بی اعتمادی شهروندان به مدیران شهری

مهدی جمالی نژاد در یازدهمین جشنواره پژوهش و نوآوری در مدیریت شهری تاکید کرد: زمانی که به ظرفیت‌های کشور نگاه می‌کنیم متوجه می‌شویم ایران در رتبه سوم گاز طبیعی، رتبه چهارم ذخایر گاز، رتبه ۸ تولید آهن و رتبه ۷ جاذبه گردشگری قرار دارد. میزان بانوان دانش آموخته در دهه گذشته ۱۱ برابر شده است. اما پرسش این است که چرا با این ظرفیت‌ها آسیب‌های اجتماعی در بین شهر‌ها و روستا زیاد است؟ چرا فاصله بین مدیران و مردم زیاد است؟ چرا حاشیه نشینی‌ها با این ظرفیت‌ها بیشتر شده است؟ چرا با توجه به شرایط موجود و تلاش مسئولان، مردم به مدیران بی اعتماد هستند؟ چرا آلودگی‌های آب و خاک بیشتر شده است؟ چرا حس تعلق شهروندان به شهر و روستا کم شده است؟

رئیس سازمان شهرداری‌ها و دهیاری‌های وزارت کشور افزود: شورا‌ها اولین خاکریز مطالبات مردم هستند و سوال این است که کدامیک از مردم ما را در سفر‌های استانی می‌بینند و می‌شناسند؟ چرا باید بی اعتمادی شهروندان و مدیریت شهری وجو داشته باشد؟ همان مردمی که ما را نمی‌شناسند هر روزه با اعضای شورای شهر خود در ارتباط هستند و مشکلات را با آن‌ها مطرح می‌کنند، اما باید پرسید چرا مدیران نتوانستند برای مردم اقدام‌های تأثیرگذار انجام دهند؟ در سفر‌های خود می‌بینم خیلی از مدیران تلاش کردند، اما سوال این است که چرا این تلاش‌ها موثر واقع نشده و به چشم مردم نیامده است؟ ما به باز اندیشی در مسائل زندگی و مدیریتی نیاز داریم و این موضوع نیاز به حضور پژوهشگرها دارد. واردات علم به کشور امری ناپسند است. علی‌رغم زحمت پژوهشگران و مدیران، بیشتر علوم ما وارداتی است.

جمالی نژاد گفت: دانش تمام نقاط جهان باید مورد استفاده قرار گیرد، اما باید دانست که نباید وارد کننده صرف باشیم، بلکه باید علوم وارداتی را با دانش و علم موجود تلفیق کنیم. ناف ما اگر بسته به علوم خارج باشد، به طور حتم دچار مشکل می‌شویم. زمانی کشور ما رشد کرد که ابوریحان، بوعلی سینا و فارابی‌ها در این کشور زندگی می‌کردند. در مدیریت شهری باید به گذشته و حکمت قدیم بازگشت داشته باشیم و یادآوری کنیم که ما در گذشته صادر کننده علم بودیم.

رئیس سازمان شهرداری هاو دهیاری‌های وزارت کشور خاطر تاکید کرد: عزم جدی در مدیریت شهری باید شکل گیرد و پیشنهاد من این است که آدم‌های عاشق را در مدیریت شهری درگیر کنیم و علوم وارداتی را به حکمت داخلی تبدیل کنیم. مدیری که تنها به قدرت بدنی و توان خودش فکر می‌کند، مدیر جهان سومی است. مدیری که به تعمیق فکر، اندیشه، تحقیق، توسعه و نوآوری فکر و تأکید می‌کند مدیر جهان اول است، زیرا می‌تواند دانش را به ثروت تبدیل کند. نرخ بازگشت سرمایه در حوزه تحقیق و توسعه ۳ هزار درصد است و ما باید دست به دست هم دهیم و حوزه علمی را به حوزه حکمت بدل کنیم.