وقتی با دیگران حرف میزنم صورتم عرق میکند

يك بيماري در روان‌پزشكي تحت عنوان «سوشيال فوبيا» يا هراس اجتماعي وجود دارد. اين بيماران كساني هستند كه در موقيعت‌هاي جديد اجتماعي از ابراز وجود و احساسات و سخن هراس دارند و معمولا در دوران دبستان، راهنمايي و حتي دبيرستان ديده مي‌شود، طوري كه شخص جرات ابراز وجود ندارد. چنين افرادي ممكن است در زمينه تحصيلي عملكرد خوبي داشته باشند، اما جرات نشان دادن خود را ندارند و از حرف زدن در جلوي جمع ترس دارند و به همين خاطر هنگامي كه در جمعي قرار مي‌گيرند، لكنت گرفته و دست‌هاي‌شان مي‌لرزد و تپش قلب و تكرر ادرار پيدا مي‌كنند. اين علایم باعث بروز نشانه‌هاي اضطراب و بيقراري مي‌شود. به تدريج با بالا رفتن سن نگراني و دلهره فرد بيشتر شده و چنانچه اينگونه افراد دچار فوبيا سوشيال بدون درمان باقي بمانند، در بزرگسالي تجربه‌هاي ناموفق زيادي را در زندگي خواهند داشت، زيرا هر چند ممكن است در زمينه تحصيلي باسواد و توانمند باشند، ولي چون جرات ابراز وجود ندارند و دچار هراس اجتماعی هستند، نمي‌توانند موفق عمل كرده و حرف‌شان را به راجتي در جمع بيان كنند. معمولا اين افراد با پدر و مادر و دوستان صميمي راحت بوده، ولي در موقعيت‌هاي مختلف اجتماعي اظهار نظر نمي‌كنند.
اين رفتار شما كه هنگام روبه‌رو شدن با موقعيت جديد صورت‌تان سرخ مي‌شود و عرق مي‌كنيد، با علایم سوشيال فوبيا هماهنگ است. توجه داشته باشيد گاهي مصرف برخي داروها فرد را دچار اضطراب مي‌كند و باعث بروز اين نشانه‌ها مي‌شود، ولي به طور كلي معمولا مسائلي كه بدان اشاره كرده‌ايد، ناشي از اختلال هراس اجتماعي است. درمان اين مشكل دارودرماني و درمان رفتاري - شناختي است . متخصصان روان‌پزشك و روان‌شناسان باليني روي رفتار فرد كار مي‌كنند، مثلا از روش تصوير‌سازي استفاده مي‌كنند؛ بدين شكل كه فرد خودش را در حالت سخنراني در جمع تصور مي‌كند و با صداي بلندي كتاب مي‌خواند، البته اين در مورد افرادي است كه قدرت تصويرسازي دارند، همچنين توصيه مي‌شود در گروه‌هاي مختلف دوستان قرار بگيرید و حرف بزنيد و با افراد مختلف در گروه ارتباط برقرار كنيد. دارودرماني نيز با مقادير اندك بسته به وضعيت فرد تجويز مي‌شود تا هراس اجتماعي درمان شود. هر اندازه زودتر تحت درمان قرار بگيرید بهتر است، زيرا در غير اين صورت از زندگي عقب مي‌افتيد و چون نمي‌توانيد به دليل ترس ابراز وجود كنيد، دچار مشكلاتي مي‌شويد، بنابراين با مراجعه به روان‌پزشك يا روان‌شناس باليني اين مشكل را ريشه‌كن كنيد.