چگونه با فرزندانم رفتار کنم؟

هماهنگي بين زوج‌ها در تربيت فرزندان، مهم‌ترين اصل فرزند‌پروري است. اگر زوج‌ها گونه‌هاي متفاوت و مغاير با يكديگر را در تربيت فرزندان به كار گيرند، كودكان نه‌تنها از اين شرايط سوء‌استفاده مي‌كنند، بلكه با مشاهده عدم وجود هماهنگي بين پدر و مادر در نظام تربيتي دچار اضطراب و ناامني مي‌شوند، زيرا در اين شرايط نمي‌توانند تشخيص دهند كدام شيوه درست و كدام يك نادرست است، همچنين احساس مي‌كنند زمام امور به دستان كسي سپرده شده است كه خودشان هم نمي‌دانند چه مي‌خواهد انجام دهد. از طرفي كودكان بايد بدانند كه براي رسيدن به خواسته‌هاي خود بايد تلاش كنند؛ براي مثال در ازاي انجام دادن كارهاي خوب مانند مسواك زدن، سلام كردن،‌ كمك كردن به خواهر يا برادر بزرگ‌تر خود و... بايد پاداشي به آنها تعلق گيرد. اين كودكان ياد مي‌گيرند در بزرگسالي براي رسيدن به خواسته‌هاي خود تلاش كنند و كودكاني كه با گريه به خواسته‌هاي خود مي‌رسند، از اين شيوه به عنوان يك سلاح استفاده مي‌كنند و در بزرگسالي نيز براي رسيدن به خواسته‌هاي خود تمارض مي‌كنند يا ضعف‌هاي غيرواقعي از خود نشان مي‌دهند. براي رفع اين مسائل نياز است والدين اقتدار داشته باشند، يعني روي حرف خود بايستند و اگر به كودك نه مي‌گويند، روي حرف خود بايستند، حتي اگر كودك بسيار گريه و شيون كرد، بايد روي حرف خود پافشاري كنيد، زيرا او بالاخره خسته مي‌شود و دست از اين كار مي‌كشد.اين جنگ، جنگي است بين والدين و فرزندان براي رسيدن به قدرت. در اين جنگ اگر كودكان پيروز شوند، بستري براي رشد اضطراب و ناامني و مشكلات رفتاري بعدي ايجاد خواهد شد، اما اگر والدين روي حرف خود پافشاري كنند، كودك بعد از چند بار تلاش تسليم خواهد شد. در نتيجه نيازي نيست به همه خواسته‌هاي كودك خود پاسخ مثبت بدهيد يا براي رفع گريه‌هاي او به وي باج دهيد، همچنين كودكاني كه به نتيجه رسيده‌اند در زندگي به صد در صد خواسته‌هاي خود نمي‌رسند، با شرايط و محدوديت‌هاي دوران بزرگسالي بهتر كنار مي‌آيند و سازگارتر خواهند بود.