خودسانسوری سلیقه ای در مدارس / ساختار آموزش و پرورش غمگین است

به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، رئیس جمهور در اول مهر ماه به صراحت اعلام کرد که شادی و نشاد در مدارس وجود ندارد. گفته حسن روحانی هشداری بود برای وزیر آموزش و پرورش اما باز هم این شادی به مدارس تزریق نشد. از سوی دیگر ورزش صبحگاهی با آهنگ های شاد که در فضای مجازی منتشر شد به مذاق بسیاری خوش نیامده و به مقابله با ورزش صبحگاهی با آهنگ های شاد برآمدند. سوال اصلی این است که شادی در مدارس چه مفهومی دارد؟ آیا به ورزش صبحگاهی مختص می شود؟

محمدرضا نیک نژاد، کارشناس آموزش و پرورش در پاسخ به این سوالات به خبرنگار اجتماعی رکنا گفت: در ساختار آموزش و پرورش ما کلا شادی وجود ندارد. به عبارت دیگر درون مایه های آموزشی، کتاب های درسی، کلاس، معلم و... شادی زا نیستند و محیط مدرسه برای دانش آموزش شادی به ارمغان نمی آورد. در اکثر مدارس حتی یک درخت یا چمن برای بازی دانش آموزان وجود ندارد. نمی خواهم شرایط آموزش و پرورش را با کشور فنلاند مقایسه کنم اما کشورهایی که ادعا می کنیم به آنها نزدیک هستیم، نیز قابل مقایسه نیستیم.

او با اشاره به این که دریغ از یک فضای خاص برای زنگ تفریح دانش آموزان، تاکید کرد: عموما به ویژه در مقطع دبستان دانش آموزان در محیط مدرسه بدوند. شادی فقط پخش آهنگ نیست. از دو جنبه می توان دلایل شاد نبودن دانش آموزان را بررسی کرد، اول این که ساختار آموزش و پرورش شادی زا نیست و غمگین است، دوم این سلیقه ای عمل کردن در مدارس است. کنش هایی که می تواند به ساختار عمومی مدرسه تزریق شود، گره ای از مشکل مدارس غمگین نمی گشاید. فرض کنید در مناسبت های مختلف از گروه های موسیقی دعوت کنیم. اگر حرف و حدیثی در نیاید و نگویند که مدارس لهو و لعب را گسترش می دهند و اعتراض نباشد باز هم به روزهای خاص مناسبتی محدود می شود. در ساختار آموزش و پرورش آموزش موسیقی در مدارس ممنوع است و برداشتن این ممنوعیت می تواند تاثیر مثبتی بر روحیه دانش آموزان بگذارد.

این کارشناس آموزش و پرورش با اشاره به این که پخش موسیقی قطعا می تواند در کوتاه مدت موثر باشد، می افزاید: اما به نگاه میان و بلند مدت نیاز داریم. بخش موسیقی در حال حاضر سلیقه ای است و بعضی از مدارس به شدت با آن مخالف هستند، بعضی از مدارس نیز به سلیقه مدیران موسیقی پخش می کنند تا بچه ها شاد شوند. اما هر چقدر سطح تحصیلات بالاتر می رود شادی کاهش می یابد. چرا که در این گونه مراسم کنترل دانش آموزان سخت است و دانش آموزان از فضای خشک و رسمی مدرسه نباید فراتر بروند. دانش آموزان کوچک تر قابل کنترل هستند و اگر پسرها برقصند نیز حساسیت زا نیست اما وقتی در سطوح بالاتر مدیران فضای شادی مهیا کنند و دانش آموزان در آن فضا حرکتی بکنند، برای مدیر دردسر ایجاد می کند و مدیران حاضر نیستند برای شاد کردن دانش آموزان هزینه ای بپردازند. باز هم تاکید می کنم ساختار غمگین آموزش و پرورش مهم تر از نگاه سلیقه ای مدیران است.

نیک نژاد با بیان این که صدای آهنگ می تواند برای همسایه ها مزاحمت ایجاد کند، گفت: درست است که اعتراض به صدای آهنگ زیاد نیست اما باید به دانش آموزان یاد بدهنیم که به حقوق دیگران احترام بگذارند. بنابراین باید در قوانین مدرسه سازی تجدید نظر شود. دانش آموزان در کلانشهرها در قفس زندی می کنند و مدرسه هم برایشان قفس شده است. به همین دلیل مدیران باید شادی ها را به محیط های بسته مدرسه (راهروها، کلاس ها و سالن های آمفی تئاتر) منتقل دهند تا از اذیت همسایه ها پیشگیری شود. بخش مهمی از آموزش نوین همدردی و دلسوزی است. دانش آموزان باید یادبگیرید با دیگران همدردی کنند.برای ورود به کانال تلگرام ما کلیک کنید.

خبرنگار: پریسا هاشمی