من پسری دارم که ۲۸ سال اعتیاد دارد و اصلا نمیخواهد ترک کند ۹ سال در کمپ رفته و پس از آمدن باز شروع به مصرف کرده هر جوری باهاش رفتار میکنیم با محبت و صحبت باز هم مصرف را ادامه میدهد. الان ۴۶ سالش هست و اصلا در طول این مدت دنبال کار نرفته و وقتی هم چند بار سر کار رفته دو هفته کار کرده بیرون آمده و بهانه گرفته. الان سالهاست که پیش درمانگر بردم و روانشناس و دکتر ولی اصلا پیگیری نمیکند و میگوید که فایده ندارد این چیزها نمیدانم با پسرم چکار کنم. از خانه هم بیرون نمیرود و کمپ هم نمیرود و همش پول میخواهد که مصرف کند. لطفا مرا راهنمایی کنید و راه چاره ای به من بدهید چون واقعا خسته شدم و گرفتار.
متاسفانه کمک به افرادی که اعتیاد دارند بسیار سخت و پیچیده است ، مخصوصا اگر خودشان تمایلی به بهبودی و ترک نداشته باشند و این عدم تمایل کار را پیچیده تر می کند. گاهی فرد متوجه مشکل و عوارض اعتیاد خود هست و در تلاش است تا مصرف مواد را کاهش و در نهایت قطع کند اما این یک واقعیت است که مصرف مواد می تواند تاثیرات مخربی را بر سیستم مغزی افراد ایجاد کند و این امر فرایند ترک را سخت و پیچیده می کند. حتی اگر این افراد متوجه تاثیرات منفی مواد اعتیاد آور برزندگی خود باشند باز هم ترک سریع و یک باره نظیر سم زدایی های سریع چندان موفقیت آمیز نخواهند بود و خطر بازگشت به علت وجود وسوسه ها کما کان به قوت خود باقی است. اگرچه درمان قطعی بیماری اعتیاد هنوز پیدا نشده است ولی مشخص شده که برنامه ریزی خاص درمانی می تواند در این زمینه خیلی کمک کننده باشد. روانشناسان عقیده دارند اعتیاد نوعی بیماری و اختلال جدی است و مسلما دیدن دوست یا عزیزی در خانواده که گرفتار اعتیاد شده است رنج آور و آزار دهنده است. لذا به خانواده های این افراد توصیه می شود اولین قدم ، پذیرش این مشکل است . بسیاری از خانواده ها هنوز اعتیاد عزیزشان را به معنای پزشکی نپذیرفته اند لذا پذیرش این امر از طرف خانواده ها امری مهم در فرایند ترک است. لازم است که در مورد اعتیاد ، اطلاعات خود را بالا ببرید. هر اعتیادی با اعتیاد دیگر متفاوت است . وضعیت را تحلیل کنید. اعتیاد مراحل مختلفی دارد و هر مرحله راه کار های خاص خودش را دارد و باید بدانید فرزند شما در چه مرحله ای از اعتیاد قرار دارد و متاسفانه فردی که درگیر اعتیاد است دچار اختلالات متعدد روانی، جسمانی و شخصیتی می شود لذا لازم است در این رابطه جلسات منظم در مانی را فراهم کنید.از او حمایت روانی و عاطفی کنید اما این حمایت به معنای پرداخت پول به فرد معتاد نمی باشد. دیگر این که اتمام حجت کردن را با احساس گناه دادن به فرد، یکی نکنید. نباید او را با ایجاد احساس گناه وادار به ترک کنید. عباراتی مانند چطور توانستی با من و خانواده ات این کار را بکنید. برای این که بتوانیم به عزیزی که درگیر اعتیاد شده کمک کنیم هم باید خودمان قبول کنیم که چنین مشکلی وجود دارد وهم چنین صبور و بردبار باشیم و دیگر این که اطلاعات خود را به روز کنیم و تحت تاثیر شکست ها قرار نگیریم.
حوادث اختصاصی رکنا را اینجا بخوانید:
ارسال نظر