پسر دوسال و چهارماههاي دارم كه بسيار ناآرام است و از آنجا كه شاغل هستم، در زمان نبود من، مادربزرگش از او مراقبت ميكند. بسيار به من وابسته است و در صورتي كه وسيله مورد علاقهاش را در اختيارش نگذاريم، لجبازي ميكند، نسبت به بچههاي كوچكتر از خودش، پرخاشگري ميكند و هنوز هم از پوشك، برايش استفاده ميكنم. با توجه به اين رفتارها، چه راهحلي براي آرامش بيشتر وجود دارد؟
شرح حال ارائه شده از اين كودك مشكل خاصي را نشان نميدهد زيرا معمولاً كودكان در اين محدوده سني، كنجكاو و مقابلهجو هستند و كمكم شروع به بروز حالات قشقرقي ميكنند و تا انتهاي دوره سه سالگي پديده دلبستگي را سپري ميكنند. كودك در اين سه سال، نياز به آغوش مادر و مراقبت همه جانبه از سوي او دارد تا سالهاي نخست و مهم زندگياش را به صورت ايمن سپري كرده و از نظر دلبستگي به وضعيتي مطمئن برسد.
كودكي كه در اين مدت، مادر تنها مراقبش نيست و در كنار او يك يا دو مراقب و پرستار ديگر دارد، طبيعي است، زمانهايي كه در كنار مادرش است. آرام نگيرد، گريه كند و نياز به بودن با مادر و در آغوش گرفته شدن را احساس كند، به همين دليل ممكن است نسبت به كودكي كه تمام طول روز در كنار مادرش است، تعامل سختتري را با مادر برقرار كند. علاوه بر اين، كنترل ادرار در كودكان جنبه تكاملي دارد و نميتوان در اين باره با كودكان ديگر مقايسهشان كرد و از آنجا كه مادر نميداند، فرزند در چه سني قدرت كنترل ادرار را به دست ميآورد، ميتواند ضمن آموزش و تشويق، دورهاي كودك را از پوشك جدا كند و اگر در اين زمينه موفق نبود، به كودك فرصت ديگري دهد، نگران و يا عصبي نشود و هيچگاه او را با كودكان ديگر مقايسه نكند. با وجود تشويق و آموزش، اگر مادر احساس كرد كه هنوز هم زمان جدا كردن از پوشك نرسيده است، به كودك فرصت بيشتري دهد. تنها توصيهاي كه به مادر ميشود اين است كه حتيالامكان زمان حضور در كنار فرزندش را بيشتر كند و از بودن در كنار او و نوازش كردن و در آغوش گرفتنش دريغ نكند. در ضمن نوع رفتارهاي مراقب دوم، سرشت كودك و ديگر فاكتورهاي مهم، در بروز اين گونه رفتارها بسيار مؤثر است كه در صورت بهبود نيافتن رفتارهاي كودك با راهكارهاي ارائه شده، مراجعه به متخصصان اين زمينه، در كاهش و كنترل چنين رفتارهايي بسيار كمككننده است.
حوادث اختصاصی رکنا را اینجا بخوانید:
ارسال نظر