دختري 18 ساله هستم که خيلي احساس تنهايي ميكنم و فرصتهاي زيادي را از دست دادهام اما هيچکس نيست که درکم کند. تا کسي به من محبت ميکند به او اعتماد ميكنم و خيلي زود از اعتمادم سوءاستفاده ميكنند. لطفا راهنماييام كنيد.
به نظر ميرسد شما از نظر برقراري ارتباط با ديگران دچار ضعف در عملكرد هستيد و در انتخاب دوست و دوستيابي قدرت كافي نداريد. شايد در كنارتان دوستان خوب و مناسبي نبوده كه اينقدر احساس تنهايي ميكنيد و در اطرافتان افرادي بودهاند كه به نوعي از رفتارتان سوءاستفاده كردهاند و اين افراد قابل اعتماد، خيرخواه و با تجربه نبودهاند و همين هم باعث شده تا در مسير زندگي كسي نباشد كه به عنوان راهنما خوب و بد را به شما گوشزد كند. براي مشورت گرفتن از ديگران بايد افرادي را انتخاب كرد كه كارآزموده و قابل اعتماد باشند تا بتوان از مشورت و نظراتشان در جهت رسيدن به اهداف بهره برد. خانواده، دوستان، هم كلاسيها، فاميل، معلمان و مشاوران منابع مهمي هستند كه ميتوان از آنها كمك گرفت و متناسب با مشكل از تجاربشان استفاده كرد. به دليل اينكه در دوستيابي با قدرت كافي عمل نكردهايد نسبت به همه بدبين شدهايد و به خاطر درگيري ذهني، ذهنتان تخريب و شرطي شده است و از اين رو تصور ميكنيد همه افراد قابل اعتماد نيستند زيرا خودتان بدون بررسي به ديگران اطمينان كردهايد. قاعدتا در زندگي بايد براي افرادي درددل كرد كه نسبت به شرايط و مسائل رخ داده آگاهي داشته باشند. از اين به بعد سعي كنيد حرف دلتان را براي افرادي بيان كنيد كه به شما نزديكتر هستند تا دچار بدگماني و بدبيني نشويد.
حوادث اختصاصی رکنا را اینجا بخوانید:
ارسال نظر