دختری ۱۲ ساله دارم که برای کلاس های آنلاینش برایش موبایل خریدم اما الان او مدام در موبایل میچرخد و از وقتی بیدار میشود تا شب سرش در موبایلش است حتی شبکه مجازی خاصی به غیر از واتساپ و تلگرام ندارد و با هیچ غریبه ای هم چت نمیکند با دوستانش هم فقط به هنگام زنگ تفریح کلاس آنلاینش چت میکند تازگی ها هم متوجه شدم خودش از این وضع خسته شده است ولی نمیتواند ترکش کند یک بار هم آمد به من با گریه گفت مادر من را ببخش من دختر خوبی برایت نیستم اما مطمئنم واژه دختر خوبی نیستم را به خاطر اینکه مدام در گوشی است نگفته چون از او پرسیدم و او هم گفت ناراحتی ام به خاطر اینکه همش سرم در موبایلم هست نیست و هر چی از او پرسیدم چرا فقط گفت موضوع ناراحتی ام فقط مربوط به گوشی است. چکار کنم؟
عصری که در آن زندگی می کنیم به عصر تکنولوژی و ارتباطات معروف است به نحوی که اینترنت ، شبکه های اجتماعی و استفاده از گوشی های هوشمند جزء لاینفک زندگی ما و فرزندان ما گردیده است. در واقع شبکه های اجتماعی نوعی از زندگی اجتماعی است که فرزند ما دوست دارد و نیاز دارد تا در این اجتماع مجازی حضور داشته باشد، به او توجه شود و بتواند بخشی از نیاز های خود را از این طریق مطالبه کند و شاید به این دلایل است که حذف آنها از زندگی امروزی امری نسبتاً دشوار گردیده است. متاسفانه یا خوشبختانه، گوشی های هوشمند علی رغم تمام کاربرد ها و فوایدشان همان طور که مددجوی گرامی بیان کرده است به یکی از معضلات روز زندگی و خانواده ها تبدیل شده است. در حال حاضر بسیاری از خانواده ها به نوعی از وابستگی افراطی و اعتیاد فرزندان خود به این تکنولوژی احساس نگرانی می کنند. البته باید توجه کرد که گوشی و تبلت مانند تلویزیون و رایانه به طور کلی بد نیستند و در کنار معایبش خوبی هایی نیز دارند اما آن چه بد است اعتیاد و وابستگی شدید به آن می باشد. شاید یکی از دلایل اساسی این موضوع این است که تعامل بین والدین و نوجوانان کم شده است. اگر با توجه به سن و نیاز های فرزندمان برای آنها وقت و زمان صرف کنیم و در کنارش حضور داشته باشیم و به نیازهای فکری و عاطفی آنها توجه داشته باشیم این نوع وابستگی های ابزاری کمتر اتفاق خواهد افتاد و اگر در مورد رفتار و گفتار خودمان به عنوان والدین صادق باشیم ، شاید اعتراف کنیم که در طی شب و روز جز این که بگوییم ، گوشی یا موبایلت را کنار بگذار ، یا برو درست را بخوان، خواهیم دید که تعامل دیگری با او نداریم. بنابراین اگر بخواهیم به این سوال مددجوی گرامی پاسخ دهیم که چرا بچه ها به صورت افراطی سراغ شبکه های اجتماعی می روند، ابتدا باید به خودمان رجوع کنیم. نوجوان به دلیل این که خواستار جلب توجه است سعی می کند این نیاز را از طریق شبکه های اجتماعی برطرف کند پس یک نیاز اساسی در پس این جستجوی شبکه ای پنهان مانده است و چون ما والدین به هر دلیل اعم از خستگی ، نبود وقت و زمان یا ضعف در آموزش و مهارت به درستی نمی توانیم به این نیاز پاسخ دهیم در این صورت شاهد شکل گیری رفتار نابهنجار و افراطی گری در استفاده از این تکنولوژی خواهیم بود. بنابراین ابتدا باید از خودمان شروع کنیم و بعد از اصلاح ساختار ارتباطی خانواده، می توانیم برای فرزند خود حدود و قوانینی را جهت استفاده از گوشی و شبکه های مجازی تنظیم کنیم.
حوادث اختصاصی رکنا را اینجا بخوانید:
ارسال نظر