۳۶۵ روز بعد از زلزله کرمانشاه!

کامیون‌های حمل اقلام امدادی در جاده های منتهی به کرمانشاه، در آستانه یکسالگی این واقعه جای خود را به تریلی ها و کامیون های حمل میلگرد و آجر و سیمان داده اند، دیگر خبری از خودروهای شخصی با بطری‌های آب معدنی در صندلی یا صندوق عقب نیست و کسی هم شماره حساب جدیدی برای کمک به زلزله زدگان اعلام نمی‌کند.

اینجا مناطق زلزله‌زده کرمانشاه درست ۳۶۵ روز پس از یک شب وحشتناک است.

سرپل ذهاب، ۳۶۵ روز بعد

هولناک‌ترین تصاویر از زلزله ۲۱ آبان ماه در کرمانشاه مربوط به سرپل ذهاب است، تصاویری که از تخریب ۲۴ بلوک مسکن مهر سرپل ذهاب گرفته شد، خیلی زود سراسر جهان را در برگرفت و به نمادی از زلزله بدل شد. تصویر مردان و زنانی که هراسان در حال دویدن به مقصدی نامعلوم هستند حالا جای خود را به نورهای خیره کننده جوشکاری و مردانی با کلاه ایمنی داده است. هراز چندگاهی چند نفری زیر یکی از بلوک‌ها می ایستند و به یکی از طبقات نگاه می کنند تا آماده شدن خانه شان را از نزدیک ببیند. از ۲۴ بلوک مسکن مهر، سه بلوک به دلیل آسیب دیدگی ستون اصلی به طور کامل تخریب شده و دوباره ساخته خواهند شد اما دیگر بلوک ها با تقویت تیرها و ستون ها در حال بازسازی و مقاوم سازی هستند.

کمی آنطرف تر «محله فولادی» است که در زمان زلزله بیشترین تخریب ها در آن رخ داد، آنجا همه چیز در حال تغییر است، خرابه های یکسال پیش حالا اسکلت های فلزی و دیوارهای بتنی شده که اطرافش پر است از کانکس هایی که ساکنانش انتظار تکمیل خانه شان را می کشند. بیمارستان معروف سرپل ذهاب هم که سال گذشته محل استقرار اورژانس هاس صحرایی و اتوبوس آمبولانس ها بود، امروز خلوت تر از گذشته است و گرچه خدمات درمانی به شهروندان ارائه می کند اما برخلاف حرفهای یک یک مرد کت و شلوار پوش مقابل بیمارستان که می گفت « بروید بنویسید هیچکاری اینجا نشده»، تکاپوی کارگران و مصالح داخل محوطه بیمارستان نشان می دهد که بازسازی در حال انجام است.

دیوار به دیوار آن بیمارستان معروف هم، شهرکی مسکونی از کانکس ها برپا شده، شهرکی به نام «معصومیه» که نامش روی تک تک کانکس ها درج شده و به گفته ساکنانش فردی خیر از شهر قم که «حاجی» خطابش می کنند آن را بنا کرده و به زلزله زدگان گفته که پس از تکمیل ساخت و ساز خانه ها، کانکس ها را با عنوان شهرک معصومیه وقف زائران کربلا خواهد کرد. زمین ورزش Sport آن سوی خیابان، درست در مقابل در ورودی بیمارستان هم که سال گذشته محل فرود بالگرد های امداد و نجات و مسئولان شده بود، حالا در سکوت فرورفته است، انگار پس از آن همه هیاهو حالا سکوت زمین ورزش و سوله کناری‌اش را در خود بلعیده است و تنها صدایی که از آنجا شنیده می شود، صدای راننده خودروهایی است که در پایانه مسافربری بازسازی شده سرپل ذهاب مقصدشان را با صدای بلند فریاد می زنند؛ کرمانشاه حرکت، قصر دو نفر.

سرپل ذهاب پر است از کانکس‌هایی که دیگر نامشان خانه است، در سوی دیگر شهر درست در میانه گورستان، انبوه دیگری از کانکس ها کنار هم جمع شده اند، حدود ۱۰۰ کانکس در گورستان، محل زندگی گروه دیگری از زلزله زدگان شده که در انتظار ساخت یا بازسازی خانه هایشان هستند. دو پارک بزرگ شهر وضعیتشان با دیگر نقاط سرپل ذهاب کمی متفاوت است، آنجا گرچه پر از کانکس و تک و توک چند چادر اسکان اضطراری است اما آنجا دیگر خبری از تیرآهن و سیمان و آجر نیست و خانواده ها که بسیاریشان مستاجر بوده اند آنجا ساکن هستند.

اینجا اوضاع برای مستاجر ها کمی متفاوت است، آنها مالک خانه ای نبودند که وامی برای بازسازی آن دریافت کنند اما با این وجود برخی از آنها امیدوارند که بتوانند این وام را دریافت کنند و با آن صاحب خانه شوند. گروهی دیگر از مستاجران نیز خانه ای دیگر برای خود اجاره کرده اند البته رشد اجاره بهای خانه ها پس از زلزله از رشد قیمت خرید و فروش مسکن در سرپل ذهاب بیشتر بوده است.

سرویس بهداشتی و حمام اما دو مشکل عمده در سرپل ذهاب است، چند حمام سیار در نقاط مختلف شهر قرار گرفته که عمدتا صبح ها برای زنان و کودکان و عصرها و شب ها برای مردان است، اما گاهی آنقدر آبش سرد می شود یا به قدری کثیف است که به گفته اهالی برخی مجبور می شوند برای استحمام به روستاها یا حتی کرمانشاه بروند. سرویس های بهداشتی هم گرچه تعدادشان بیشتر است اما مقابل هرکدام از آنها می توان چند نفری را یافت که در صف اجابت مزاج ایستاده اند.

در مقابل جمعیت کانکس نشین در سرپل، خانه هایی هم هستند که یا کار بازسازیشان تکمیل شده یا آنقدر مقاوم بودند که با تشخیص کارشناسان سازه، امکان سکونت در آن وجود داشته و به همین دلیل تعداد زیادی از شهروندان نیز در خانه هایشان ساکن شده اند و البته برخی هم در خانه ساکنند و هم در کانکس!

مدارس شهر هم فعالیتشان آغاز شده، این را از رفت و آمد دختران و پسران قد و نیم قدی می توان فهمید که حوالی ظهر با کیفی بردوش راه کانکس خود را پیش گرفته اند، یک مدرسه هم در مرکز شهر در حال ساخت است که به نظر می رسد تا چند ماه دیگر به بهره برداری برسد.

ایستگاه های پلیس Police نیز در شهر فعال است و هراز چندگاهی گشت های پلیس را هم می توان در شهر دید، گشت هایی که به گفته یکی از ماموران، اینجا هم جمع آوری معتادان در حاشیه کانکس ها یکی از اصلی ترین درخواست های مردم زلزله زده از آنهاست.

قصر شیرین؛ ۳۶۵ روز بعد

فردای روز زلزله، گرچه تیتر اول برخی از روزنامه ها از تلخی در قصرشیرین خبر می داد، اما در همان ایام خیلی زود مشخص شد که شهر قصرشیرین آسیب چندانی ندیده است، تقریبا تمامی ساکنان این شهر که همان ایام نیز اکثرشان به دلیل ترس از زلزله به کانکس ها و چادرها پناه برده بودند به خانه هایشان بازگشته اند. واحدهای مسکونی آسیب دیده نیز عمدتا به طور کامل بازسازی شده اند و دیگر در شهر خبری از سکونت در کانکس نیست.

در قصرشیرین چند هتل که در روزگار سفر به کربلا از مرز خسروی رونق زیادی داشتند، با بسته شدن این مرزها و همچنین زلزله به حالت نیمه تعطیل درآمده اند، حیات شبانه اما در نقاط مختلفی از بلوار اصلی این شهر دیده می شود، چند جگرکی و کبابی، بستنی فروشی و قلیانسرا تمام تفریح شبانه جوانان و خانواده های قصرشیرینی است.

ثلاث باباجانی؛ ۳۶۵ روز بعد

منطقه سردسیر کرمانشاه که خساراتی هم از زلزله به آن وارد شده بود، در دور ساخت و ساز قرار گرفته دارد، ساکنان آنجا اما همچنان با لرزه های کوچکی که دیگر یکسال پس از زلزله نمی توان نام پس لرزه را برایش انتخاب کرد، دست و پنجه نرم می کنند و شاید به همین دلیل باشد که چند خانواری از این شهر به کرمانشاه و حتی سرپل ذهاب مهاجرت کرده اند.

روستاها؛ ۳۶۵ روز بعد

وضعیت سازندگی در روستا ها به مراتب بهتر از شهرهاست، بسیاری از خانه های روستایی به ساکنانش تحویل داده شده و بسیاری دیگر نیز آماده تحویل است، در این میان البته گران شدن قیمت مصالح و ترک پروژه از سوی برخی از پیمانکاران، روند ساخت و ساز را با مشکلاتی مواجه کرده است، اما بسیاری از روستایی‌ها خودشان دست به کار شده و برای تکمیل خانه هایشان وارد عمل شده اند. در این میان گرچه وام های دولت بر حسب میزان خسارت به ساکنان واحدهای روستایی پرداخت شده، اما واحدهایی مددجویان تحت پوشش بهزیستی و کمیته امداد با سرعت بیشتری تکمیل و به مالکانشان واگذار شده است.

زندگی در کانکس در روستاها نیز وجود دارد، اما تعدادشان بسیار کمتر از مناطق شهری است، چرا که بسیاری از روستایی ها یا در منازل اقوام دیگرشان مستقر شده اند یا خانه خود را تحویل گرفته اند، اما همچنان می توان کانکس های زلزله زدگان را در نقاط مختلف روستایی هم دید. البته ساخت و ساز در روستاها نیز همچنان ادامه دارد و در هر روستایی حداقل چندکارگر ساختمانی را می توان یافت که مشغول خانه سازی هستند، روستاهایی مانند گورسفید، دار بلوط، کوئیک، باباها، طهماسب، شیرین آب، حاج فتاح، مرجان، گراوه اسماعیل، تپانی، سید سعید، سید سهراب، دهجامی، سرتیتان، دو تپه، دو چشمه، باباجان پالیزی، احمدآباد، انارک و صدها روستای دیگر از جمله این روستاها هستند که به گفته عزیزاله مهدیان، معاون بازسازی و مسکن روستایی بنیاد مسکن اقدامات عمرانی در۹۵ درصد از واحدهای تعمیری روستایی به پایان رسیده و بازسازی ۱۷۵۰۰ واحد روستایی نیز تکمیل شده است. در شهرها نیز تا اواسط سال آینده واحدهای مسکونی به طور کامل به بهره برداری خواهند رسید.اخبار 24 ساعت گذشته رکنا را از دست ندهید