تقاضای بخشش دیگران را بپذیریم؟

از نظر حقوقي و قانوني ما دو نوع گذشت داريم يک گذشت از شاکي است و ديگري گذشت دادگاه است. گاهي کسي که عمل مجرمانه‌اي مرتکب مي‌شود از شاکي خود درخواست گذشت مي‌کند در اين حالت فرد خاطي درخواست گذشت خود را مستقيما به شاکي ارائه مي‌دهد و اين نقش بسياري در کاهش پرونده‌هاي قضايي دارد زيرا آمار پرونده‌هايي قضايي نشان مي‌دهد بيشتر اين پرونده‌ها با گذشت شاکي خصوصي مختومه مي‌شود. مثلا در جرائمي مانند توهين و فحش و ناسزاگويي کساني که اقامه دعوي مي‌کنند شاکي در هر مرحله از پرونده که بتواند مي‌تواند با اعلام گذشت پرونده را مختومه اعلام کند اما گاهي اعلام شکايت جنبه حيثيتي پيدا مي‌کند و شاکي در هيچ حالتي حاضر نمي‌شود گذشت کرده و رضايت بدهد تا به اصطلاح بتواند روي طرف مقابل را از طريق دعوي کيفري کم کند در نتيجه به هيچ قيمتي حاضر نيست تا از شکايت خودش منصرف شود. در واقع پيگيري دعوا و طرح آن ابزاري براي رسيدن به مقاصدي مانند خصومت و انتقام‌جويي است. اما قسمت ديگر گذشت مربوط به گذشت از دادگاه است چراکه متهم در دادگاه اظهار ندامت کرده و عنوان مي‌کند از کار خودم پشيمان هستم و قاضي با توجه به سوءپيشينه او در مجازاتش تخفيف قائل مي‌شود. در قانون ما چنانچه شاکي در برخي از جرائم مانند توهين و فحش گذشت کند تعقيب قضايي و کيفري برداشته مي‌شود. اينکه با همسايه خود درگير شده‌ايد و او تقاضاي گذشت کرده بهتر است با اعلام رضايت از ادامه پيگيري قضايي منصرف شويد و بخشش را در اولويت کارهايتان قرار دهيد زيرا انسان خطاکار است و در توبه به رويش باز است.