانم (توانایی انجام را ندارم) فرق بگذارید.

4- من تفکری عینی دارم؛ یعنی همه جملات را تحت اللفظی می فهمم.

5- به همه راه هایی که من تلاش می کنم که ارتباط برقرار کنم گوش داده و به آنها توجه کنید.

6- آنچه می گویم را تصویرسازی کنید! من ذهنی بصری دارم.

7- به جای آنچه نمی توانم انجام دهم، بر آنچه می توانم انجام دهم تمرکز کنید.

8- در تعاملات اجتماعی کمکم کنید.

9- چیزهایی را که موجب پریشانی ام می شوند را شناسایی کنید. 

10- مرا بدون قید و شرط دوست داشته باشید.

10 موضوعی که خانواده های دارای فرزند اوتیسم دوست دارند شما بدانید

1- وقتی اطراف فرزند من هستید، نیازی نیست احساس عجیبی داشته باشید؛ فقط شاید لازم باشد با او اندکی متفاوت رفتار کنید.

2- کودکان اوتیسم با هم متفاوت هستند.

3- مردم فکر می کنند چون فرزند من شبیه هیچ فردی در طیف اوتیسم نیست، پس دارای اوتیسم نیست.

4- این کودکان دوست داشتنی هستند، به عشق احتیاج دارند. آنها فوق العاده هستند  و خنده را بر لب کسانی که دوستشان دارند می آورند. 

5- اطلاعات در مورد یک کودک اوتیسم، هیچ مفهوم خاصی ندارد. آنها با هم بسیار متفاوت هستند.

6- بعضی از کودکان با نیازهای ویژه با هوش، خلاق و متفکر هستند. ممکن است این مسئله در همه زمان ها آشکار نباشد. مغز آنها متفاوت کار می کند.

7- اگر فرزند من صداهای عجیب و غریب در می آورد، راحت باشید و به او نگاه کنید. او این صداها را صرفا برای اینکه هیجان زده است در می آورد. لطفا با دهان باز و با تعجب به او نگاه نکنید.

8- اگر شما کودک من را در مغازه مشاهده می کنید، او ممکن است سرش را به جایی بکشد، گوشه لباسش را بجود و یا دور خودش بچرخد. او مضطرب است. من او را سرزنش نمی کنم، پس لطفا جوری به من نگاه نکنید که انگار باید این کار را انجام دهم. او نمی تواند بدنش را کنترل کند اما سعی می کند تا حدی بر آنچه از محیط دریافت می کند غلبه کند.

9- برای افرادی که قضاوت می کنند و فکر می کنند من رفتارهای عجیب کودکم را نمی بینم، من به دنبال اندکی همدلی هستم، قضاوت نکنید، درک کنید که محیط اطرافش تاثیر زیادی بر او می گذارد.

10- لطفا کودکان ما را همان گونه که ما کودک شما را می پذیریم، قبول کنید. کودکان ما سرشار از احساسات، آرزو، عشق و قلبی لطیف هستند.