نوهام پسري دو ساله است كه از قرار گرفتن در جمع بيزار است، به تنهايي و با سايهاش بازي ميكند، اگر به مكاني ناآشنا وارد شود بشدت گريه ميكند. زمان ادرارش را نميگويد و پس از اينكه ادرار كرد اعلام ميكند، پدر و مادرش پس از 25 سال بچهدار شدند و تنها فرزندشان است، از ابتداي شيرخوارگي تا سن يك سالي در كنار من بزرگ شده است. علاوه بر اين به تازگي حس حسادتش هم برانگيخته شده و مدام جيغ ميكشد. چه راهكار صحيحي را براي برخورد با او توصيه ميكنيد؟
جيغ كشيدنهاي مكرر در كودكان دلايل مختلفي دارد. براي مثال ممكن است پدر و مادر نسبت به فرزندشان بيتوجه باشند و كودكي كه در چنين محيطي رشد ميكند براي جلب توجه والدين، شروع به جيغ كشيدن ميكند. علاوه بر اين ممكن است اينگونه رفتارها ناشي از اختلالات روانپزشكي خاص باشد. همچنين معمولاً كودكي كه با مشكلات تكلمي روبهرو باشد آستانه ناكامي پائيني دارد و زماني كه توانايي بيان منظور خود را نداشته باشد. شروع به جيغ كشيدن ميكند و به مرور زمان كه قدرت تكلمش كامل شود، از ميزان پرخاشگريهايش كاسته ميشود. حسادت و ديگر رفتارهاي او نيز ممكن است به دليل تك فرزند بودنش باشد به همين دليل نحوه صحيح برخورد والدين و اطرافيان با او، كاهش اينگونه رفتارها را نيز به همراه دارد. در مورد بازيهايش نيز كه نوعي بازي نمادين و تخيلي است، در صورت نداشتن مشكلات رفتاري ديگر، جاي نگراني وجود ندارد.
حوادث اختصاصی رکنا را اینجا بخوانید:
ارسال نظر