بیکار شدم و دیگر اعتماد به نفس ندارم

داشتن شغل يا حرفه از نظر سلامت روان از اهميت زيادي برخوردار است، مثلا در يك مطالعه‌اي از افراد ميانسال سوال كردند يكي از دلايل زنده بودن‌شان را بيان كنند، پاسخ اغلب آنها اين بود كه به خاطر شغل‌شان زندگي مي‌كنند. در روان‌شناسي شخصيت تئوري به نام خودمختاري‌كنشي داريم كه متعلق به روان‌شناسي به نام «آلپورت» است. اين روان‌شناس معتقد است افراد وقتي كاري را انجام مي‌دهند، در ابتدا براي تامين نيازهاي اوليه‌شان است. مثل ماهيگيري كه ماهي مي‌گيرد يا كشاورزي كه گندم مي‌كارد و كارمندي كه وارد سيستم كاري مي‌شود. در درجه اول كار را براي مرتفع كردن نيازهاي اوليه‌اش انجام مي‌دهد، اما به تدريج حالت خودمختاري‌كنشي باعث مي‌شود اصل كار مهم شود، يعني حتي از جنبه اينكه براي فرد درآمد داشته باشد، خارج مي‌شود. به عبارتي بشر ابتدا براي تامين و رفع نيازهايش ماهيگيري مي‌كرد، اما به تدريج براي لذت بردن ماهيگیري را ادامه داد. درواقع كار از جنبه لذت بردن، سرگرمي و عزت نفس مطرح مي‌شود. فردي كه كار مي‌كند، شادتر و سر‌حال‌تر است. روان‌شناسان انسان‌گرا نگاه‌شان به كار به تامين نيازهاي اوليه انسان مربوط است. آنها مي‌گويند آدمي كه كار دارد، نياز به گرسنگي و تشنگي را اجابت و ازدواج مي‌كند، بنابراين كار به عنوان ضروري‌ترين عاملي كه از نظر رواني انسان به آن نياز دارد، مطرح مي‌شود، زيرا نياز‌هاي اوليه انسان را مرتفع مي‌كند. برخي نظريه‌پردازان معتقدند كار به خاطر نيازهاي ثانويه كه جنبه لذت بخشي دارد، مهم است. آنها مي‌گویند آدمي نياز به پول ندارد، بلكه نياز به لذت از كار دارد. به همين دليل است افرادي كه بازنشسته مي‌شوند، زود مي‌ميرند، زيرا كار يك جنبه خيلي مهمي از زندگي است. در طبقه بندي‌هاي بهداشت رواني، زمان زندگي را به سه قسمت تقسيم مي‌كنند؛ يك‌سوم كار، يك ‌سوم استراحت و يك ‌سوم از آن به خواب اختصاص دارد. فردي كه يكباره يك‌ سوم از اين تقسيم‌بندي را از دست مي‌دهد، نياز فيزيولوژيك و نياز به لذت بردن به مخاطره مي‌افتد. روان‌شناسان شهري يا اجتماعي شهري بيكاري را به عنوان عامل اصلي و محور مشكلات شهري قلمداد مي‌كنند، بنابراين در اديان مختلف به رزق و روزي حلال و كار و فعاليت تاكيد شده است تا مردم به كار، اشتغال و روزي حلال روي بياورند. از نگاه روان‌شناسان اجتماعي كار جزو اصلي‌ترين و مهم‌ترين نياز‌های فيزيولوژيكي، رواني، اجتماعي، اقتصادي و عاطفي است، زيرا فردي كه بيكار است، استعداد مبتلا به امراض متعددي را نشان مي‌دهد. از طرفي ميزان مصرف مواد‌مخدر و نوشیدنی‌های الکلی در افراد بيكار بيشتر از دیگران است و بيماري‌هاي رواني نيز در افراد بيكار شايع است. نيازهاي آدمي با كار مرتفع مي‌شود. افرادي كه قرار‌داد‌هاي يك ساله دارند يا كساني كه با پايان يك سال كارشان خاتمه پيدا مي‌كند، با احساس ناامني بسر مي‌برند و از مشكلات زياد رواني و اجتماعي رنج مي‌برند.