همسرم بدزبان است و بد و بیراه میگوید

ريشه بددهني را در چند شاخه مختلف بايد بررسي کرد؛ گروه اول که عمومي‌ترين‌شان هستند افرادي اند که به اين وسيله رفتارهاي پرخاشگرانه نشان مي‌دهند. همانطور که مي‌دانيم پرخاشگري به رفتارهايي گفته مي‌شود که فرد قصد عمد و هدف براي آسيب رساندن دارد. بعضي از مواقع اين آسيب رساندن به‌صورت فيزيکي اتفاق مي‌افتد مثل پرتاب کردن، مشت و لگد و... ولي پاره‌اي اوقات پرخاشگري به صورت کلامي اتفاق مي‌افتد که عمده‌ترين حالت آن مثل فرياد کشيدن، بددهاني کردن يا نيش زبان است که منجر به آزار دادن طرف مقابل مي‌شود. گروه دوم کساني هستند که به‌نظر به‌خاطر رفتارهاي بد کلامي به اهداف موردنظر خود هم رسيده‌اند به عبارت ديگر فرد از طريق پرخاشگري يا داد و بيداد اصطلاحا کارش راه افتاده، در نتيجه اين رفتار را ادامه خواهد داد. به عبارت علمي‌تر اين رفتار در او تقويت شده و هر رفتاري که تقويت شود افزايش پيدا مي‌کند. گروه سوم کساني هستند که يک الگوي پرخاشگرانه داشته‌اند. به عنوان مثال پسري که رفتار‌هاي پرخاشگرانه پدرش را الگوبرداري کرده مانند پدرش از ابزار‌هاي کلامي نامناسبي ‌استفاده خواهد کرد. البته رويکرد روانکاوي گروه ديگري را هم معرفي مي‌کند و آنها کساني هستند که در دوران شيرخوارگي (تا 2 سال اول زندگي) در مرحله دهاني اصطلاحا تثبيت شده‌اند که اين تثبيت به عنوان بيش از اندازه با کمتر از اندازه ماندن در يک مرحله رشد رواني يا جسمي اطلاق مي‌شود. در صورتي که رفتار‌هاي اين افراد تقويت شود يعني متوجه شوند که از طريق رفتار‌هاي پرخاشگري کلامي به هدفشان مي‌رسند بازهم رفتارهايشان را افزايش خواهند داد، به همين خاطر رفتار خاموش يا اصطلاحا بي‌تفاوت بودن به رفتارهايشان مي‌تواند تاثيرات بهتر و بيشتري داشته باشد. البته استفاده از راهکارهاي شناختي مثل صحبت کردن مي‌تواند تا حدودي تاثيرات نامطلوب بددهاني را به حداقل برساند.