پسری دارم ۱۶ ساله. در رشته ریاضی درسهای خوبی داشت ولی از وقتی که کرونا آمده و مدرسه ها حضوری نیستند سردرگم شده بعضی وقتها میگوید من بی ارزشم هیچ انگیزه ای برای زندگی ندارم. از نظر روحی خیلی آسیب دیده و همیشه میگوید فکر و خیال های بیهوده دست از سرم برنمیدارند. خیلی سعی کردم با صحبت کردن یا حتی تفریحات معمولی وقتش را پر کنم ولی فقط همان لحظه خوب است و بعد دوباره حالت غمگینی و ناراحتی دارد. لطفا راهنمایی کنید.
متاسفانه با شیوع ویروس کرونادر کشور ما، مراکز آموزشی جزء اولین مراکزی بودند که به تعطیلی کشانده شدند. در این میان با تعطیلی مراکز آموزشی و دوری دانش آموزان از فضای آموزش و شبکه ارتباطی دوستان و عدم نظارت آموزگاران بر تکالیف دانش آموزان، پیامد های نامطلوبی را به همراه داشته است از جمله می توان به افت انگیزه های تحصیلی اشاره کرد. انگیزه عاملی است که ما را وادار به رفتاری می کند به عبارت دیگر نیروی محرکه رفتار انسان را انگیزه تشکیل می دهد. انگیزه می تواند بیرونی یا درونی باشد. به نظر می رسد شرایط کرونا اثرگذاری بالایی بر انگیزه بیرونی افراد گذاشته
است. متاسفانه اغلب ما انسان ها عمدتاً تحت تاثیر انگیزه های بیرونی مانند سیستم تشویق و پاداش مادی یا کلامی هستیم. از طرف دیگر متاسفانه سیستم تعلیم و تربیت کشور ما نیز تمرکز اصلی اش بر افزایش و تقویت انگیز های بیرونی است تا انگیزه های درونی. چرا که هدف در انگیزه درونی یادگیری است .در شرایط فعلی به مددجوی گرامی توصیه می شود که برنامه متنوع و شادی را برای فرزند خود تهیه کند ، فعالیت بدنی داشته باشد ، روابط اجتماعی اش را با دوستان خود حتی به شکل مجازی حفظ کند. البته گاهی اوقات افسردگی نیز می تواند منجر به کاهش انگیزه و ناامیدی در یک فرد شود، در صورتی که شک به افسردگی دارید می توانید از یک مشاور با تجربه کمک تخصصی دریافت کنید.
حوادث اختصاصی رکنا را اینجا بخوانید:
ارسال نظر