کی‌روش در نود چه گفت؟

 کی‌روش- بخش اول: مربی بعدی از اشتباهات من درس بگیرد/ 8 سال فوق‌العاده داشتم

کارلوس کی‌روش، سرمربی سابق تیم ملی ایران بعد از بازگشت از جام ملت‌های آسیا به تهران و در آخرین گفت‌وگوی خود قبل از ترک ایران، بامداد روز چهارشنبه هفته قبل مصاحبه‌ای با عادل فردوسی‌پور داشت که مشروح آن را در زیر می‌خوانید:

* امیدوار هستم آخرین مصاحبه ما نباشد ولی در هر صورت خیلی ممنون هستم.

* هشت سالِ خیلی مثبت در ایران داشتم؛ بسیار خوشحال هستم و به خودم افتخار می‌کنم؛ در نهایت چیزی که اهمیت دارد این است که احترام بیشتر مردم را جلب کنی، اینکه این حس را داشته باشی که بخاطر مردم و مخصوصا بازیکنان کار کردی؛ بعد از هشت سال، عشق و محبت زیادی را از طرف مردم احساس می‌کنم و بخشی از وجودم در ایران باقی می‌ماند.

* اگر اجازه بدهید امروز متوازن نباشم؛ شخصا بسیار احساس غرور می‌کنم چون افتخار و سربلندی را در همه جا بین مردم دیدم؛ خیالم راحت است و بخشی از وجودم در ایران خواهد ماند.

* آن گل(مقابل ژاپن) یکی از اتفاقاتی است که در فوتبال می‌افتد؛ وضعیت نامتعارفی بود که در هشت سال نیافتاده بود؛ لحظه‌ای بود که در آن خوش‌شانس نبودیم ولی وقتی به تصویر کلی قضیه نگاه می‌کنیم، مهم‌ترین مسئله، پیروز شدن است؛ تمام ما این آرزو و رویا را داشتیم تا برنده شویم و رو به جلو حرکت کنیم؛ این مهم‌ترین مسئله است ولی همه چیز نیست.

* برای من مشخص بود؛ تیمی بودیم که به چنین وضع و عقب بودن از حریف عادت نداشتیم و معمولا بازی‌ها را نمی‌باختیم؛ اگر درست یادم باشد 100 بازی در هشت سال انجام دادیم که 11 یا 12 مسابقه را باختیم؛ بخاطر همین بازیکنان ما به گل خوردن و باختن عادت نداشتند.

* در 20 دقیقه ابتدایی ژاپن را متوقف کردیم، بعد از آن کنترل بازی را در دست گرفتیم، جدی‌ترین موقعیت نیمه اول برای ما بود و با عملکرد بهتری به رختکن رفتیم.

* در نیمه دوم دیدار مقابل ژاپن هم شروع خوبی تا قبل از دریافت گل داشتیم ولی آن گل همه چیز را عوض کرد؛ یک لحظه، احساس و عملکرد را تغییر داد؛ بازیکنان نیز وقتی به بازی برگشتند و فهمیدند چه اتفاقی افتاده که از نظر روانی احساسی کار سختی برای آنها شده بود.

* نتوانستیم بعد از آن لحظه(گل اول برابر ژاپن) به وضعیت عادی برگردیم؛ چیزی نبود که دلمان بخواهد و انتظارش را داشته باشیم، اما آیا این 30 دقیقه می‌تواند عملکرد هشت ساله ملی پوشان را تحت الشعاع قرار دهد؟؛ افتخاری که آنها برای کشور کسب کردند و اعتباری که برای فوتبال ایران در جهان به دست آوردند، ارزش زیادی دارد؛ آنها شایسته قدردانی از سوی طرفداران فوتبال هستند.

* درباره بازی‌های تدارکاتی با تیم‌های بهتر نظرات خودم را دارم و آنها را بیان می‌کنم؛ گفته بودم در برخی شرایط باید در مسیر متفاوتی حرکت کنیم.

* عادل عزیز! فکر می‌کنم در چند سال اخیر بارها این بحث(کی‌روش به فکر بالا بردن رنکینگ تیم ملی و صدرنشینی در آسیا است) را داشتیم و الان زمان مناسبی نیست که بگوییم چرا نمی‌توانیم بعضی بازی‌های بزرگ را برگزار کنیم؛ تلاش زیادی کردیم ولی در نهایت با تیم‌های معقول رقابت داشتیم؛ البته در حدی نبود که انتظارش را می‌کشیدیم ولی برنامه ما 10 بازی تا جام ملت‌ها بود ولی به همان دلایل، فقط پنج مسابقه انجام دادیم.

* کاملا از مدافعان وسط رضایت داشتم و عالی بودند؛ در بیشتر بازی‌ها گل نخوردیم و مدافعان تیم ملی فوق‌العاده بودند؛ طبیعی است نمی‌شود همه را راضی نگه داشت؛ امکان ندارد یک مربی یا تیم 100 درصد هواداران را راضی کنند.

* بازی در تیم ملی فقط به جنبه‌های تکنیکی و تاکتیکی مرتبط نمی‌شود و جنبه‌های روانی، هماهنگی و تعهد هم وجود دارد؛ باید بازیکن تیم ملی و آماده کمک به تیم ملی کشورت باشی؛ درست مثل بازیکنانی که انتخاب می‌کنم. اگر فرصت داشتم به گذشته برگردم، مجددا همین بازیکنان را انتخاب می‌کردم.

* (بازی بیشتر به مهدی ترابی و سامان قدوس؟): حالا که بازی تمام شده، هر کاری شدنی به نظر می‌رسد؛ امیدوار هستم منتقدان و مربی بعدی از اشتباهات من درس بگیرد؛ امیدوار هستم در 100 بازی بعدی بهتر کار کند؛ ما در 100 مسابقه، 12 شکست داشتیم ولی امیدوار هستم مربی بعدی در 100 بازی بعدی دو یا سه باخت داشته باشد که برای تیم ملی عالی خواهد شد.

* هرگز نگفتم رویای ما رسیدن به نیمه نهایی جام ملت‌های آسیا است؛ گفتم هدف ما است که این دو، رویکردهای متفاوتی هستند؛ در تورنمنت اگر خودتان را به فینال نرسانید، نمی‌توانید برای مدال بجنگید و باید خودتان را در آن مرحله ببینید.

* این یک رویکرد استراتژیک است که باید به بازیکنان یاد بدهید قبل از سقف خانه، باید بنیان خانه را بسازند؛ قبل از فینال باید در 6 مسابقه بازی کنید؛ همه چیز از بازی اول شروع می‌شود؛ قدم به قدم تا نیمه نهایی بالا آمدیم و برابر ژاپن که بدون تردید بهترین تیم آسیاست شکست خوردیم؛ آنها تجربه بیشتر، بازیکنان پخته‌تر و تاریخچه غنی‌تری داشتند؛ توسعه بیشتری داشتند و در تربیت مربی و جوانان موفق‌تر بودند؛ ضمن اینکه تجهیزات و آماده سازی بهتری دراختیارشان بود؛ به همین خاطر فکر نمی‌کنم باخت به ژاپن کسر شان باشد.

* خداحافظی با بازیکنان خیلی احساسی بود.

* ما 6 ماه قبل در زمان پایان قرارداد یک صحبت شفاف با فدراسیون داشتیم؛ موضع فدراسیون کاملا متفاوت بود؛ مخصوصا آن زمان می‌گفتند که باید بمانم؛ آن زمان چیزی مشخص نبود ولی خودم گفتم برای یک تیم خوب نیست که فقط یک روز بعد از یک تورنمنت، قرارداد یک مربی به پایان برسد؛ به هر حال برنامه فدراسیون بود که برای آن احترام قائل هستم؛ هر چیز، یک آغاز و پایانی دارد؛ هشت سال، دوران فوق‌العاده‌ای بود.

* فقط یک کلمه نسبت به ایران دارم و از شما تشکر می‌کنم؛ هرگز و هرگز یادم نمی رود مردم چطور احساس‌شان را به من نشان دادند؛ هنوز برای من احساسی و دردآور است؛ بله، می‌توانم از کلمه دردآور استفاده کنم؛ وقتی شما عاشق چیزی می‌شوی، این لحظه‌ها سخت است. امیدوار هستم و انتظار دارم تعهدی که به این مسوولیت داشتیم، بتواند و باید ... ؛ دیگر نمی‌توانم چیزی بگویم.

* آنالیز کاملی از عملکرد تیم ملی ایران در جام ملت‌های آسیا با اشاره به نحوه ایجاد حملات، دفاع کردن، اشتباهاتی که بازیکنان داشتند، تاکتیک گلزنی و نفوذ به قلب دفاع حریف و ... پخش شد.

 کی‌روش- بخش دوم: هیچ‌وقت شروع کننده مشاجره نبودم!

* ابتدا این را باید به همه بگویم که هیچ مشکلِ شخصی با کسی ندارم؛ اجازه نمی‌دهم مسائل فوتبالی با زندگی‌ام تداخل داشته باشد؛ امروز فقط می‌خواهم به همه یک مسئله را بگویم؛ از کسایی که بی‌قیدوشرط از من حمایت کردند و کسانی که رو‌به‌روی من ایستادند، بسیار تشکر می‌کنم.

* هیچ مشکل شخصی با کسی ندارم؛ نه با آقای برانکو و نه با هیچ‌کس دیگر؛ به نظرم دیگر تمام شده است؛ دیگر اتفاقاتی که در فوتبال ایران می‌افتد، ارتباطی با من پیدا نمی‌کند؛ شاید نظرات شخصی خودم را داشته باشم، اما به‌عنوان کسی که مصاحبه می‌کنم، آنها را بروز نمی‌دهم.

* اگر دقت و بررسی کنید، هیچ‌وقت از جایگاه خود خارج نشدم تا یک مشاجره را شروع کنم؛ هرگز در زندگی‌ام این کار را نکردم؛ فکر نمی‌کنم کار هوشمندانه‌ای باشد که در خانه کسی را برای دعوا بزنید.

* اما به‌عنوان مربی تیم ملی، وقتی یک نفر به قصد درگیری در خانه من را می‌زند و می‌خواهد به منافع تیم ملی لطمه بزند، هرگز کوتاه نخواهم آمد؛ همیشه این احساس و اعتقاد را دارم؛ نمی‌گویم همواره اقدامات درستی انجام دادم چراکه هیچ‌کس نمی‌تواند اینطور باشد؛ به همین خاطر طبیعی است که بپذیرم و اقرار کنم من هم اشتباهاتی داشتم ولی برای بقیه هم هزینه‌ای ندارد که اشتباهات خودشان را بپذیرند؛ برای آنها هیچ هزینه‌ای ندارد.

* می‌توانم بگویم در مجموع من همیشه چنین طرز تفکری داشتم؛ آیا فلان صحبت، حرکت و وضعیت می‌تواند روی عملکرد تیم ملی من تاثیر بگذارد؟ می‌تواند ثبات تیم ملی‌ام را تحت تاثیر قرار دهد؟ ممکن است از خط قرمز عبور کند؟ اگر جواب این سوال‌ها مثبت باشد، واکنش نشان می‌دهم؛ اگر به نظرم تاثیری نداشته باشد، کاملا نسبت به آن بی‌تفاوت خواهم بود و از آن فاصله می‌گیرم.

* این سوال(دلیل ایجاد فضای دو قطبی در فوتبال ایران) را باید از آقای برانکو بپرسید، نه از من؛ بنده هرگز طی هشت سال حضورم، هیچ حرفی درباره پرسپولیس انجام ندادم؛ از او بپرسید چرا در مسائل تیم ملی دخالت کرد؟ حالا که دیگر کاری به کار باشگاه ندارم، نباید این سوال را از من بپرسید! این را هم بگویم که من همیشه طرفدار پرسپولیس، سپاهان، استقلال و همه تیم‌ها بودم.

* از فرد متشخصی مثل آقای پروین بپرسید، کسی که مطمئن هستم همه در این کشور او را تحسین می‌کنند و برای او احترام قائل هستند؛ از ایشان بپرسید من در پشت صحنه در رابطه با این وضعیت چه کاری کردم؛ اخیرا خودِ آقای پروین هم گفت که من این فرصت را داشتم که با ایشان چند دیدار خصوصی داشته باشم تا درباره این مسئله بحث کنم.

* می‌دانستم که ما در تیم ملی ایران افرادی مثل افشین پیروانی و کریم باقری را داشتیم که در این باشگاه(پرسپولیس) بودند؛ من درباره این وضعیت بخصوص با آقای پروین صحبت کردم؛ هیچ دلیل و لزومی وجود نداشت که این قضیه به رسانه‌ها بکشد و به بحث‌ها و انتقادها دامن زده شود.

* وقتی آدم‌های فوتبالی در دو طرف قضیه هستند، دوستان‌شان هم در دو طرف قضیه خواهند بود؛ این حقایق و تاریخ هستند که باید قضاوت کنند چه کسی بود که به تلاش‌های من در پشت پرده بی احترامی کرد تا متاسفانه اوضاع بین ما تغییر نکند.

* وقتی رسانه‌ها و نظرات جمعی را با شیطنت دست‌کاری می‌کنید، راحت‌تر می‌توانید عده‌ای را علیه یک نفر بسیج کنید؛ کاملا کاملا این اتفاق افتاد.

* من حمایت طرفداران پرسپولیس را از دست ندادم؛ برخی هواداران پرسپولیس که تحت تاثیر برخی رسانه‌ها بودند، نظر متفاوتی نسبت به طرفداران استقلال و سپاهان داشتند؛ داشتن نظر متفاوت حق آنها است؛ من همیشه برای تمام نظرات متفاوت در این کشور احترام قائل هستم؛ مادامی که این نظرات در چارچوب اخلاق و احترام بیان شوند.

* متاسفانه بخاطر برخی شرایط، چنین وضعیتی برای کار ما مطلوب نبود و بهترین فضای ممکن را برای تیم ملی ایجاد نکرد؛ اگر بخواهید قضاوت کنید که مسؤولیت کامل این اتفاقات با چه کسی بوده، باید عذرخواهی کنم و به شما بگویم که می‌خواهم در کمال آرامش کشور را ترک کنم چون هیچ‌گونه دخالتی در این اتفاقات نداشتم.

* شما یک فدراسیون، کمیته انضباطی و نهادهایی دارید که باید نظم را در این وضعیت حاکم می‌کردند؛ اگر نتوانستند این نظم را حاکم کنند، این وظیفه به نسل بعدی منتقل می‌شود، چراکه دیگر مسؤولیت من نیست در این باره قضاوتی داشته باشم یا حرفی بزنم.

* فقط می‌توانم دوباره تکرار کنم که آقایان قلعه‌نویی، علی دایی، برانکو و شفر ممنون هستم؛ بخاطر هشت سال حضوری که در اینجا داشتم، قدردانی می‌کنم.

* مسائل(بلیت‌های فرست‌کلاس پرسپولیس و سایر موضوعات) غیر فوتبالی نیستند؛ کاملا در زمین فوتبال هستند و واقعا غیر فوتبالی نیستند.

* وقتی یک کادری دارید که با آنها کار می‌کنید؛ البته نمی‌دانم شما(فردوسی‌پور) چطور با کادرت کار میکنی؛ اما بذار بگویم خودم چطور کار می‌کنم تا متوجه شوی؛ من یک کادر دارم که با من کار می‌کنند.

* مثلا اگر قرار باشد یکی برای این مصاحبه، نورپردازی کند، اگر هفت ماه حقوق نگیرد، فکر می‌کنی بتواند کارش را به درستی انجام دهد؟؛ از او بپرسید؛ چه انتظاری دارید؟ انتظار دارید با این شرایط از بازیکنان و کادرم دفاع نکنم؟ باید این کار را انجام دهم.

* برای اینکه در مرکز تمرینی تیم ملی، یک زمین داشته باشیم، به زیبایی به مدت هشت سال مبارزه کردیم؛ این کار هشت سال از ما زمان برد.

* متاسفانه فقط توانستم دو، سه بار در آنجا تمرین کنم، اما آن زمین تمرین سر جای خود است تا مربیان و بازیکنان بعدی از آن بهره ببرند.

* ما تجهیزات فوق‌العاده‌ای داریم؛ می‌توانم بگویم مرکز تمرینی پِک که در آکادمی فدراسیون فوتبال احداث کردیم، یکی از پیشرفته‌ترین مراکز تمرینی آسیا است؛ تا جایی که می‌دانم فقط در آکادمی اسپایر یک مجموعه تمرینی مثل پِک وجود دارد؛ به این قضیه افتخار می‌کنم چراکه میراث ما در آنجا است.

* البته مربی بعدی نظرات متفاوتی خواهد داشت، اما نسلی از بازیکنان داریم که حاضر هستم قول بدهم که در سال 2023 حداقل 20 نفر از آنها در آنجا خواهند بود؛ این میراث تا 10 سال آینده به تیم ملی کمک خواهد کرد.

* اعضای فدراسیون هم از خودگذشتگی می‌کردند؛ می‌دیدم که آقایان کفاشیان، تاج و ساکت هم مدام در حال دوندگی بودند تا برای تیم ملی کاری انجام دهند.

* اگر به هر دلیل با حرفای‌ام به کسی آسیب زدم، از او عذرخواهی می‌کنم، اما این کار را انجام دادم تا بتوانم در حد ممکن به تیم ملی کمک کنم.

* «راجع به مصاحبه‌ای که گفته شده بود، کی‌روش عنوان کرده مردم در ایران غذا برای خوردن ندارند»: اصلا نمی‌دانم؛ باید بگویم این کار اصلا حرکت جالبی نبود؛ آن اقدام یک منبع سمپاشی بود؛ اطلاعات و خبررسانی مسمومی که دقیقا از همان افراد و همان جاهایی نشأت گرفته بود که به شکل سیستماتیک، حرف‌های من را تغییر می‌دادند، برنامه‌های ما را به طرز دیگری تعبیر کرده و حقیقت را تحریف می‌کردند.

* می‌خواهم یک حرفی بزنم و امیدوار هستم این بخش را پخش کنید؛ ببینید، همین آقا، آقای مسعودی علیه تیم ملی، من و اعضای کادرم چه کرد؛ به این سمپاشی‌ها نگاه کنید؛ به این پویش شیطنت‌آمیز نگاه کنید که از جانب ایشان و چند نفر دیگر هدایت می‌شد تا این شکاف را ایجاد کنند، به این خشم دامن بزنند و فضا را دو قطبی سازند؛ آنها به دوقطبی شدن فضا برای طرفداران پرسپولیس دامن می‌زدند؛ با دروغگویی به مردم!

* یک داستانی سرهم کردند که یکی از اعضای کادر من وقتی تیم ژاپنی(کاشمیا آنتلرز)، پرسپولیس را شکست داد، خوشحالی می‌کرد؛ این ماجرا برای دستیار من نبود بلکه برای ضربه زدن به کارلوس کی‌روش بود؛ یک مربی باتجربه، یک مربی بین‌المللی و یک پروفسور در این دام افتاد و به فضای دو قطبی علیه اوسیانو و من دامن زد؛ این مسئله‌ای است که باید اصلاح و بهتر شود.

* این مرکز خبررسانی مسموم که همه هم می‌دانند چه کسی و کجا هستند؛ اگر به فکر منفعت فوتبال ایران هستیم، باید جلوی آنها را بگیریم؛ این موضوعات، مسئله کارلوس کی‌روش، علی دایی، قلعه‌نویی و برانکو نیست؛ فردا که یکی از این افراد در تیم ملی باشند، دوباره چنین اتفاقی می‌افتد و تکرار می‌شود چون قبلا هم اتفاق افتاده است؛ یک روز علیه پرسپولیس و روز بعد علیه استقلال خواهند شد؛ این وظیفه مسؤولان ورزشی است تا این قضیه را حل کنند.

* مهم‌ترین و شاخص‌ترین دستاوردی داشتم، این فرصت بود که دنیا نگاه و شناخت متفاوتی نسبت به فوتبال ایران پیدا کند؛ این شناخت به بازیکنان آزادی و این فرصت را می‌دهد تا در همه جای دنیا حاضر باشند و مورد تحسین قرار بگیرند؛ به نظرم اغلب مردم می‌توانند خودشان را در این موقعیت و آزادی تصور کنند و مورد تحسین قرار بگیرند.

* هنوز روزی که با تیم ملی وارد برزیل شدیم و روزی که برزیل را ترک کردیم به خاطر دارم؛ یادم می‌آید چه نظراتی در کورینتیانس و در هتل به بنده گفته شد؛ سایر مربیان و بازیکنان می‌آمدند و می‌گفتند چه بازیکنان محترم، تحصیل کرده و متشخصی دارید؛ ایرانی‌ها خیلی محترم هستند؛ من هم می‌گفتم پس انتظار شما چه چیزی است؟ آنها نیز مثل همه بازیکنان دنیا هستند.

* در روسیه و استرالیا نیز تجربیات مشابهی داشتم؛ شاید بهتر بود که درباره نتایج، دستاوردها، پیروزی‌ها، عملکردها و حضور در جام‌های جهانی صحبت می‌کردم، اما ترجیح می‌دهم درباره فرصت آزادی و تحسین از فوتبال ایران صحبت کنم که به لطف بازیکنان اتفاق افتاد.

* می‌خواهم از این فرصت استفاده کنم تا اول از همه، مجددا از بازیکنانم تشکری داشته باشم که در خط مقدم بودند؛ همچنین از کادرم که بدون آنها امکان نداشت در اینجا باشم و بتوانیم به این موفقیت‌ها برسیم؛ طرفداران ایرانی که به شکل ویژه‌ای به آنها عشق می‌ورزم، بخاطر آنها هشت سال در اینجا ماندم و بخاطر آنها بخشی از وجودم در این کشور می‌ماند.

* آرزو می‌کنم و امیدوار هستم که علی‌رغم چالش‌هایی که همیشه پیش روی ما است، آینده این فرصت را در اختیارمان بگذارد تا همه موفق و خوشحال باشند؛ آینده می‌تواند برای کشور ایران و برای همه درخشان باشد؛ خیلی متشکر هستم و از ته دل و وجودم از شما سپاسگزاری می‌کنم.برای ورود به کانال تلگرام ما کلیک کنید.