پسرم در خانه بداخلاقی می کند اما رفتارش با دیگران خوب است

ديدگاه‌هاي متفاوت و قابل توجهي مانند ديدگاه رشد رواني و ديدگاه آسيب رواني در اين رابطه وجود دارد. براساس ديدگاه رشد رواني كه مربوط به سن بلوغ نوجوان است بايد خاطرنشان كرد اغلب نوجوانان در اين سن رفتار پرخاشگرانهاي دارند، نقش هيجان در بروز اين رفتار پررنگ است و نوجوانان در اين سن ثبات ندارند و پيوسته در حال تغيير و تحول‌اند و از آن جايي كه آنان به دنبال استقلال‌طلبي هستند، ارتباط با دوستان را به ارتباط با خانواده ترجيح مي‌دهند زيرا بر اين باورند كه خانواده آنها را درك نمي‌كند. در اين مرحله كه مي‌توان آن را بحران نوجواني هم تعبير كرد خانواده‌ها بهتر است با مطالعه كتاب‌هاي مرتبط، به نوجوان براي طي كردن مراحل كمال و رسيدن به پختگي كمك كنند.
اما در خصوص ديدگاه آسيب رواني مربوط به نوجوانان بايد گفت در اين دوره نوجوانان دچار نوعي افسردگي مي‌شوند و آن را به صورت پرخاش بروز مي‌دهند. از علائم افسردگي در اين سنين هم مي‌توان گوشه‌گيري نوجوان و قطع ارتباطش با افراد بزرگتر از خود يا والدين را ذكر كرد. اين دوري جستن از والدين هم گاه ريشه در اختلاف سني بالاي فرزند با والدينش دارد يا اينكه نوجوان خواسته‌اي دارد كه خانواده به آن تن نمي‌دهد. در مواردي هم ديده شده كه اغلب افسردگي با افت تحصيلي همراه است كه در ابتدا با مراجعه به روان‌شناس و در صورت نياز بايد با مراجعه به روانپزشك جوانب امر را بررسي كرد.