نگران آینده فرزندانم هستم

بحث و دعواي خواهرها و برادرها کاملا طبيعي، اما براي والدين ناراحت کننده است. ناراحت نباشيد خواهر و برادرها از همديگر خيلي چيزها ياد مي گيرند و با همين دعواها اينکه چطور با هم مذاکره کنند، چطور مشکلاتشان را با مردم حل کنند، تفاوت هاي فردي را متوجه مي شوند و... را مي آموزند.
اما راه حل چيست؟ بهترين راه اين است که بي توجهي نشان دهيد و قاضي بحث هاي آنها نشويد. برويد دنبال کار خودتان و اصلا سعي نکنيد بين آنها صلح برقرار کنيد، چون ممکن است براي جلب توجه شما دعوا بيشتر ادامه پيدا کند. در واقع نبايد اجازه دهيد دعواي آنها مرکز توجه خانواده شود، اما اگر بحث بالا گرفت و کار به کتک کاري خطرناک کشيد حواس آنها را به برنامه تلويزيوني، يک خوراکي يا انجام کار ديگر پرت کنيد. هيچ وقت به دنبال اين نباشيد که چه کسي دعوا را شروع کرده است. طرفداري از يک نفر يا تعيين مجازات متفاوت زمينه را براي برچسب قرباني و زورگويي باز مي کند. قانون بگذاريد براي دعواها اگر اختلاف نظري داريد، مي توانيد تا حدي که دوست داريد در موردش بحث کنيد، اما اگر شروع به کتک کاري کنيد هر دو تنبيه مي شويد (مثلا بايد يک ساعت تنها بازي کنيد و منع از تماشاي تلويزيون شويد) و به تنبيهي که گذاشته ايد پايبند باشيد و در واقع هر دو مجازاتي مشابه و عين هم را تجربه کنند. اما وقتي هر دو به تفاهمي رسيدند، آنها را تشويق کنيد. اين مي تواند برخوردي مناسب براي کاهش دعواها باشد، يعني وقتي با يکديگر دوست هستند، به آنها توجه شود و وقتي با هم دعوا مي کنند هيچ توجهي به آنها نشود. در ضمن الگوي خوبي براي بچه ها باشيد. وقتي خودتان مدام با هم دعوا کنيد، نمي توانيد انتظار داشته باشيد که بچه هايتان اصلا با هم دعوا نکرده و خوشرفتاري کنند.