از چهره ام خجالت می کشم

با توجه به توضیحات ارائه شده، افرادی که در سن جوانی هنوز روی برخی رفتارها و عادات خود مدام ایراد می‌گیرند و بهانه‌جویی می‌کنند تا حدی که مانع از عملکرد طبیعی آنها در رفتار و کردار می‌شود، می‌توان گفت به حالت‌های وسواس‌گونه دچار شده‌اند، زیرا حساسیت نسبت به برخی رفتارها و حتی ظاهر و چهره مربوط به دوره نوجوانی می‌شود و در این دوره افراد بیشتر روی برخی مسائل ریز‌بین هستند و با گذشت زمان و سن این رفتارها باید در افراد تعدیل پیدا کند تا حدی که دیگر روی مسائلی چون چهره نباید حساسیت خاص داشته باشند، از این رو اگر هنوز در این سن نسبت به مسائل دوره جوانی حساس هستید، ممکن است علائمی از یک اختلال مانند وسواس در شما وجود داشته باشد که مدام به شکل ظاهری خود ایراد گرفته تا جایی که مانع از عملکرد دقیق و صحیح می‌شود. افرادی که به این اختلال مبتلا هستند، به طور دائمی ذهنیت منفی نسبت به خود داشته و به طور دائمی خود را چک می‌کنند و هیچگاه از خود رضایت درونی ندارند. این افراد تصور می‌کنند در جمع دیگران به آنها توجه دارند و مدام شکل ظاهری‌شان را مورد تمسخر قرار می‌دهند، از این رو زندگی را برای خود محدود کرده و به دلیل این محدودیت نیاز به درمان دارند، درمان‌هایی که برای این افراد می‌توان در نظر گرفت به شکل دارودرمانی یا شناخت‌درمانی است.
در شناخت‌درمانی بیمار باید نگرش خود را نسبت به برخی مسائل تغییر داده تا بتواند یک روال عادی در زندگی داشته و اصلاح شود. از سوی دیگر توصیه می‌شود برای خارج شدن از این محدودیت نباید از جمع دوری کنید و بیشتر روی نکات مثبت رفتاری خود تمرکز کرده و نقاط قوت خود را تقویت کنید. دوری‌گزینی از جمع و حضور نداشتن در جامعه باعث می‌شود مستعد برخی اختلالات روانی و رفتاری شوید. توصیه می‌شود با حضور در جمع و تقویت کردن نقاط مثبت خود افکار مزاحم و آزاردهنده را از خود دور کنید. با مراجعه به یک روان‌شناس یا روان‌پزشک از این مشکل رهایی پیدا می‌کنید.