یارکشی های خانوادگی را تمام کنید ! / فرزندان دچار اختلالات عاطفی و پرخاشگری می شوند

یارکشی های خانوادگی / به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، اغلب والدینی که دچار ضعف شدید اخلاقی هستند، برای ارضای نیازها و احساسات منفی و تخلیه روانی خود سعی در تخریب شخصیت یکی از والدها دارند. کودکان که هر رفتاری را از سوی پدر و مادر می‌پذیرند به راحتی به سوی بی‌اخلاقی گرایش پیدا می‌کنند.

زمزمه های خطرناک در گوش فرزندان

6 ساله بودم که پدر و مادرم راهی دادگاه خانواده شدند و برای همیشه زندگی‌مان فرو‌پاشید. چند ماه از سال را پیش مادرم بودم و تابستان‌ها اغلب پیش پدرم می‌ماندم. هر وقت پیش مادرم می‌رفتم روزهای خاکستری و تلخی که با پدرم داشت را به تصویر می‌کشید و ذهن کودکانه‌ام را مسموم حرف‌های بیمارگونه خود کرده بود. روزهای شیرین کودکی‌ام به تلخی می‌گذشت و در پس‌زمینه ذهنم فقط سیاهی و تباهی و سایه‌های تاری از پدر و مادرم بود. مادرم با بدگویی‌هایی که از پدرم می‌کرد و دروغ‌هایی که در ذهنم نقش بسته بود، اعتماد و راستی را از وجودم گرفته بود و فقط بدی بود که مرا به آینده‌ای تار وصل می‌کرد. دروغ مثل تار عنکبوت زندگی‌ام را در هم پیچیده بود تا اینکه ازدواج کردم، اما سرنوشتی مبهم مثل روزهای سیاه زندگی مادرم در تقدیرم قرار گرفته بود و همان خاطرات تلخی که در دوران کودکی در گوشم زمزمه می‌کرد، برای کودک 4 ساله‌ام تکرار شد.

والدین در تعامل با فرزندان مراعات کنند

به لحاظ روان‌شناسی رشد و شیوه‌های فرزندپروری نکاتی را به عنوان نکات تربیتی در نظر می‌گیریم که مستقیما در رفتار کودکان اثر می‌گذارد. از جمله این مواردی که توصیه می‌شود در روان‌شناسی رشد این است که والدین بایستی در تعامل خود با فرزندان مراعات کنند،آموزش عملی اخلاق است.

یارکشی های خانوادگی و آسیب ها

دکتر عزت‌الله کرد‌میرزا، روان‌شناس بالینی و مدرس دانشگاه می‌گوید:‌ اگر پدر و مادر توقع دارند که فرزندانی صادق و راستگو داشته باشند و آنها از نظر اجتماعی تربیتی سازنده داشته باشند، بایستی خود والدین الگوهای عملی فرزندان باشند، اما اگر با وجود شعار و صداقت و راستی در عمل هر یک از والدین خلاف آنچه می‌گویند عمل کنند، طبیعی است که کودک یا نوجوان نه فقط نسبت به والدین خود بی‌اعتماد می‌شوند، بله به ساختارهای اجتماعی که قرار است در آینده در آن نقش به عهده بگیرند نیز بی‌اعتماد می‌شوند. به این معنا که خطای والدین منتهی به یک آسیب اجتماعی می شود و نه تنها اینکه خود فرد را درگیر مشکلاتی می کند بلکه دیگران نیز از او آسیب می‌بینند. در مواردی که دیده می‌شود والدین هر یک به نسبت یکدیگر پیش فرزند بدگویی می‌کنند به نظر می‌رسد که نوعی تلاش نهفته برای یارکشی در بافت خانواده شکل گرفته است، یعنی پدر و مادر در تلاش هستند که نظر فرزند خود را به نفع خود و علیه والدی دیگر برانگیزند.

بدگویی این سو به آن سو در خانواده ها

این مدرس دانشگاه در ادامه می‌افزاید:‌ این موضوع همان معنای ضمنی شکل‌دهی رفتار پرخاشگرانه توسط والدین است. زمانی که بدگویی نسبت به هر یک از اعضای خانواده شکل می‌گیرد، یعنی زیر پا گذاشتن الگوی اخلاقی و صدور مجوز برای فرزند است که او می‌تواند در موارد مشابه از همین راهکار استفاده کند. طبیعی است که وقتی این مجوز توسط خود والدین صادر می‌شود نه‌تنها همین راهکار در مورد خود والدین به کار گرفته می‌شود، بلکه در بیرون از خانواده در مورد دوستان و در آینده در روابط زناشویی‌شان نیز به کار گرفته می‌شود. پس به عنوان پدر و مادر هرگز نباید فراموش شود که صداقت به این معنا نیست که هر چه را من دوست دارم باید پسر و دخترم نیز دوست بدارند، بلکه باید یاد بگیریم که به جای تفرقه‌افکنی،‌ مشارکت را در خانواده پی‌ریزی کنیم.

یارکشی خانوادگی ممنوع

دکتر کرد‌میرزا ادامه می‌دهد: مشارکت در جایی شکل می‌گیرد که گفت‌وگو و تعامل کلامی به نحوی مطلوب و سازنده بین والدین وجود داشته باشد، از این رو والدین باید به شدت از یارکشی در بافت خانواده پرهیز کنند. نکته دیگر که باید به آن اشاره کرد این است که وقتی والدین اقدام به بدگویی علیه یکدیگر می‌کنند، نشان‌دهنده این است که والد به پختگی لازم برای همسرداری و به همین نسبت برای والد‌ شدن نرسیده است. این قبیل والدین ترجیح می‌دهند برای حل مشکل خود به احساسات متوسل شوند و هر رفتاری در بافت خانواده متاثر از سه عامل عقل، احساس و نیاز است. در مواردی که بدگویی شکل می‌گیرد، به نظر می‌رسد عامل عقل و عقلانیت کنار گذاشته شده و فقط از عامل احساس و نیاز کمک گرفته می‌شود. می‌دانیم که فرزندان به والدین خود نیاز دارند و کافی است که احساسات آنها را برانگیزیم تا بتوانند با والدین همراه شوند. این موضوع تلخ‌ترین راهکار به شمار می‌رود که هر یک از والدین به کار می‌گیرند.

وی بیان می‌کند: شاید در آسیب‌شناسی رفتار اخلاقی یکی از نکاتی که باید به آن توجه شود، آموزش عملی اخلاق است. از بدو ورود به ساختار آموزشی، مدرسه و دانشگاه و بافت خانواده مدام به لحاظ کلامی و نوشتاری مورد بمباران شعارهای اخلاقی هستیم، اما رفتار اخلاقی در پاره‌ای از موارد نادیده گرفته می‌شود. این همان تعارضی است که در واقع خیلی از اوقات در نظر نمی‌گیریم که اخلاق آموزش رسمی را نمی‌پذیرد بلکه اخلاق آموزش عملی را طلب می‌کند. نکته دیگر که باید به آن اشاره کرد این است که حتی اگر جایی قضاوت اخلاقی مناسب دیدیم به معنای رفتار اخلاقی مناسب در همان جا نیست. یک پدر و مادر در خیلی از مواقع قضاوت اخلاقی خوبی دارند، ولی معلوم نیست عملکرد اخلاقی مناسبی هم داشته باشند. آسیب‌هایی که در نتیجه رفتار یا ضد‌اخلاق است که از مصادیق آن بدگویی به شمار می‌رود آسیب‌های روانی،‌ فردی و اجتماعی زیادی دارد.

این عضو هیات علمی در پایان خاط‌نشان می‌کند: از آسیب‌های فردی می‌توان به شکل‌دهی رفتارهای پرخاشگرانه و شکل‌گیری برخی اختلالات عاطفی مثل دوسوگرایی در بروز عواطف،‌ افسردگی، اضطراب و... و در سطح اجتماعی هم می‌تواند رفتارهای ضد‌اجتماعی که منتهی به آسیب دیگران می‌شود را دامن می‌زند. به طور مثال دروغ گفتن به نوعی می‌تواند در نتیجه این رفتار ضد‌اخلاقی شکل بگیرد، بنابراین اگر فردی در تعاملات اجتماعی خود دروغ را به کار گیرد، هر نوع خطری ممکن است سیستم اجتماع را تهدید کند، از این رو به عنوان یک آسیب جدی موجب تخریب‌هایی در اجتماع می‌شود. این آسیب‌ها در سطح کلان نهاددهی رسمی جامعه را نیز مورد هدف قرار می‌دهد.برای ورود به کانال تلگرام ما کلیک کنید.برای ورود به کانال تلگرام ما کلیک کنید.