روش باورنکردنی برای تشخیص دی ان ای با دست دادن!

به گزارش گروه ترجمه رکنا،دست دادن طولانی می تواند نشان دهد که شما به چه چیزهایی دست زده اید و DNA شما را منتقل می کند. محققان می گویند که این یافته ها ممکن است پیامدهایی را برای تحقیقات و شناسایی در صحنه جرم داشته باشند.

بالتیمور یک دست دادن 10 ثانیه ای می تواند نشان دهد که DNA چه چیزی را لمس کرده و چه چیزی را هرگز لمس نکرده است.

سینتیا کال متخصص پزشکی قانونی در 21 فوریه در نشست سالیانه آکادمی علوم قانونی آمریکا گزارش داد، افرادی که هرگز چاقو برنداشته اند منبع اصلی DNA آنها روی چاقو وجود ندارد اما زمانی که فرد دسته چاقو را می گیرد، DNA اش را به چاقو انتقال می دهد.

ریزور لین انسان شناس حقوقی که در دانشگاه ایندیاناپولیس کار می کند، در این جلسه گزارش داد که طبق یک مطالعه جداگانه، آخرین فردی که یک شی را لمس می کند، مانند یک پارچ آب، اغلب کسی نیست که DNA زیادی را روی آن شی داشته باشد. یافته ها نشان می دهند که حتی تماس های کوتاه با فرد یا شی دیگر می تواند DNA را پخش کند که می تواند تحقیقات صحنه جرم را پیچیده کند در حالی که نتایج به این معنا نیستند که شواهد DNA غیرقابل اعتماد هستند، اما ریزور و کال گفتند بازرسان باید مراقب این انتقال های تصادفی باشند.

در شرایط دنیای واقعی، پیدا کردن DNA افراد در مکان هایی که هرگز آنها در آنجا نبوده اند و یا هرگز مورد هدف قرار نگرفته اند، نادر است. او می گوید:"ماندن DNA معمولاً ناپایدار است و با گذشت زمان می شکند و ما نمی توانیم ایده ای را رد کنیم، اما نباید هم از آن برای کار روی شواهد در هر موردی استفاده کنیم.

قبلاً کال از مرکز علوم پزشکی هیوستون، متوجه شد که دست دادن دو دقیقه ای می تواند DNA یک فرد را به یک شی توسط دست دیگر منتقل کند اما بسیاری از منتقدان می گویند که دو دقیقه زمان غیر واقعی برای دست دادن است. در تجربیات جدید، کال زمان خود را تا 10 ثانیه کوتاه کرده است و او گفت که حتی تماس های کوتاه نیز ممکن است DNA را منتقل کند.

در آزمایش ریزور، چهار دانشجوی دانشگاه ایندیانا پولیس روی یک میز نشسته بودند و از یک پارچ آب می نوشیدند. سایر دانشجویانی که این آزمایش را تماشا می کردند، آزاد بودند تا اتاق را ترک کنند، صحبت کنند و به اطراف حرکت کنند تا شرایط یک رستوران را شبیه سازی کنند. دانش آموزان هر کدام پارچ و یک فنجان پلاستیکی را جابجا می کردند، سپس محققان دسته پارچ، فنجان ها و دست های دانش آموزان را برای گرفتن DNA بررسی کردند.

DNA دانش آموزانی که پشت میز بودند و دسته پارچ را می گرفتند، حتی با وجود اینکه داوطلبان تنها لیوان خود و پارچ را به کار بردند دست می زدند علاوه بر این، DNA از دیگر دانشجویان بالا رفت، اما هیچ یک از ناظران به دانش آموزان پشت میز یا پارچ یا فنجان ها دست نزدند. ناظران "DNA" ممکن است ریز قطراتی از حرف زدنشان را در لیوان و پارچ ریخته باشند، یا حتی با سرفه یا عطسه کردن، پخش کرده باشند. با نگاه به مقادیر DNA که در پشت اشیا باقی مانده بود، محققین نتوانستند مشخص کنند که چه کسی به این پارچ دست زده، و همچنین نتوانستند مشخص کنند که یک نفر در چه مدت زمانی این پارچ یا لیوان را لمس کرده است.

"ریزور" گفت نتایج نشان می دهند که DNA می تواند به راحتی در رویدادهای اجتماعی و به روش های غیرقابل پیش بینی انتقال یابد. "پرینز" می گوید؛ برخی از این نتایج ممکن است توضیح داده شود چرا مردم میزان DNA مختلفی را دارند ؛ او همچنین می گوید:" اما هنوز مشخص نیست که این نوع از DNA منتقل شده ممکن است تحقیقات صحنه جرم را منحرف کند یا خیر.

[کلیک و کشیدن برای جابجایی]

برای ورود به کانال تلگرام ما کلیک کنید.