بعد از تنبیه بچه هایم ناراحت می شوم و گریه می کنم

روانشناسان عقیده دارند که خشم یک احساس کاملاً طبیعی است که هر انسانی بارها و بارها ، آن را در زندگی تجربه می کند. چیزی که مهم است کنترل و مدیریت خشم است. این که ما گاهی بنا به دلایلی عصبانی می شویم کاملاً ضروری است چون به ما یاد آوری می کند که مانعی در سر راه ما قرار گرفته است و نیازی در ما تامین نشده است. خصوصاً زمانی که این خشم و عصبانیت در رابطه با کودکان ما باشد که می تواند منجر به عذاب وجدان و احساس گناه گردد. همه ما این تجربه را داشته ایم که بعد از تمام شدن یک حادثه که در آن عکس العمل خشمگینانه داشته ایم، با خود می گوییم، آنقدر هم مهم نبود یا ارزش این همه ناراحتی و عصبانیت را نداشت. آیا واقعاً این من بودم که این عکس العمل را نشان دادم ، به همین علت است که می گویند خشم و عصبانیت اغلب احساس پشیمانی به بار می آورد. بنابراین اگر قصد اصلاح دارید اولین قدم برای هر تغییری یک تصمیم جدی است. این یک واقعیت است که افراد به هنگام عصبانیت به جای رفتار بالغانه دست به یک رفتار خام و نپخته می زنند و ممکن است در زمان عصبانیت به فرزندان خود توهین کنیم یا آن ها را سرزنش کنیم و برای آن ها محدویت های غیر منصفانه ای را وضع کنیم و این اقدام شتابزده و عجولانه منجر به خرابی رابطه می گردد و به مرور زمان باعث می شود اقتدار ما به عنون والدین کم رنگ گردد و پیامد آن نیز باعث می شود تا بچه ها از ما حرف شنوی لازم را نداشته باشند، و اگر هم کمی بزرگتر باشند راز هایشان را با ما در میان نمی گذارند.مطالعات انجام شده در این رابطه نشان داده است که 90 درصد والدین این واقعیت را می پذیرند که در طول یک سال بار ها و بار ها بر سر فرزندان بین 2 تا 13 سال خود فریاد کشیده اند. لذا به مددجوی گرامی یاد آوری می شود تا آن جا که امکان دارد تنش و استرس را در محیط خانه خود کم کنید. تحت هیچ شرایطی از تنبیه فیزیکی استفاده نکنید. اگر از شدت عصبانیت بیش از حد بر سر بچه ها ی خود، داد و فریاد کشیدید ، بعد که به آرامش رسیدید کنار فرزند خو بنشینید و به زبان کودکانه به او یاد آور شوید که رفتار او باعث این رفتار گردید ، هر چند که شما هم باید بگویید که قبول دارم که واکنش و عکس العمل من نیز تند بود و از این بابت متاسف هستید. در نهایت این که شما حق دارید فرزندان خود را توبیخ کنید اما شکل این امر بسیار مهم و تعیین کننده است.