من دختري 14 ساله هستم که در سن 9 سالگي مادر و پدرم از هم جدا شدند اکنون با نامادريام زندگي ميکنم که خيلي اوقات با هم بحث ميکنيم. ميخواستم بدانم چگونه بايد با نامادريام رفتار کنم؟
بهصورت کلي نامادري يا ناپدري بهصورت يک مفهومي که شايع شده نميتواند به عنوان يک مشکل مطرح شود. در بسياري از اوقات ميبينيم فرزندي که به فرزندي پذيرفته ميشود يا پدر و مادري که والدين اصلي نيستند خيلي از لحاظ عاطفي و احساسي از همديگر حمايت ميکنند و ويژگيهاي عاطفي برجستهتري دارند. پس نميتوان واژه نامادري را مترادف بچه آسيبديده دانست يا اينکه بگوييم چون شما در کنار نامادري خود زندگي ميکنيد در آينده آسيب خواهيد ديد، در ضمن بايد گفت خود مساله طلاق و جدايي بچهها را تحت فشار روحي و رواني قرار ميدهد. معمولا بايد در بررسي اين موضوع ببينيم آيا بچه با پدر يا مادر غير واقعي خود مشکلي دارد يا خير. معمولا دخترهاي 14 تا 15 ساله چون وارد مرحلهاي از زندگي شدهاند که دوست دارند مستقل باشند و هويت شخصي خود را پيدا کنند حتي اگر با مادر اصلي هم زندگي کنند ممکن است دچار تنشهايي شوند پس اين تنشها در اين سن با نامادري هم بروز ميکند. در اينگونه موارد توصيه ميکنيم با نامادريتان به روانشناس و مشاور مراجعه کنيد تا اختلاف بين شما را بررسي کند. ابتدا بايد گفت برخي مسائل تربيتي به نامادري بودن ربطي ندارد و صرفا تفاوت ديدگاهي مطرح است که باعث تنش و مساله ميشود ولي چون اسم نامادري وجود دارد ممکن است حساسيتبرانگيز شود در حاليکه اگر مادر خودتان هم بود بهخاطر شيوههاي تربيتي دچار مشکل ميشديد.
حوادث اختصاصی رکنا را اینجا بخوانید:
ارسال نظر