خانمی 32 ساله هستم و در زندگی مشترك از اين مساله رنج میبرم؛ همسرم به حرفها و خواستههای من اهميتی نمیدهد و رگههايی از بدبينی و شك در رفتارهايش ديده میشود. لطفا مرا راهنمايی كنيد كه در مقابل او چطور رفتار و برخورد كنم.
پرخاشگری خواه كلامی يا با توهين و فرياد كشيدن همراه باشد يا به شيوه غيركلامي مانند كتك زدن يا شكستن اشيا باشد، نشانههای مهمی است كه بايد به آنها توجه جدی شود، چون پرخاشگریها دلايل زيادی دارد. يكی از علل اين بيماریهای روانشناختی سوءمصرف موادمخدر و الكل است كه مشكلات شخصيتی مانند بدبينی و ناتوانی در كنترل و تكانههای عصبی است، بنابراين پرخاشگری را میتوانیم به عنوان يك نشانه مهم تلقی كنيم که فردی در كنار پرخاشگری خود، علائم سوءظن و شك دارد. بهترين توصيه اين است كه حتما به يك مشاور مراجعه كند تا از نزديك موضوع را مورد بررسی قرار دهد و اين را در نظر داشته باشيد كه پرخاشگری به تنهايی خيلی از جداييها و طلاقها را شكل داده است و اگر در كنار آن موضوع سوءظن قرار گيرد و يك اتفاقات ناگوارتری رخ دهد، در آينده مشكلات حادتر و ريشهایتر خواهد شد، از اين رو خوددرمانی به هيچوجه توصيه نمیشود و بهتر است با متخصصان و مشاوران زيادی در اين زمينه همراهي كنيد تا مشكلات به طور عمقي و ريشهای حل شود، زيرا علت برخی بدبينیها مربوط به دوران كودکی و نوع تربيت خانواده میشود. درست است نمیتوان آنها را به طور عميق مورد بررسی قرار داد، اما میتوان با آموزش مهارتهای لازم مشكلات را تا حدودی تعديل كرد.
حوادث اختصاصی رکنا را اینجا بخوانید:
ارسال نظر