خانمي 30 ساله هستم، مشكل روحي دارم. دوست ندارم در ميهماني و مجلسي شركت كنم. وقتي ميروم ميل به غذا ندارم، خيلي احساس تنهايي ميكنم. لطفا راهنماييام كنيد.
مسائل و مشكلاتي كه به آن اشاره كرديد، ممكن است شما در گروه افسردهها قرار بگيريد، ولي نميتوان با اين علايم كمي كه گفتهايد سريع يك نفر را در گروه بيماران افسرده قرار داد. در طبقهبندي بيماريهاي رواني علاوه بر افسردگي، دلمردگي و غمزدگي را نيز داريم. براي بيماري افسردگي بايد طي 6 ماه يكسري آيتم به صورت مداوم تكرار شود، ولي اينكه يك نفر امروز حالش بد باشد و 3 يا 4 روز حالش خوب باشد، نميتوان گفت افسرده است. بيماران افسرده بايد تحت نظر روانشناس و روانپزشك درمان شوند، زيرا در كنار رواندرماني به دارودرماني هم نياز دارند. امروزه در جامعه رواج شده هر كسي كه كاهش خلق دارد، ميگويند بيماري افسردگي دارد، اما تشخيص افسردگي نياز به در نظر گرفتن برخي رفتارهايي است كه بايد در طول 6 ماه مدام تكرار شوند. در اين بيماران مادهاي در مغز به نام سروتونين ترشح نميشود و متخصصان روانپزشك با تجويز دوز مشخص دارو در زمانهاي مشخص مغز را به سمت عملكرد صحيح براي ترشح سروتونين سوق ميدهند و علايم افسردگي همزمان با آن كاهش پيدا ميكند، اما دلگرفتگي و غمزدگي بيماري نيست و به صورت موقت و موقعيتي اتفاق ميافتد كه روانشناسان از موج سوم روان درماني و شناخت درماني استفاده ميكنند. موج سوم رواندرماني همان پذيرش، تعهد و آگاهي است، اما در شناخت درماني افكار بيماري را تغيير ميدهند، زيرا احساس افراد بدون دليل به وجود نميآيد و پشت هر احساس افكاري قرار دارد كه باعث تجربه برخي احساسات ميشود. با توجه به مواردي كه گفته شد، اگر رفتارهاي شما چندين ماه است كه ادامه دارد و اغلب روزها احساسات ناخوشايندي داريد، ممكن است دچار افسردگي شده باشيد و نياز به رواندرماني و دارودرماني داشته باشيد، اما چنانچه غمزده و دلگرفتگي داريد، به يك روانشناس مراجعه كنيد و تحت درمان قرار بگيريد.
حوادث اختصاصی رکنا را اینجا بخوانید:
ارسال نظر