پسرم به خواهرانش حسودی می‌كند

توجه والدین ممکن است بر اساس ترتیب تولد فرزندان نسبت به آنها متفاوت باشد و همین تفاوت برخورد والدین باعث تفاوت در یادگیری کودکان می‌شود. به عنوان مثال کودکانی که فرزند اول خانواده هستند از توجه نسبتا بیشتری برخوردار می‌شوند و یادگیری آنها نسبت به سایر فرزندان غنی‌تر است و از سوی دیگر به علت نظارت و مدیریت بیشتر والدین بر آنها وابستگی آنها به والدین بیشتر خواهد بود. از سویی دیگر فرزندان دوم خانواده به علت تقسیم شدن توجه والدین بین فرزندان ممکن است نسبت به فرزندان اول در رفتار‌های خود از آزادی عمل بیشتری برخوردار باشند و در برخی موارد حتی مستقل‌تر از فرزندان اول تربیت شوند. در مورد فرزندان آخر نیز همین تفاوت‌ها وجود دارد و می‌تواند تاثیر بسزایی در نحوه تربیت فرزند بگذارد. نحوه برخورد والدین با فرزندان آخر می‌تواند بسیار متفاوت باشد به این ترتیب که برخی فرزندان آخر مورد توجه بیش از اندازه والدین قرار می‌گیرند و برخی دیگر کمترین توجه را به خود اختصاص می‌دهند. معمولا در مواردی که سن فرزند آخر با سایر فرزندان تفاوت و فاصله بیشتری دارد توجه بیشتری نیز به آنها اختصاص داده می‌شود و تقریبا همانند فرزندان اول با آنها برخورد می‌شود. در این مورد خصوصیات فرزند آخر شبیه به فرزندان اول خواهد بود، اما در مواردی که تعداد فرزندان خانواده بیشتر و تفاوت سنی بین آنها کمتر است توجه کمتری به این فرزندان می‌شود که می‌تواند احساس کم‌توجهی و بی‌مهری را در فرزند ایجاد کند. البته مسلما موارد ذکر شده به هیچ‌وجه عمومیت ندارد و از فردی به فرد دیگر از فرهنگی به فرهنگ دیگر و از مکانی به مکان دیگر متفاوت است، یعنی لزوما تمام والدین از چنین قانونی تبعیت نمی‌کنند و لزوما چنین خصوصیاتی در کودکان به وجود نمی‌آید، زیرا سهم عمده توجه یا عدم‌توجه والدین به فرزندان به خصیصه‌های شخصیتی والد و فرزند بازمی‌گردد که در موارد خاص باید به صورت خاص و موردی بررسی، پیش‌بینی و درمان شود.