چرا نباید در سن کم به کودکان موبایل بدهیم؟

آنچه روان‌شناسان در این خصوص مد‌نظر قرار می‌دهند این است كه هنوز در سن 11 تا 13 سالگی موضوع فراشناخت در نوجوانان شكل نگرفته است. فراشناخت یعنی شناخت افزون بر شناخت‌ها. در واقع چون دانش شناخت در نوجوانان به طور كامل شكل نگرفته است، استفاده از ابزار‌هایی مانند تلفن همراه، ماهواره و اینترنت آسیب زیادی را به كودكان و نوجوانان در این سن وارد می‌كند. هر دو تحقیقات داخلی و خارجی نشان می‌دهد استفاده مداوم از این ابزار‌ها منجر به افت‌تحصیلی دانش‌آموزان می‌شود. همچنین مطالعات نشان می‌دهد تا سن 14 سالگی انواع وابستگی‌ها مانند وابستگی به مواد مخدر، اینترنت، ماهواره و گوشی همراه بیشتر و سریع‌تر از سن 14 سالگی به بعد اتفاق می‌افتد و این مساله می‌تواند آسیب‌های بیشتری را هم از نظر تربیتی و هم از نظر شخصیتی برآنها وارد سازد. با توجه به اینكه در افراد بین 11 تا 14 سالگی مساله فراشناخت ایجاد نشده، آنان بر اثر استفاده از تلفن دنبال تجربه‌های گوناگونی می‌روند و این امر به نوبه خود نیز افت‌تحصیلی را به همراه خواهد داشت. از طرفی استفاده از نرم‌افزار‌هایی مانند وایبر و وی‌چت و امكانات بلوتوث در گوشی‌های همراه باعث می‌شود آنها در فضاهایی قرار بگیرند كه به راحتی می‌توانند تصاویر و عكس‌های ناشایست دریافت كنند، به همین خاطر تهیه گوشی همراه را توصیه نمی‌كنیم، اما اگر تهیه گوشی همراه برای برخی نوجوانان ضرورت دارد لازم است گوشی‌هایی تهیه شود كه امكانات و ابزار‌های پیشرفته‌ای نداشته باشند. كودكان زیر 14 سال به واسطه مساله فراشناختی و عدم‌آموزش كافی نباید این امكانات در اختیارشان قرار گیرد. خانواده‌ها باید بدانند موبایل وسیله‌ای ضروری نبوده و اگر هم قرار است فرزندشان به آموزشگاه یا كلاسی برود، در چنین شرایطی از گوشی همراه مادر یا پدرش استفاده كند یا حتی‌الامكان گوشی ساده‌ای برای نوجوان‌شان تهیه كنند، زیرا تهیه گوشی‌های پیشرفته نوعی سرویس‌دهی زیاد به فرزندان است و معلوم نیست در آینده و در سنین 15 یا 16 سال چه نوع تقاضا یا خواسته‌ای را از والدین‌شان خواهند داشت. والدین باید تلاش كنند تا تامین این نیاز‌ها و خواسته‌های فرزندان‌شان را به تعویق بیاندازند تا فرزندان مراحل رشد و تربیتی را به درستی طی كنند.