دختری 17 ساله هستم. امید به زندگی ندارم. از زندگی کردن با خانوادهام خسته شدهام، چون آنها مرا درک نمیکنند. لطفا راهنماییام کنید
با توجه به اینکه شرایط پیش آمده در ابتدای جوانی است و اگر در این سن امیدتان را از دست بدهید، متاسفانه آیندهای خطرناک پیش رویتان قرار میگیرد، بنابراین باید دید که ابتدا چه عواملی شما را آزار میدهد. درست است که شاید نگاه شما شرایط خانوادگی طوری باشد که آزارتان دهند، اما باید اینطور فکر کنید همیشه برای مشکلات زندگی راهحلی وجود دارد. گاهی اوقات نمیتوان محیط را تغییر داد و اگر محیط کاری، شغلی، اجتماعی، خانوادگی و تحصیلی آزاردهنده است، حتما باید تلاش شود تا خودتان را قویتر کنید. باید با به کارگیری تکنیکها، روشها و... گامهای موثری در پیشرفت بردارید. توصیه میکنم واقعبینانهتر به مشکلاتی که در رابطه با خانواده دارید، فکر کنید و حتما در این زمینه با یک مشاور مشورت کنید. با دوستان و افراد صمیمی حرف بزنید و در میان گذاشتن این مساله و استفاده از راهکارهای مشاور کمککننده است. بهتر است خشم درونی خود را مسالمتآمیز ابراز کنید و این عذابی که تحمل میکنید را با خانواده در میان بگذارید، اما انتظار همدلی نداشته باشید. احساس ناتوانی نداشته و سعی کنید مشکلاتتان را روز به روز کاهش دهید. به تجربیات خود افزوده و جایگاه خود را در خانواده مستقر کنید.
حوادث اختصاصی رکنا را اینجا بخوانید:
ارسال نظر