دختري 16 ساله هستم که چند وقتي است خانوادهام اعتمادشان را نسبت به من از دست دادهاند و همه چيز را از من قطع کردهاند و به جاي اينکه کمک کنند تا ديگر اشتباهي نکنم هميشه نيش و کنايه ميزنند. از همه چيز خسته شدم و انگيزهاي به زندگي ندارم.
اشتباه کردن در بعضي مواقع فقط با توبه کردن حل نميشود زيرا طرف خطاکار بايد يک تاوان و هزينهاي را بخاطر اشتباه خودش پرداخت کند. اين تاوان ميتواند در انواع مختلفي باشد و در خانوادههاي مختلف فرق ميکند. برخي خانوادهها در برابر رفتارهاي اشتباه فرزندانشان قهر ميکنند، برخي ديگر ممکن است يکسري محدوديتهايي را براي نوجوان فراهم کنند و برخي خانوادهها نيز با نيش و کنايه او را مورد سرزنش قرار ميدهند، پس نميتوانيم بگوييم اين نوع رفتار والدينتان درست است يا خير، زيرا ممکن است در ابتدا يکسري مسائلي در خانه وجود داشته که اين نوجوان مشکل رفتاري داشته و مرتکب اشتباه شده است. لازم است بخاطر اشتباهتان تاوان عاطفي پس داده و تا اندازهاي خودتان را مثبت نشان دهيد تا اعتماد والدين را به سمت خود جلب کنيد. مهمترين مساله در اين قضيه گذشت زمان است يعني گذر زمان به حل مساله کمک ميکند. اگر اشتباههايي که نوجوان انجام داده خيلي اشتباه بزرگ و نابخشودني نباشد بهتدريج با گذشت زمان والدين با ديدن رفتارهاي مناسب رفتار لطيفتري را در پيش خواهند گرفت. توصيهاي که ميتوان در اين باره کرد اين است که سعي کنيد تا جايي که ميتوانيد خود را مثبت نشان دهيد و با صبر و حوصله در مقابل نيش و کنايهها و محدوديتهاي والدين به خود بگوييد اين تاوان کار اشتباه من است و جز اين نميتوانم از والدينم انتظاري داشته باشم، همين باور زمينهاي است تا صبر و تحملتان را بالا ببريد و با گذشت زمان مشکل بهتدريج حل ميشود. بهتر است يکسري رفتارهاي مثبت انجام دهيد تا رفتار والدين سريعتر درست شود. مثلا ميتوانيد خود را مشغول درس کرده و براي آينده خود برنامهريزي کنيد. در مقابل هر چند با والدينتان مقابله کنيد ميزان تنش و درگيري در خانه بيشتر شده و اين مساله باعث خواهد شد اشتباه خودتان هر روز در خانواده بازگو شود. بنابراين گذر زمان هم به حل شدن مساله کمک نخواهد کرد. پس توصيه به خويشتنداري ميکنم و در صورت نياز ميتوانيد به مراکز مشاوره مراجعه کنيد.
حوادث اختصاصی رکنا را اینجا بخوانید:
ارسال نظر