چگونه با پسرم رفتار کنم تا سر به راه شود؟
پسرم 23 ساله است. از دوران نوجواني سر به راه نبود و در سال سوم راهنمايي ترك تحصيل كرده است. بسيار پرخاشگر و نابهنجار است و آينده برايش هيچ اهميتي ندارد. رابطه‌اش با برادر بزرگتر و كوچكترش خوب نيست و مدام دنبال شكستن شيشه، آئينه و وسايل خانه است و به هر كاري كه مشغول مي‌شود، خيلي سريع از آن پشيمان شده و فقط از من و پدرش پول توجيبي مي‌خواهد و در صورت برآورده نكردن خواسته‌اش، شروع به پرخاشگري و شكستن وسايل مي‌كند. البته شوهرم نيز اخلاق تندي دارد و با او بدرفتاري مي‌كند. با اين حال ارتباطش با پدرش خيلي بد و در مقابل رابطه‌اش با دوستانش بسيار خوب است. چند مرتبه متوجه شده‌ام سيگار مي‌كشد و هر روز هم رفتارهاي پرخاشگرانه‌اش شدت پيدا مي‌كند. باتوجه به اين شرح حال، چه راهكار مؤثري را توصيه مي‌كنيد؟
تاریخ :
۱۳۹۹/۰۱/۰۲ ۱۵:۰۳:۲۰
تعداد پاسخ ها
1
بهناز
-
دکتر مريم رامشت ، روان‌شناس بالینی و مدرس دانشگاه
شرح حال مطرح شده اين يقين را به‌وجود مي‌آورد كه شرايط نامطلوب خانواده، پرخاشگري و تندخويي پدر و ساير موارد باعث شده تا فرزند شما در دوران كودكي علائم كمبود توجه يا تمركز و بيش‌فعالي را تجربه كند. از طرفي هم زمينه پرخاشگري و اختلال اضطراب به صورت ارثي در اين خانواده وجود داشته و معمولاً چنين افرادي به دليل بيش‌فعالي دچار مشكل كمبود توجه نيز هستند و اگر از سوي والدين مورد تشويق واقع نشوند، درمان نخواهند شد و حتي مورد تنبيه و توبيخ قرار گرفتن فرزند مطمئناً علائمي از افسردگي، ناسازگاري، بي‌برنامگي، مسئوليت‌پذير نبودن و از اين قبيل مشكلات را در بزرگسالي ايجاد خواهد كرد.
فرزند شما در سن 23 سالگي تمام عوارض ناشي از بيش‌فعالي را دارد كه براي درمان نياز به دارودرماني و روان‌درماني است. اگرچه تنبيه از سوي والدين اختلالات موجود را افزايش داده و به صورت يك بيماري نمود پيدا خواهد كرد. از اين‌رو، پرخاشگري نوعي سازگاري تلقي مي‌شود كه به دنبال آن، مقابله غيرمؤثر با محيط صورت مي‌گيرد. زمينه موروثي اختلال پرخاشگري و ناسازگاري در فرزند شما وجود دارد، ضمن اينكه محيط اطراف و رفتار نامناسب پدر به اين اختلالات دامن زده و تمايلات ناسازگاري را در محيط اطراف خود به درستي آموخته كه چنين مشكلاتي به‌طور قطع نيازمند روان‌درماني است.
اين افراد معمولاً كارها را نيمه‌كاره رها مي‌كنند، روابط اجتماعي‌شان در محيط كار خوب نيست و ثبات ندارند، در محيط‌هاي خانوادگي و اجتماعي، درگيري ايجاد مي‌كنند، با محيط ناسازگارند، جنبه تخريبي دارند و به خود و محيط صدمه وارد مي‌سازند. بايد به هر ترتيبي فرزندتان را تشويق به مراجعه نزد مشاور و روان درمانگر كنيد و در غير اين‌صورت پدر و مادر هر دو با هم و يا به تنهايي براي دريافت راهكار و توضيحات اساسي به متخصص مراجعه كنند.
ارسال نظر