همسرم به من بی احترامی می‌كند

ریشه بددهنی را در چند شاخه مختلف باید بررسی کرد؛ گروه اول که عمومی‌ترین‌شان هستند افرادی اند که به این وسیله رفتارهای پرخاشگرانه نشان می‌دهند. همانطور که می‌دانیم پرخاشگری به رفتارهایی گفته می‌شود که فرد قصد عمد و هدف برای آسیب رساندن دارد. بعضی از مواقع این آسیب رساندن به‌صورت فیزیکی اتفاق می‌افتد مثل پرتاب کردن، مشت و لگد و... ولی پاره‌ای اوقات پرخاشگری به صورت کلامی اتفاق می‌افتد که عمده‌ترین حالت آن مثل فریاد کشیدن، بددهانی کردن یا نیش زبان است که منجر به آزار دادن طرف مقابل می‌شود.
گروه دوم کسانی هستند که به‌نظر به‌خاطر رفتارهای بد کلامی به اهداف موردنظر خود هم رسیده‌اند به عبارت دیگر فرد از طریق پرخاشگری یا داد و بیداد اصطلاحا کارش راه افتاده، در نتیجه این رفتار را ادامه خواهد داد.
به عبارت علمی‌تر این رفتار در او تقویت شده و هر رفتاری که تقویت شود افزایش پیدا می‌کند. گروه سوم کسانی هستند که یک الگوی پرخاشگرانه داشته‌اند. به عنوان مثال پسری که رفتار‌های پرخاشگرانه پدرش را الگوبرداری کرده مانند پدرش از ابزار‌های کلامی نامناسبی ‌استفاده خواهد کرد. البته رویکرد روانکاوی گروه دیگری را هم معرفی می‌کند و آنها کسانی هستند که در دوران شیرخوارگی (تا 2 سال اول زندگی) در مرحله دهانی اصطلاحا تثبیت شده‌اند که این تثبیت به عنوان بیش از اندازه با کمتر از اندازه ماندن در یک مرحله رشد روانی یا جسمی اطلاق می‌شود. در صورتی که رفتار‌های این افراد تقویت شود یعنی متوجه شوند که از طریق رفتار‌های پرخاشگری کلامی به هدفشان می‌رسند بازهم رفتارهایشان را افزایش خواهند داد، به همین خاطر رفتار خاموش یا اصطلاحا بی‌تفاوت بودن به رفتارهایشان می‌تواند تاثیرات بهتر و بیشتری داشته باشد. البته استفاده از راهکارهای شناختی مثل صحبت کردن می‌تواند تا حدودی تاثیرات نامطلوب بددهانی را به حداقل برساند.