من 26 سالمه ساکن قزوینم و لیسانس ریاضی از دانشگاه دولتی اما هر جا می روم برای کار قبولم نمی کنند. خودم هم از وقتی که لیسانس گرفتم دلم به کار نمی رود و اصلا حوصله ام نمی آید سر کوچه هم بروم.
این یک واقعیت است که این روز ها خیلی از جوانان امید و انگیزه کافی برای کار و تلاش ندارند. کسانی که می کوشند تا کاری در شان و تحصیلات خود پیدا کنند اما موفق نمی شوند. برخی خسته و درمانده و مشکل را به گردن بازار ناکار آمد می اندازند و برخی دیگر مدام خودشان یا جامعه را سرزنش می کنند و بعد از مدتی تبدیل به یک فرد غر غرو می شوند. به مددجوی گرامی باید گفت شاید در موارد زیادی حق با شما باشد. متاسفانه شما نیز بخشی از یک بازار چند میلیون نفری هستید. وقتی اوضاع کلی کشور به سامان نیست توقع افزایش نرخ بیکاری نیز امری بدیهی است. اما باید دانست که در سخت ترین شرایط، باز هم عده ای هستند که مشغول به کار می شوند و در شرایط فعلی باید دانست که تنها چیزی که باعث کار پیدا کردن می شود، مدرک دانشگاهی نیست. یک مشکل دیگر این است که برخی افراد برای کار یابی به اندازه کافی تلاش نمی کنند. اگر دنبال کار هستید باید افسردگی و بی حوصلگی را کنار بگذارید. لازم است هر روز برای کار یابی وقت بگذارید. صبح زود از خواب بیدار شوید و سایت های مورد نیاز را دنبال کنید. از دوستان و اقوام و خویشان خود کمک بگیرید.متاسفم که این را می گویم و می دانم که دستمزد ها در بیشتر مواقع غیر منصفانه و ناعادلانه هستند و شاید لازم باشد توقعات خود را تا حدی تعدیل کنید.
حوادث اختصاصی رکنا را اینجا بخوانید:
ارسال نظر