دختری 20 ساله دارم كه روحيهاش بسيار حساس است و من و مادرش نمیتوانيم به او حرفی بزنيم، چون به او برمیخورد و خيلی زود ناراحت میشود و رنجيدهخاطر شدنش باعث شده حرفی به او نزنيم. از سوی ديگر هم نگران آيندهاش هستيم. لطفا راهنماییام کنید.
با توجه به اينكه دخترتان در آستانه ورود به دوران جوانی است و تقريبا از دوره نوجوانی فاصله گرفته است، بايد رفتارهای اينچنينی در او كاهش پيدا كند و به تدريج به سمت پختگی رفتار پيش برود. از سوی ديگر فضای خانوادهای كه در آن رشد يافته است و نظام تربيتی كه براي او در پيش گرفتهايد، بايد مورد بررسي قرار گيرد. افراد زودرنج كه در هر موقعيتی ناراحت میشوند، مشكلات جسمانی، روانی و اجتماعی زيادی را برای خود ايجاد میكنند، زيرا در تمام لحظات احساس ناكامی میكنند و اغلب درك درستی از شرايط و موقعيتها ندارند، زيرا ويژگیهای رفتاریشان طوری است كه بلافاصله در هر شرايطی ناراحت میشوند، از اين رو بايد در خانواده شرايطی ايجاد كنيد تا او پي به رفتارهای نادرست خود برده و سعی در اصلاح آن داشته باشد، زيرا ممكن است برخی رفتارهای او منجر به اين شود كه روابط اجتماعیاش كاهش پيدا كند و همين احساس نامطلوب او را به تنهايي و انزوا ببرد. اگر روابط اجتماعیاش را گستردهتر كند و در هر شرايطی موقعيت خود را بسنجد و بداند كه در همه مواقع نبايد ناراحت و زود دلخور شود، باعث رشد اجتماعیاش ميشود و با تفكرات و احساسات منطقی كنترل شده پيش ميرود. نظر ديگران را در مورد خود بپرسد و اگر احساس ناتواني در رفتار داشت، سعي كند مهارتهای لازم حل مساله و مهارتهای لازم ارتباطي را بيشتر بياموزد و از سوي خانواده هم بيشتر به آنها توجه شود. شايد در ابتدا كسب اين تجربيات دردناك و سخت باشد، اما به او كمك میكند در آينده زودتر و با شيوههاي بهتر مشكلات خود را حل كند.
حوادث اختصاصی رکنا را اینجا بخوانید:
ارسال نظر