به گزارش رکنا، خانواده در این شرایط باید رفتارهای همدلانه با فرد بیمار داشته باشد و فرایند درمان در مراکز روان پزشکی و اورژانس های روان پزشکی به طور کامل انجام شود تا فرد بتواند با روان سالم به کانون خانواده و جامعه بازگردد. برخی خانواده ها با نحوه رفتار با بیمار مبتلا به اختلالات روانی آشنا نیستند و چون از نحوه مراقبت ها و دستورالعمل ها اطلاع ندارند از روی دلسوزی قبل از این که فرد روند درمانی اش طی شود او را ترخیص می کنند و به خانه می آورند که شاهد پدیده های تلخی مانند دگرکشی، همسرکشی، فرزندکشی یا خودکشی خود این افراد هستیم.

در حالی که خانواده ها باید قبل از آوردن فرد بیمار به کانون خانواده نحوه برقراری ارتباط با این بیماران را طی دوره های آموزشی آموخته باشند تا کمتر شاهد درگیری های فیزیکی، غیرکلامی، کلامی و... باشند. این بیماران ممکن است در طول زندگی با خانواده خود رفتارهای نامناسبی را انجام دهند که خانواده ها در برابر این رفتارها شکیبایی لازم را نداشته باشند و همین عامل بروز درگیری و ایجاد نزاع بین آن ها می شود که در پی آن ممکن است فرد بیمار به هر خشونتی دست بزند.

در هر صورت فرایند درمانی باید برای این بیماران به پایان برسد زیرا هیچ تضمینی وجود ندارد که با بازگشت به خانواده آسیب زا نشوند. خانواده ها باید این افراد را بعد از تکمیل شدن دوره های درمان در امور منزل مشارکت دهند و در جمع های خانوادگی به آن ها احترام بگذارند تا کمتر رفتارهای تخریبی و خود تخریبی از خود بروز دهند.

اگر خانواده شرایط بستری و کامل شدن طول درمان را دارند در ترخیص بیمار خود عجله و شتاب نکنند زیرا همین عجله و شتاب است که پدیده های هولناکی مانند قتل را رقم می زند و فرد در شرایطی که هنوز بیماری اش بهبود نیافته مرتکب رفتارهای نسنجیده می شود.برای ورود به کانال تلگرام ما کلیک کنید.

دکتر کاظم قجاوند جامعه شناس و استاد دانشگاه

اخبار وبگردی را در اینجا بخوانید: