همسرم آبروی من را برده است

در زندگی زناشویی وقتی زن و شوهر زیر یك سقف قرار می‌گیرند باید توجه داشته باشند آنها یك روح در دو بدن هستند و یك وجود تلقی می‌شوند. در قرآن هم به این موضوع اشاره شده است و می‌فرماید زن و شوهر لباسی برای همدیگر هستند. همانطور كه لباس بدن را می‌پوشاند زن و شوهر هم باید عیب‌های همدیگر را پیش دیگران بپوشانند. این یك انتظار طبیعی و خواسته عقلانی و منطقی است كه در زندگی مشترك باید وجود داشته باشد. زن و مرد دو انسان با دیدگاه‌ها و نقاط قوت و ضعف مختلف هستند. لازمه آرامش در زندگی این است كه آنها این نقاط قوت و ضعف یكدیگر را برای هم تلقی كنند و درصدد تقویت نقاط قوت و نقاط ضعف هم بر‌بیایند تا به نقطه آرامش بیشتری دست پیدا كنند. اگر زنی عیوب همسر خویش را به دیگران بیان كند یا حتی اگر عیوب او را سركوفت بزند، این مساله خلاف فلسفه تشكیل زندگی است. اصل زندگی بر پایه احترام است، هر اندازه زن و شوهر به این دیدگاه برسند و آبروی همسر را آبروی خود و نقاط قوت و ضعف او را نقاط قوت و ضعف خویش تلقی كنند، پایه‌های زندگی مستحكم خواهد شد در غیر این صورت هیچ‌یك از طرفین احساس رضایت نكرده و بر سر یك اختلاف‌نظر و درگیری جزئی عیوب همدیگر را آشكار می‌كنند. گاهی اختلاف‌نظر در یكسری مسائل جدی زندگی به وجود می‌آید و زن و مرد نمی‌توانند از پس برخی موارد بربیایند، طوری كه تحمل شرایط دشوار را نداشته و مجبور می‌شوند برای كمك و همفكری مشكل را در میان بگذارند، اما واقعا باید توجه داشت كه اگر شرایط تحمل زندگی هم برای مرد و هم برای زن بعد از مشاوره‌های تخصصی و كمك اطرافیان فراهم نشد به جای اینكه آبروی هم را ببرند، بهتر است با احترام و آبرومندی از یكدیگر جدا شوند، زیرا ریختن آبروی دیگری مانند سمی برای زندگی است. دعوا و آبرو‌ریزی طوری كه همه از اتفاقات آگاه شوند، هرگز توصیه نمی‌شود. حتی‌الامكان با درك واقعیات باید برای تداوم زندگی تلاش كرد و از بین بردن اعتبار كار پسندیده‌ای نیست. اگر می‌خواهید از همسرتان جدا شوید بهتر است هرگز آبروریزی نكنید.