پسری 23 ساله هستم، مدتی است خجالتی شده و اصلا نمیتوانم تنها جایی بروم. همیشه احساس میکنم دیگران به من نگاه میکنند. برای بیرون رفتن نیاز دارم که کسی همراهیام کند. لطفا راهنماییام کنید.
خجالتی بودن به استثنای سنین اولیه رشد یعنی یک سالگی تا 5 سالگی ریشه در فقدان مهارتهای اجتماعی دارد، از این رو فرد را منزوی کرده و ترسهای اجتماعی ناشی از پیشبینی عوارض سوءرفتار اجتماعی میتواند فرد را به نادیده گرفتن نقشهای اجتماعی مانند دوستی، امنیت اجتماعی، الفت و نوع دوستی، تقویت بنیانهای عاطفی در ارتباطات تشویق کند.
در صورتی که مهارتهای خودیاری، مسوولیتپذیری در قالب مسوولیتهای شخصی و اجتماعی به فرزندان در سنین کودکی آموزش داده نشود، نتیجه آن شرم و خجالت اجتماعی خواهد بود. نوجوانان و جوانان خجالتی به دلیل فقدان تجربه کافی در زمینه روابط اجتماعی با معضلاتی مانند فقدان تصمیمگیری و حل مساله، احساس درماندگی و حتی خلأهای عاطفی روبهرو میشوند. با چنین وضعیتی دوستیهای عمیق و پایدار، اما با احساس وابستگی باعث میشود آنها همیشه ضعف در روابط اجتماعی داشته باشند و خود را به دیگران وابسته کنند. توصیه میشود برای رفع این مشکل با متخصصان روانشناس در این زمینه مشورت داشته تا با راهکارهای مربوط به روابط اجتماعی در زمینه ارتقای مهارت خودیاری و بینفردی از دیدگاههای شناختی رفتاری به رفع مشکل بپردازند. تمرین مهارتهای زندگی و آموزش مهارتهای اجتماعی به تغییر زیربنایی اینگونه مشکلات کمک میکند.
حوادث اختصاصی رکنا را اینجا بخوانید:
ارسال نظر